اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۱۶ تير ۱٣۹۴ -  ۷ ژوئيه ۲۰۱۵

در این چند روز باقی مانده به نھایی شدن گفتگوھا میان کشورھای غربی با رژیم ولایت فقیه ایران، استفاده ابزاری از دین و مذھب از سوی ارگانھا و شخصیتھای سیاسی – مذھبی در رژیم ایران وارد فاز جدیدتری شده است.
رژیم ولایت فقیه که به دلیل محصور شدن در دشواریھای اقتصادی و سیاسی در نتیجه تحریمھای بین المللی و فشار افکار عمومی جامعه با بن بستھای عظیمی روبهروست، از ھر راه مالروی در پی یافتن افقی جدید جھت خروج از تنگناھای پیش روی خود می باشد.
در دولت محمود احمدی نژاد و در پی شکستھای مفتضح رژیم ایران در گفتگوھای متوالی با کشورھای ۵+۱ اوج سوء استفاده ابزاری از رویدادھای مذھبی تشییع و بعضا تأویل کردن نادرست برخی از اصطلاحات و واژگان دینی و مذھبی به وفور در ادبیات سیاسی ایران وارد گردید.
زمانیکه بعد از نشستھای مکرر ھیأت مذاکره کننده رژیم با بن بست منطقی مواجه گردید و کشورھای غربی به ھیچ صورت از خواستهھای خود در قبال مسأله عدم دستیابی رژیم ولایت فقیه به انرژی اتمی عقب نشینی نکردند، نھایتا رژیم ایران تن به شکست داد، سران رژیم و در صدر آنھا احمدی نژاد، با عوامفریبی بیان کردند که این کیاست دیپلماتیک ما ھمان "نرمش قھرمانانه" است که لازم است بر مبنای مقتضیات زمان و مکان بدان متوسل شد!
رژیم ولایت فقیه در تمامی زمینه ھا بر مبنای نسب علی و فرزندانش و نقش و جایگاه آنھا در اداره حکومت اسلامی می کوشد در تعریف مدل جدیدی از حکومت دینی به ترسیم خطوط و شیوهھای نوین مذھبی دست بزند و در این راستا ھم در بیش از سه دھه از فرمانراویی خود به ابداعات عجیب و عوامفریبانهای در سازهھای سیاسی و اجتماعی و بازساخت بنیانھای فکری با نھادینه کردن "اصل امامت" ریشه دوانده است.
با وجود تئوری های مطرح شده در قرن ۱۹ مبنی بر پایان عصر دین و آغاز سکولاریزم نقش دین و مذھب در تعیین روابط بین ملت ها چه در گذشته و چه در حال حاضر غیر قابل انکار است، هرچند که مذهب را نمی توان بعنوان شکل دھنده و عامل اصلی سیاست جهانی برشمرد، اما در عین حال روابط بین الملل را هم نمی توان خالی از عامل دین و مذهب متصور شد.
در خصوص نقش مذهب تشییع در حوزه مسائل و چالشهای جهانی بین متفکران سیاسی معاصر اختلاف نظر وجود دارد. گروهی مذاھب و تمدن اسلامی را منشاء چالشهای بزرگ دوره معاصر می دانند و در مقابل گروهی دیگر این دو منبع را منشاء و مرجع اصلی صلح و آرامش در جهان اسلام میدانند و معتقدند با دین می شود مسائل و چالشهای بزرگ دنیا را حل کرد و راه حل ها و تفاهم نامهھایی که حول و حوش دین شکل می گیرد می تواند عامل مهمی برای صلح و آشتی بین ملتها باشد.
اما "نرمش قھرمانانه" چیست؟
نرمش قھرمانه را بسیاری بدان معنا می دانند که در برخی از رقابت ھای ورزشی، حریفی که نیروی زیادی دارد اگر در برخی از تاکتیک ھای بازی به نیروی انعطاف روی نیاورد، بازی را خواھد باخت، اما از این عبارت رژیم ولایت فقیه معنای عجیب تری در عقل و مخیله مذھبی مردم ایجاد کرده است، در معنای جدید عبارت، امام حسن در مقابل معاویه از خود انعطاف نشان داد و از نیروی حداکثری که محبت و شور و شوق اھل بیت نسبت به خود بود استفاده نکرد، بنابراین ایشان نرمش قھرمانانه را در مقابل ستم معاویه بنابر شرایط خاص زمان پذیرفتند و این به معنای شکست ایشان نیست!
