• نهیبا،
      بجز اینم اما راه گریزی نبود :
با رغبتی دروغ
                     در جمع ِنبودن ها نشستم ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۱۲ مرداد ۱٣۹۴ -  ٣ اوت ۲۰۱۵

 نمی خواستم
             هم آهنگِ جماعتِ بی صفتان باشم .


نهیبا،
      بجز اینم اما راه گریزی نبود :
با رغبتی دروغ
                     در جمع ِنبودن ها نشستم
ـ بزک به لبخنده یی دلقک وار ـ
و در خود گریستم هماره
                               این ناگزیری مقدّررا .
□□

گفتند علم :
            در کسبش به کوش تاب آوردم؛
گفتند راحتِ جان در توانگری است :
                                                در حدّ توان
                                                                  به انبان اندر
                                                                                  مایه اندوختم؛
گفتند عشق :
                حالیا
                         حلقه ی تسلیم بر گردن ِانگشتِ عاطفه
                         و بارِ منّتِ غریزه ی بقا بر گُرده ی خسته؛
گفتند رسالت آدم،هان :
                            ز جان مایگی به درگاه ظلم
                                                                امید تحمّل آویختم
                                       و سرابیان را به سرچشمه ی سرشاری
                                       ره گشودم.


] پس در کجای ِاین یگانه یکباره ی بودن
تن به خواستِ خود بودن می بایدم داد؟[
حضور ما براین پهنه ی تنگ
پنداشتی در اسارتِ کفایتی ناخواسته               
                                           به آیینی عبث گذشت،
پلشتا
         عمری که در قیامتِ خار وخس گذشت .

□□

نه-
هرگز نمی خواستم همپیاله ی این و آن باشم
مگرم گزیره ی دیگر بود و من ندانستم،-
                                                   افسوس.

□□□

سان رافائل- ۱۲ آپریل ۲۰۰۳