اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۲۴ تير ۱٣۹۴ -  ۱۵ ژوئيه ۲۰۱۵

سرانجام پس از یک دوره طولانی مذاکره میان جمهوری اسلامی و کشورهای ۵+۱ و در ادامه توافقات اولیه در لوزان، طرفین توافقنامه ای را امضا کردند که پس از تایید شورای امنیت سازمان ملل به اجرا گذاشته خواهد شد. جمهوری اسلامی محدودیت های گسترده ای در زمینه فعالیت های هسته ای را پذیرفت. سطح غنی‌سازی، تعداد سانتریوفیوژها، عملکرد رآکتور آب سنگین اراک و پذیرش پروتکل الحاقی برای بازرسی‌های گسترده‌تر از جمله موارد عقب نشینی جمهوری اسلامی است. در ازای آن قرار است در یک مدت زمانی معین تحریم های اقتصادی دول غربی علیه ایران قطع شود. تحریم تسلیحاتی بمدت ۵ سال و تحریم درمورد موشکهای بالیستیک بمدت ٨ سال ادامه خواهد یافت. بدین ترتیب با تسلیم جمهوری اسلامی به دولت آمریکا و دول اروپایی، فعالیت اتمی جمهوری اسلامی که اهدافی نظامی تعقیب میکرد، خسارات اقتصادی خردکننده ای به اکثریت مردم ایران تحمیل کرده و فضای ناامنی را بالای سر جامعه قرار داده بود، لااقل برای یک دوره چند ساله محدود میشود.

در این تردیدی نیست که این توافقنامه به معنای بهبود رابطه جمهوری اسلامی با دنیای غرب و ادغام شدن در اقتصاد جهانی نخواهد بود و کشمکش با دول غربی در زمینه های مختلف ادامه خواهد یافت. در میان باندها و محافل جمهوری اسلامی نیز این توافقنامه مبنای جدیدی برای تشدید و تعمیق کشمکش خواهد شد.

از نقطه نظر اکثریت عظیم مردم ایران که خواهان پایان یافتن فعالیت های هسته ای جمهوری اسلامی و تحریم های اقتصادی بودند، این توافقنامه موفقیتی برای آنها و شکست سیاسی بزرگی برای جمهوری اسلامی محسوب میشود و راه را برای گسترش مبارزات توده ای برای منزلت و معیشت هموارتر خواهد کرد.

بخش هایی از حکومت و حامیانش از جمله اصلاح طلبان چنین تبلیغ میکنند که با این توافقات گشایش اقتصادی و فضای باز سیاسی ایجاد میشود و با عوامفریبی تلاش میکنند مردم را به طرفداری از روحانی سوق دهند و آنها را در انتظار معجزه دولت روحانی نگهدارند. اما توافقات اتمی به خودی خود به بهبود شرایط اقتصادی در زندگی مردم منجر نمیشود. جمهوری اسلامی برای "بازسازی اقتصادی" و جلب سرمایه های خارجی سعی میکند به سیاست ریاضت اقتصادی و تعرض به زندگی اکثریت مردم ادامه بدهد. نتیجتا هرگونه گشایش اقتصادی در زندگی مردم و هر گونه گشایش سیاسی و فرهنگی، صرفا در گرو تشدید اعتصابات و مبارزات کارگران و مردم محروم و زحمتکش و ادامه تعرض و پیشروی مردم خواهد بود. کارگران، زنان و جوانان باید برای عقب راندن حکومت و تحمیل خواست های خود به حاکمان مفتخور، صفوف خود را فشرده تر سازند، متحدتر شوند، شبکه های مبارزاتی خود را گسترش دهند و فضایی از اتحاد و همبستگی را برای پیشروی خود ایجاد کنند.

حزب کمونیست کارگری کارگران، زنان و جوانان و توده های وسیع مردم را فرامیخواند که این شرایط را به سکوئی برای پیشروی بیشتر در جهت تحقق مطالبات خود و گسترش مبارزه برای سرنگونی جمهوری اسلامی تبدیل کنند.

حزب کمونیست کارگری ایران
۲۴ تیرماه ۱۳۹۴، ۱۴ جولای ۲۰۱۵