• این دوچرخه‌ی نو،
طلایی، قرمزِ شبرنگ،
تا کجای جهان مرا خواهد برد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ٨ خرداد ۱٣۹۴ -  ۲۹ می ۲۰۱۵

 این دوچرخه‌ی نو،
طلایی، قرمزِ شبرنگ،
تا کجای جهان مرا خواهد برد
از کوچه های پیچ در پیچ
با همسایگان فرودست،
بازارچه های شلوغِ پر هیاهو
جنبِ امامزاده های گمنام ِ کم رفت و آمد،
از دشتهای گلِ زرد،
کشتزارهای تازه رسته‌ی گندم
با کشاورزانِ آفتاب سوخته
و مادیان های لاغرِ تنها

تا کجای جهان،
رکاب خواهم زد در دره های تنگ
پای کوههای بلندِ کلاه برفی
به دنبال ترن هایی که مسافرانِ ناشناس را
به سرزمین های دور می برند
به موازاتِ رودخانه‌ هایی که در دور دستها
به دریاهای ناشناخته می ریزند،

در کجای جهان،
دوچرخه‌ی اسقاطی زنگ زده‌ی خود‌،
با لاستیک های فرسوده را
به دیوار سنگیِ صومعه‌ی متروکه تکیه خواهم داد
و خود پیاده خواهم رفت
به سمت جنگلِ انبوهِ آن دور دورها،
از میان علف های گورستان مجاور،
که سنگ-یادگارهای هوازده‌ی آن،
رهگذران را در سکوت بدرقه می کنند
تا که هرچه دورتر و دورتر و دورتر میشوند

نیویورک، ۹ می ۲۰۱۵،