• بابک بیات آهنگساز بیش از صد فیلم سینمای ایران که از یک ماه گذشته در بخش آی‌سی‌یو بیمارستان ایرانمهر بستری بود، ساعت ۸ صبح روز یکشنبه پنجم آذرـ درگذشت. از کارهای ماندگار او می‌توان به کشتی آنجلیکا، عروس، نقطه‌ ضعف، اتوبوس، ولایت عشق، پهلوانان نمی‌میرند، جهان پهلوان و افسانه‌ی سلطان و شبان و... اشاره کرد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۵ آذر ۱٣٨۵ -  ۲۶ نوامبر ۲۰۰۶

بابک بیات آهنگساز بیش از صد فیلم سینمای ایران که از یک ماه گذشته در بخش آی‌سی‌یو بیمارستان ایرانمهر بستری بود، ساعت ٨ صبح روز یکشنبه پنجم آذرـ درگذشت.
به گزارش خبرنگار هنری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این آهنگساز ۶۰ ساله‌ در سال‌های اخیر کمتر کار موسیقی انجام داد، اما از کارهای ماندگار او می‌توان به کشتی آنجلیکا، عروس، نقطه‌ ضعف، اتوبوس، ولایت عشق، پهلوانان نمی‌میرند، جهان پهلوان و افسانه‌ی سلطان و شبان و... اشاره کرد.
خودش می‌گفت که بیش از ۱٨ سال به‌صورت سینه‌خیز در این حرفه حرکت کردم و موسیقی فیلم ساختم و باعشق و علاقه کارم را ادامه دادم و اگر صورت هزینه‌های و دستمزد من را در این مدت نگاه کنید، از اینکه یک آهنگساز با این همه زحمت چنین زندگی می‌کند و درآمد کمی در حد یک کارمند داشته است، خنده‌تان می‌گیرد.
بیات از چندی قبل به دلیل عوارض ناشی از بیماری کبدی در بیمارستان بستری بود.
 
بابک بیات به روایت بابک بیات
زنده یاد بابک بیات در شرح حال دوران زندگی‌اش گفته است: «در خرداد ماه سال ۱٣۲۵ در تهران کوچه روز به محله پل‌چوبی متولد شدم و پس از یک سال به خیابان هفده شهریور سه راه شکوفه خیابان کرمان نقل مکان کردیم، تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در همین مکان به پایان بردم، از همان طفولیت با خواندن و موسیقی انس و الفت وعلاقه داشتم.»
بیات در کتاب مردان موسیقی سنتی و نوین ایران می‌گوید، یادم هست هفده ساله بودم که یکی از دوستان هنرمندم میلاد کیایی مرا با نت موسیقی آشنا ساخت. و از این به بعد بود که راه خود را یافتم، البته مشوقم در کارهای هنری، بیشتر خانواده ایرج عطایی بودند، حدود بیست سالم بود که توسط یکی از دوستانم به خانم باغچه‌بان معرفی شدم ودر کلاس‌های شبانه هنرستان موسیقی نزد این هنرمند گرامی به فراگیری موسیقی علمی مشغول شدم و در دسته کر، اپرا و کر ملی وارد گردیدم و موسیقی واقعی را شناختم.
در اینجا در چند اپرا شرکت کردم از جمله اپراهای: "کاوالریارو ستیکانا"، "دلاور سهند" کار احمد پژمان و "ایل ترو واتوره" و چند اپرای دیگر. بعد از این بود که به موسیقی فیلم علاقمند شدم و به آهنگسازی برای متن فیلم‌ها روی آوردم.
در سن ۲۵ سالگی موسیقی فیلم "خورشید در مرداب" را ساخته‌م. سال بعد موسیقی متن فیلم "برهنه تا ظهر با سرعت" کار خسرو هریتاش را ساختم که برایم بسیار جدی بودند. این کارها و بعد سریال تلویزیونی "چنگک" ساخته جلال مقدم و چند فیلم سینمایی آن روز را ساختم، لازم به توضیح است که هنرمند شایسته محمد اوشال در یادگیری و پیشرفت من در کار ساختن موزیک متن فیلم‌ها بسیار موثر بودند که با محبت فراوان مثل یک برادر با ایشان بودم و در زندگی‌و کارهای هنری من بسیار موثر بوده‌اند.
زنده‌یاد ‌بابک بیات همچنین گفته است، بعد از انقلاب بود که اولین کار هنریم را با نوار کاست "خروس زری پیرهن پری" نوشته احمد شاملو که انتشاراتی ابتکار آن را تکثیر کرد، سپس موسیقی متن ۶۱ فیلم را با فیلم "مرگ یزدگرد" از ساخته‌های بهرام بیضایی آغاز کردم و تا یک سال ونیم کار نکردم، پس از آن برای فیلم‌های، "نقطه ضعف" کار محمدرضا اعلامی، "ریشه در خون" از الوند، "آتش در زمستان" از هدایت، "اتوبوس" از یداله صمدی، سریال "سلطان و شبان"، "طلسم" کار داریوش فرهنگ، "شاید وقتی دیگر" از بهرام بیضایی .
باید یادآور شوم که بعد از انقلاب بهترین کارم را در فیلمهای: "طلسم" و "شاید وقتی دیگر" و "نقطه ضعف" می‌دانم، دیگر موسیقی متن فیلم "کشتی آنجلیکا" ‌کار محمد بزرگ‌نیا، "عروسی خوبان" کار محسن مخملباف را نیز بسیار دوست دارم و در سالهای اخیر از فعالیتهای هنری‌ام باید از دو نوار کاست به نام‌های:‌"سکوت سرشار از ناگفته‌هاست" و "چیدن سپیده دم" با احمد شاملو نام ببرم.
 
