اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۴ آذر ۱٣٨۵ -  ۲۵ نوامبر ۲۰۰۶

از آن روز که خواهران میرابل، پروانه‌های فراموش نشدنی، در ٢۵ نوامبر ١۹۶٠ توسط حکومت جمهوری دومینیکن به دلیل فعالیت‌های سیاسی‌شان به طرز فجیعی در سانحه‌ی ساختگی به قتل رسیدند، ٤٦ سال می‌گذرد. از این رو، این روز از سال ١۹٨٠ در آمریکای لاتین و از سال ١۹۹۹، پس از تصویب در مجمع عمومی سازمان ملل، در سطح جهان به عنوان روز جهانی برای حذف خشونت علیه زنان شناخته می‌شود. خشونتی که در تمامی کشورهای جهان با شدت‌های مختلف و به اشکال متفاوت بر زنان روا داشته می‌شود. در بسیاری از کشورها، با شناختن این معضل اجتماعی، حکومت‌ها دست به دست احزاب مخالفشان، سازمان‌های غیردولتی و فعالان جنبش زنان با وضع قوانین بازدارنده و با ترویج فرهنگی در جهت نابودی خشونت علیه زنان حرکت کرده و در این جهت پیشرفت‌هایی داشته‌اند و در بسیاری از کشورهای دیگر هنوز گام قابل توجهی در این عرصه برداشته نشده است.
 
کشور ما از جمله کشورهایی است که نه تنها در این راستا پیشرفت قابل توجهی نداشته است، بلکه در بسیاری زمینه‌ها به عقب برگشته است. در قوانین مدنی و کیفری فعلی، زن ابتدا در تملک پدر و سپس در تملک همسرش می‌باشد به طوری که پس از ازدواج حتا انجام اموری بدیهی مانند برخی عمل‌های جراحی بدون اجازه همسر امکان‌پذیر نیست. قانون در شرایطی به مرد اجازه کشتن همسر خود را می‌دهد و در دادگاه‌ها به زنان حکم سنگسار داده می‌شود و هر از چند گاهی با وجود اینکه اعلام شده است که دیگر حکم سنگسار در ایران اجرا نمی‌شود، خبر از اجرای آن در این شهر یا آن شهر کشور می‌رسد. حکومتگران با دست‌آویز قرار دادن مذهب و فرهنگ ویژه‌ی خودشان نه تنها در جهت حذف خشونت علیه زنان حرکتی انجام نداده‌اند بلکه با وضع قوانین ضد زن خود عاملی برای ترویج خشونت علیه زنان می‌باشند.
 
نیروهای انتظامی که در صورت درخواست کمک زنان و اطرافیانشان به هنگام اعمال خشونت علیه زنان بخصوص خشونت خانگی، معمولاً نداشتن وقت و نیروی کافی را بهانه‌ی عدم حضور خود در محل و یا حضور با تاخیرهای چند ساعتی قرار می‌دهند، در مقابل در سرکوب حرکات اعتراضی مسالمت‌آمیز برای تغییر قوانین زن‌ستیز همواره آمادگی خود را نشان داده‌اند و خود نیز همراه با هتاکی به افراد شریف و معترض به این قوانین اعم از زن و مرد، به ضرب و شتم و بازداشت آنها می‌پردازند.
 
ما عمیقا باور داریم که خشونت خانگی علیه زنان مسئله خصوصی در محدوده‌ی خانواده‌ نیست بلکه جرمی عمومی است که مستوجب مجازات کیفری می‌باشد. تغییر قوانین تبعیض‌‌آمیز و تشدید کننده‌ی خشونت علیه زنان در ایران نیازمند حساسیت و مبارزه همه فعالان حقوق بشر و همه کسانی است که با تبعیض مخالفند. مبارزه با خشونت علیه زنان تنها به تغییر قوانین محدود نیست و کار فرهنگی گسترده‌ای را با هدف تقویت احساس مسئولیت تمامی افراد جامعه اعم از زن و مرد می‌طلبد. ما باید به اعمال هر نوع از خشونت علیه زنان، - از آزارهای جسمی و جنسی گرفته تا آزارهای روانی، در هر مکانی، - کوی و بازار، محیط کار، خانه و. ..- و توسط هر کسی – از نزدیک‌ترین کسان تا دورترین افراد- که صورت پذیرد، اعتراض کرده، مانع آن شویم.
 
١۶ روز فاصله روز جهانی برای حذف خشونت علیه زنان تا ١٠ دسامبر روز جهانی حقوق بشر را به کارزاری برای حذف خشونت علیه زنان تبدیل کنیم و با تمامی امکانات خود بکوشیم تا این معضل را برای همیشه از بین ببریم.
 
گروه کار زنان سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)
 
۳ آذر ۱۳۸۵
٢۴ نوامبر ٢٠٠۶