در چند روز اخیر اما رسانه ھای رژیم ولایت فقیه به تفسیر عبارت دیگری در مورد کردار امام حسن پرداختهاند که آن ھم "صلح مدبرانه" است.
رھبر ولایت فقیه که اینک بر لبه پرتگاه و در نھایت عقب نشینی در قلمرو توسعه طلبیھای اتمی خود مجبور به پذیرفتن جام زھر دیگری است و باید به نوعی با خواسته ھای بین المللی کنار آید، از رویداد مذھبی صلح امام حسن با معاویه و اشاره به نکات این صلح نامه، می خواھد به نوعی آب پاکی بر ھمه دستھایی بریزد که به ھیچ عنوان حاضر به فکر کردن به پذیرفتن شکست نبودند.
دوگانه انگاری صلح امام حسن در این شرایط بحرانی برای رژیم به چه معناست؟ رھبر رژیم ولایت فقیه، حتی پا را از این ھم فراتر نھاد و در شکست اول در جریان گفتگوھای ژنو آنرا "مانور قھرمانانه" نامید، ھم اکنون سردمداران دیکتاتوری آخوندھا می دانند که در عرصه‌ی کلان کشور، اوضاع به‌گونه‌ای نیست که بخواهند صرفا به یک امام تأسی کنند. همان‌طور که گفته شد، باید در این مورد به جامعیت عرضی اهل‌بیت توجه داشته باشند و همه‌ی ائمه را به‌طور هم‌زمان الگو قرار دهند. به ھمین خاطر رژیم در این چند روز ھمزمان از صلح حدیبیه که کلمه "بسم الله" به خاطر کفار حذف شد و سکوت علی، ذلت‌ ناپذیری حسین و همکاری برخی از امامان شیعه با جباران روزگار و حکومت‌های نامشروع را به‌صورت کلی با مفھوم صلح امام حسن دخیل کرده و با مصادره به مطلوب کردن این ادبیات مذھبی، امکان تفکیک عقلی را برای مردم در داخل کشور نگذاشتهاند.
تعریف رژیم ولایت فقیه از نرمش قھرمانه چیست؟ از دیدگاه آنان در نرمش قهرمانانه، آن فردی که قهرمان است، اصولی آشکار دارد و با همه‌ی وجود به آن پایبند است و از آن عدول نمی‌کند اما متناسب با شرایطی که دارد، ممکن است از خود انعطاف‌هایی نشان دهد تا از یک‌سو نقاط ضعف دشمن را شناسایی کند و از سوی دیگر، حسن‌نیت خود را نشان دهد. اما در پذیرفین ذلت، شخص ضعیف روی اصول خود پا می‌گذارد و بنابراین عزتش زیر سوال می‌رود".
اگر چه در مورد نکات صلح امام حسن و معاویه بین مراجع تقلید و تاریخ نویسان شیعه تفاوتھای آشکار و غریبی وجود دارد، اما آنچه مد نظر بنده است، تنھا آنجاست که آخوندھا ھمگی بر آن متفق القول ھستند که امام حسن بدان شرط آن صلح را پذیرفت که "حکومت امویان به خاندان و فرزندان علی و قلمرو آنھا متعرض نگردد"!.
با این وصف رژیم ولایت فقیه اگر ھم به شرط ماندن در قدرت و حذف گمانهھای منفی در مورد دخالت نظامی و تشدید سیاستھای خصمانه علیه او و نھایتا سرنگونی این نظام دیکتاتوری کاملا مقنع گردد با صلح با شیطان بزرگ و دوستان او ھیچ مشکلی نخواھند داشت، کافی است غربیھا تضمیین لازم و کافی در مورد دست برداشتن از تضییق کردن رژیم ایران بردارند، ایران ھم حاضر است با ھر ابزار و تفسیر دینی و مذھبی مردم خود را قانع کند و به گفته سران رژیم ھمچو "صلح مدبرانه" امام حسن سربلندانه خصم خود را در جای خشک کنند.
اگرچه دولت حسن روحانی نرمش قھرمانانه را نرمش ذلیلانه می نامید اما ھمسو با سیاستھای قبلی رژیم می خواھد به مردم بگویید که ھم اکنون ما از باب منطق و گفتگو، دنبال راه چارهای ھستیم که منجر به منعقد شدن یک صلح مدبرانه برای نظام اسلامی شود.