اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۱٣ خرداد ۱٣۹۴ -  ٣ ژوئن ۲۰۱۵

در پی نامه درخواست تهیه و تامین مکان جهت برگزاری مجمع عمومی سندیکای کارگران شرکت واحد از وزارت کار، مدیر کل سازمان های کارگری کارفرمایی این وزارتخانه سخنانی را در این باره به خبرگزاری ایلنا اعلام کرده که کاملا خلاف شعار به اصطلاح « دولت راستگو» ریاست جمهوری است دراین باره توضیحات کوتاه و فشرده ای داده شود.

۱) همه آشنایان به حقوق کارگری بخوبی می دانند که تشکلات پیش بینی شده در قانون کار بویژه شورای اسلامی کار به دلیل اشکالات ذاتی قانونی همچون دخالت مدیران دولتی و کارفرمایان در تعیین نامزدهای این شورا به هیچ وجه نماینده واقعی کارگران محسوب نمی شود. آخر چگونه می شود پذیرفت که نمایندگان عالی کارفرمایان مثلا در شورای عالی کار بدون دخالت کارگران انتخاب شوند اما به اصطلاح نمایندگان کارگران در این شورای عالی از دل قانون انتخاباتی بیرون بیایند که کارفرمایان و مدیران دولتی در هیات تشخیص صلاحیت تعیین نامزدهای کارگری دست بالا و نقش اصلی را دارا هستند. بنابراین ادعای این مدیر کل مبنی بر اینکه شورای اسلامی کار از جمله در شرکت واحد نمایندگان صنفی کارگران هستند صد در صد خلاف واقع بوده و حقیقت ندارد و مغایر سه جانبه گرایی این وزارتخانه می باشد.

۲) از آن گذشته به علت شکایت های متعددی که در چند سال گذشته در وزارت کار مطرح شده و نامبرده کاملا از آنها مطلع و آگاه می باشد و بهتر از هر کسی میداند که شورای اسلامی کار در شرکت واحد از سوی زحمتکشان شریف این شرکت فاقد اعتبار بوده و اصولا علاوه بر این هیچ یک از شوراهای سامانه های این شرکت طبق همان قانون ناقص مورد اشاره ایشان تشکیل نشده اند و جزییات عدم برگزاری مجمع عمومی و دخالت های متعدد مدیریت شرکت واحد و چشم پوشی گوناگون ماموران ناظر وزارت کار از تخلفات در سرهم بندی کردن این شوراها قبلا در شکایت های کتبی و شفاهی به اطلاع مسئولان وزارت کار رسیده است. و در این رابطه حتی آقایان مرتضی کمساری و حسن سعیدی به دلیل پیگیری تخلفات آشکار آقایان با پرونده سازی حراست شرکت واحد دو روز بازداشت و در آخر تبرئه و آزاد شدند. و همچنین آقایان امیر تاخیری، رضا توسلی، کیومرث الفتی و اکبر پیرهادی توسط حراست و مدیریت سامانه پنج مورد تهدید و ارعاب قرار گرفتند.

۳) نامگذاری شورای فرمایشی و شورای تحمیلی از سوی رانندگان آگاه شرکت واحد به این شوراها نشان از بیزاری گسترده ایی از عمل کرد این شوراها دارد و بدین وسیله تحت فرمان بودن این شوراها را افشا می کنند و نمایندگی آنان را مردود می شمارند.عدم تشکیل شوراهای مذکور در سامانه های یک و نه شاهد گویایی به این بیزاری عمومی می باشد. و خلاف گفته های مدیر کل سازمان های کارگری و کارفرمایی وزارت کار درباره تشکیل شورای اسلامی کار در مناطق (سامانه های) شرکت واحد را اثبات می کند.

۴) بر خلاف ایشان، کارشناسان راستین حقوق کار و حتی بسیاری از کارشناسان روابط کار این وزارتخانه تشکیل سندیکای کارگری را حق مسلم کارگران می دانند و فعالیت سندیکای کارگران شرکت واحد را به لحاظ قانونی و حقوق کارگری تایید می کنند.

۵) دولت ایران هشت مقاوله نامه ای بنیادین کار از جمله مقاوله نامه های ۸۷و۹۸ سازمان بین الملی کار را پذیرفته است بنابرمقاوله نامه های مذکور کارگران باید این حق را داشته باشند که تشکل های خود را که مقررات تشکیلاتی آنها تنها توسط خودشان تدوین و تعیین می شود، به انتخاب خود و بدون کسب اجازه قبلی بر پا کنند یا به چنین تشکل هایی بپیوندند و مقامات دولتی می باید از مداخلاتی که این حق را محدود می کند خودداری کنند.

۶) اکنون پرسش این است در حالیکه ریاست جمهوری در سخنرانی روز جهانی کارگر سال نود و سه از تشکیلات مستقل کارگری دفاع کرده و انجام این کار را به وزیر سفارش می کند و وزیر هم مرتبا شعار سه جانبه گرایی سر می دهد اما اینکه چرا در عمل این وزارتخانه از فراهم نمودن شرایط آزاد مطابق استانداردهای سازمان بین المللی کار درباره تشکیل سندیکاهای واقعی کارگری و نمایندگان پانزده میلیون کارگر ایرانی کماکان کوتاهی و خودداری می کند مصیبت نامه ای است که تاوان آن را کارگران مظلوم این سرزمین با رنج و فقر و نداری خود و خانواده هایشان می پردازند.

که به سخن فردوسی بزرگ:
این داستان یکی داستان است پر از آب چشم!

یاد آور می شود سندیکای کارگران شرکت واحد آنچنان که چندین بار در گذشته مطرح کرده است آماده برگزاری مناظره، گفتگو و میزگرد در این باره و دیگر امور کارگری می باشد.

سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه
۱۲ خرداد ۱٣۹۴