• کنفدراسیون جهانی اتحادیه های کارگری و فدراسیون جهانی حمل و نقل، در نامه ای خطاب به محمود احمدی نژاد رئیس جمهور حکومت اسلامی ایران، به دستگیری مجدد منصور اسالو، رهبر سندیکای کارگران شرکت واحد اعتراض کرده و خواهان پای بندی جمهوری اسلامی به توافقات خود با سازمان جهانی کار، تضمین حق تشکیل اتحادیه های کارگری، آزادی منصور اسالو و پایان دادن به فشارها و دستگیری های غیرقانونی اعضای سندیکای شرکت واحد شده اند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ٣۰ آبان ۱٣٨۵ -  ۲۱ نوامبر ۲۰۰۶

کنفدراسیون جهانی اتحادیه های کارگری و فدراسیون جهانی حمل و نقل، در نامه ای خطاب به محمود احمدی نژاد رئیس جمهور حکومت اسلامی ایران، به دستگیری مجدد منصور اسالو، رهبر سندیکای کارگران شرکت واحد اعتراض کرده و خواهان پای بندی جمهوری اسلامی به توافقات خود با سازمان جهانی کار، تضمین حق تشکیل اتحادیه های کارگری، آزادی منصور اسالو و پایان دادن به فشارها و دستگیری های غیرقانونی اعضای سندیکای شرکت واحد شده اند
 
به گزارش سندیکای شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، در این نامه که با عنوان «مربوط به دستگیری مجدد منصور اسالو، در تاریخ ۱۹ نوامبر ۲۰۰۶» منتشر شده، آمده است:
کنفدراسیون جهانی اتحادیه های کارگری ( ITUC ) و فدراسیون جهانی حمل و نقل ( ITF )   این نامه را به شما می نویسند تا نگرانی عمیُق خود را در ارتباط با امنیت منصور اسالو، رئیس سندیکای کارگران اتوبوسرانی تهران و حومه (شرکت واحد)، به اطلاع برسانند. از آن تاریخ خانواده و وکلا، از ایشان خبر ندارند.
در ژوئن ۲۰۰۶، ITUC (که در آن زمان ICFTU شناخته می شد) و ITF هر دو شکایت نامه ای به کمیسیون آزادی اجتماعات ILO در رابطه با سرکوب کارگران شرکت واحد (نامه شماره ۲۵۰٨) ارسال کردند. در زمان ارسال این نامه، منصور اسالو - از تاریخ ۲۲ دسامبر ۲۰۰۵ - در زندان بود. متعاقب آن وی در تاریخ ۹ آگوست با قید ضمانت آزاد شد. دو سازمان فوق به حرکت گسترده جهانی که در حمایت از کارگران شرکت واحد برپا شده بود پاسخ گفته و همچنان تاکید کردند که مساله بازگشت به کار کارگران اخراجی، به رسمیت شناختن اتحادیه و قراردادهای دسته جمعی کار با این شرکت بدون فوت وقت رسیدگی شود.
شرکت واحد از تاریخ ماه می ۲۰۰۶ عضو ITF است. چشم منصور اسالو در هفته ی پیش مورد عمل جراحی قرار گرفت و در زمان بازداشت یک چشم او هنوز باندپیچی بود. او و ابراهیم مددی نایب رئیس سندیکای کارگران شرکت واحد در راه رفتن به وزارت کار بودند که اسالو به وسیله ی چند مامور امنیتی لباس شخصی دستگیر می شود. اسالو و مددی علت دستگیری را می پرسند، اما هیچگونه جواب مشخصی دریافت نمی کنند. در عوض ماموران امنیتی اقدام به شلیک تیر هوایی می کنند و با خشونت اسالو را به طرف اتوموبیل که منتظر ایستاده بود هل می دهند و از محل دور می شوند. قبل از دستگیری قرار بر این بود که اسالو روز دوشنبه ۲۱ نوامبر در دادگاه حاضر شود. ماجرای اخیر بی اعتنایی شدید دولت شما را به خواست های ITUC و ITF در مورد شرکت واحد، نشان می دهد.
در تاریخ ۱٨ نوامبر، ۱۰ نفر از اعضای کمیته اجرایی این اتحادیه هنگام سفر به تبریز برای شرکت در مجمع ILO   در شهر تبریز، به مدت ۵ ساعت در توقیف پلیس محلی بودند. در حقیقت دولت شما به جای آن که به قراردادهایی که با ILO امضا کرده است وفادار بماند، خود را با یک دوره دیگر از اعتراضات جهانی روبرو می کند.
به نیابت از میلیون ها کارگر و اتحادیه های آن ها در سطح جهان درخواست می کنیم که هر چه زودتر و بدون قید وثیقه منصور اسالو آزاد گردد. ما همچنین درخواست می کنیم دولت شما به پیمان نامه ILO دال بر آزادی حق تشکل اتحادیه های کارگری گردن بگذارد و به دستگیری های غیرقانونی اعضای شرکت واحد توسط نیروهای امنیتی پایان دهد.
 
این نامه از سوی گای رایدار، دبیر کل ITUC و دیوید کاک رافت، دبیر کل ITF امضا شده و نسخه ای از آن نیز برای وزیر کار جمهوری اسلامی ارسال شده است.
 
اطلاعیه شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه درباره دستگیری اسانلو
 
با سلام به عموم کارکران، هم میهنان گرامی و همه عدالت خواهان و آزادگان جهان
 
احتراما به آگاهی عموم می رساند:
آقای منصور اسالو، رئیس هیت مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، ساعت ۹ صبح روز یکشنبه مورخه ۲٨/٨/۱٣٨۵ به هنگام مراجعه به اداره کار در خیابان گلبرگ، چهارراه رشید، در یک رفتار نامتعارف، همراه خشونت و ضرب و شتم در وسط خیابان توسط ماموران عملیات بازداشتگاه ۲۰۹ وزارت اطلاعات بدون رعایت موارد قانونی و حقوق شهروندی بازداشت گردید. نامبرده در تاریخ ۲۴/٨/۱٣٨۵ از ناحیه چشم تحت عمل جراجی قرار گرفته و هنگام دستگیری چشم ایشان پانسمان بوده است.
آقای منصور اسالو به هنگام دستگیری خواستار رعایت موارد قانونی، حقوقی شده و از همراهان خود طلب کمک می نمود که ابراهیم مددی از طرف ماموران مورد ضرب و شتم واقع شده و یکی از ماموران عملیات با کلت خود نامبرده را مورد تهدید قرار داده و اقدام به شلیک تیر هوایی نموده و از سوئی دیگر منصور اسالو توسط هشت نفر از ماموران با سه اتوموبیل از محل به سرعت دور و به نقطه ی نامعلومی برده می شود.
با توجه به این که منصور اسالو با تحمل نزدیک به ٨ ماه بازداشت در بازداشتگاه ۲۰۹ اوین با قرار ۱۵۰ میلیون تومانی آزاد و به همراه ۱۶ تن از همکارانش منتظر محاکمه در شعبه ۱۴ دادسرای انقلاب به سر می برند، سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه نسبت به این گونه رفتارهای قانون شکنانه و نقض حقوق شهروندی اعتراض شدید خود را اعلام نموده و از کلیه مسئولان کشوری می خواهیم هرچه زودتر شرایط آزادی منصور اسالو را فراهم نمایند.
 
نامه منصور اسالو به
ریاست محترم هیأت بازرسی حفظ حقوق شهروندی

با سلام و اهدا ء تحیات به مناسبت فرارسیدن ماه مبارک رمضان وآرزوی توفیق در رسیدگی به امور مردم
احتراماً به   استحضار می رسانم که اینجانب   منصور اسالو پرسنل شرکت   واحد اتوبوسرانی تهران و حومه و رئیس هیأت مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد در تاریخ   ۱ /۱۰/ ٨۴   صبح ساعت ۶ در جلوی   منزلم واقع   در خیابان گلبرگ غربی (   جانبازان   غربی –   اول کوچه   شهید علی اکبر امیری پ ۴٨ طبقه اول ) از سوی   مأ مورین   لباس شخصی که خود را   مأ مورین اطلاعات    معرفی می کردند و یکی از آنها آقای اثنی
عشری نام   داشت   طبق کارت   شناسائی که ارائه کرد ، دستگیر شدم و   مدت بیش از هفت   ماه در بند ۲۰۹ اطلاعات زندان   اوین   بازداشت   موقت   بودم. طی این مدت با توجه به حقوق شهروندی و حقوق   زندانیان موارد خلاف حقوق شهروندی به شرح ذیل در حق من به عمل آمد که تقاضای رسیدگی و احقاق حق در جهت   اصلاح امور   نظام و جامعه خودم   دارم. بیش از سه ماه بیست و سه روز در سلول انفرادی نگه داری شدم که بعضی از اوقات آن با   یکنفر   یا   دو نفر همراه بودم که به   لحاظ   اتهام   موارد   اتهامی آنها   نظیر من نبود. یکی از آنها   القاعده ای بود که اعتقاد   داشت با کشتن ۷ نفر شیعه به بهشت می توان رفت وهم سلولی با   این افراد فشار روحی   روانی برای متهم می آورد. در راه روهای بند اجباراً باید چشم بند می زدیم. یکبار برای بردن   به   دادسرا   در معیت   دو   مأ مور   محترم به داد سرای انقلاب دستبند زدند . بازجویی ها در سلول   های بازجویی و اغلب با نوعی ارعاب و وحشت و تهدید مبنی بر آنکه که تا زمانی که ما بخواهیم تو زندان خواهی ماند   و   قاضی %   ۹۰   به حرف   ما   توجه   دارد و   دفاعیات   شما   بی فایده است . قطع ملاقات _ هواخوری _ تلفن بیش از یکماه بی دلیل. هیچ حرکت خلاف از من در زندان سر نزد . ( خلاف یعنی خلاف قانون و   مقررات   جاری   ،   رسمی و ثبت   شده   در کتب   قانون )   ایجاد   فشار روانی   و   تغییر   تیم های   باز
جویی   و   فشار   روحی   برای   جواب   دادن به سوالهایی که ربطی به موارد اتهامی گفته شده توسط بازپرس نداشت . اتهام مرا ایجاد یا غصب عنوان تشکل سندیکایی و تبانی برای   اخلال در امنیت کشور اعلام کرده بودند ولی با اجبار وادار کرده در مورد تمام زندگی خصوصی و شغلی و اداری در روابط خصوصی بنده و دوستانم و همکارانم و یا سفرهایم   سوالاتی می کردند و جوی به وجود آورده بودند تا   من احساس گناه و
ترس از مرگ خودم و خانواده ام را داشته باشم . تمام زندان اوین   مورد   بازدید نمایندگان مجلس واقع شد ولی بند   ۲۰۹   را نگذاشتند بازدید شود . و بازجوی محترم از من خواست که از گفتگو با بازرسین بپرهیزم و مسائل داخل   ۲۰۹ که بر من گذشته است به کسی نباید بگویم و مرا تحت فشار روانی قرار دادند به صورتی که یا   باید همکاری   با   بازجویان را   بپذیرم یا پانزده سال در زندان بمانم و اگر آزاد شوم به هر کجای دنیا
بروم آنها این قدرت را دارند مرا و خانواده ام را نابود کنند و بعد از زندان هم همین فشارها و خواسته ها   از سوی   دو   باز   جویم   ادامه   داشته و بارها تلفنی مرا   به بیرون   دعوت کردند که من نرفتم و سپس در دادگاه انقلاب در یک   اطاق   خالی در طبقه سوم   همین گفتگوها و   فشارها   ادامه   داشته که   باید هفته ای یکبار   با آنها تماس بگیرم و وضعیت   خودم را   به آنها گزارش   بدهم .
در مرحله بعدکه من این کارها را نکردم واز ترس جان خودم و خانواده ام به دفتر سازمان ملل مراجعه کرده و وضعیت نا   امنی جانی ، شغلی خودم   و خانواده ام   را   به مسئول   دفاع از حقوق بشر آنجا اعلام نمودم که مرا دوباره به   دادسرای   امنیت   انقلاب   خواستند و   تهدید   به زندانی شدن   دوباره کردند و   به اجبار و برای زندان نرفتن از من وهمسرم خواستندکه تعهد بدهیم که همکارانم را نباید ببینیم.که بیش از بیست سال است همکاریم و   رفت و آمد خانوادگی داریم   و رسم   میهمان نوازی ما ایرانیان نیست که مهمان را از خانه خود برانیم . همچنین با   تلفن به   محل کار همسرم   و تلفن همراه پسرم زنگ می زنند و خواهان تماس گرفتن من با   خودشان   می شوند که محیط روانی نا امن و تلخی را برای من و خانواده ام به وجودآورده اند . به طوری که اعضای خانواده ام از ترس حتی به من اجازه نمی دهند تا سرکوچه و محل به تنهایی بروم وهمیشه همراه من می آیند و ایجاد این ترس و نا امنی نظم زندگی ما را مختل کرده است . همچنان این تلفن زدن ها ادامه دارد و   موجب   فشار روحی و روانی   ماست و از من خواستند   اجبار اً به   سفر بروم و بعد که به سفر رفته ام مرتب به پسرم و همسرم تلفن می زنند که بگوئید با ما تماس بگیرد و من هم هفته   قبل   به شماره آنها تماس گرفتم که باز با لحن طلبکار به من می گویند چرا به ما تلفن نمی زنی؟ مگر در کدام یک از قوانین جاری مملکت آمده است که شخصی که بعد   از نزدیک به هشت   ماه   از   بازداشت   موقت با   قرار وثیقه یکصد و پنجاه   میلیونی آزاد   شد . هنوز دادگاهش   تشکیل نشده و حکمی برای   او صادر   نشده باید اجباراً با آقایان تماس بگیرد و اعلام وضعیت کند. من   کشورم و انقلاب و نظام را   دوست دارم، اما   می خواهم اشکالات و موارد خلاف قانون و خلاف نقص انقلاب مثل استقلال آزادی در جمهوری اسلامی اصلاح شود و مردم مستضعف درکشور خودشان احساس راحتی و خوشبختی و سربلندی نمایند. لذاخواهشمندم به موارد فوق رسیدگی فرمائید. در جهت اصلاح امور و جلب رضایت مردم و رسیدن به قانونیت در جامعه این شکایت را نموده ام .
 
با احترام
منصور اسالو