بابک بیات به روایت اهالی سینما و موسیقی
صبح امروز با مخابره‌ی خبر درگذشت بابک بیات آغاز شد. اما شنیدن خبر درگذشت این آهنگساز ۶۰ ساله‌ی ایران، مجال بیان خاطرات را به سختی به دوستان اهل موسیقی و سینمای او می‌داد.
بهرام بیضایی که از خبر درگذشت بابک بیات به شدت متاثر شده بود، به خبرنگار هنری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) می‌گوید: بیش از هر چیز متاسف هستم به خاطر دل‌آزردگی‌هایی که موجب مرگ این هنرمند شد و متاسف هستم به دلیل اینکه، هیچ یک از کارهای او بصورت قابل قبولی در دسترس مردم قرار نگرفت.
بیضایی امیدوار است: آثار بیات به شکل قابل قبولی منتشر شود.
این کارگردان در سه فیلم "مرگ یزگرد"، "شاید وقتی دیگر" و "مسافران" با این آهنگساز همکاری داشته است، از این همکاری‌های به خوبی یاد می‌کند:«بابک بیات بیش از هر چیز یک انسان عاطفی و احساسی بود و موسیقی او هم کاملا این ویژگی را داشت و در این فیلمها، تفهیم و تفاهم موسیقی برای ما از طریق رابطه‌ و زبان عاطفی انجام شد.»
بهرام بیضایی همچنین در بخشی دیگر با بابک بیات همیشه تصور می‌کرد، فرصت زیادی برای انتشار کارهای خود دارد اما متاسف هستم که هرگز چنین فرصتی برای او پیدا نشد.
میلاد کیایی نوازنده‌ی سنتور و از دوستان نزدیک بابک بیات به خبرنگار هنری ایسنا می‌گوید: بابک بیات، دنیا را در موسیقی و آدم‌ها را به صورت نتهای موسیقی می‌دید.
او ادامه می‌دهد: در طی ۴۵ سال دوستی مشترک ما، بابک بیات همواره در اندیشه هنری خود بود. آنگونه که حتی هنگام دیدارهای دوستانه‌ ما، همیشه مسایل هنری را مطرح می کرد.
به اعتقاد او، شاید یکی از دلایل مرگ بیات، پرکاری او بود: «او اصلا به جسم و مغزش، استراحت نمی‌داد و دائم در حال کار بود.»
میلاد کیایی که در ۱۷ سالگی بیات را با نتهای موسیقی آشنا کرده است، می‌گوید: یکی از شاخص‌ترین هنرمندان کشورمان را از دست دادیم اما از آنجایی هنرمند هرگز نمی‌میرد، آثار بیات، اندیشه او و شاگردانی که پرورش داده در موسیقی ما باقی خواهد ماند.
کیایی می‌گوید: بیات کار هنری را با خوانندگی آغاز کرد، اما پس از آن ذوق او در آهنگسازی، متبلور شد و با ورودش به سینما، آهنگهای بسیار زیبایی ساخت که همه ماندگار شدند. کارهای او فرامرزی بود به همین دلیل هر زمان که فرصتی دست می‌داد درباره‌ی موسیقی محلی و ملی ایران با هم صحبت می‌کردیم.
کیایی از سنین نوجوانی در برنامه "جوانان رادیو تلویزیون" با زنده‌یاد بابک بیات همکاری داشت.
محمدرضا اعلامی که در فیلم "نقطه ضعف" با بابک بیات همکاری کرده است، به ایسنا می‌گوید: بابک بیات آهنگسازی بود که همتا نداشت و گفتن این جملات الان دیگر فایده‌ای ندارد.
مسعود کیمیایی، داریوش فرهنگ نیز با تاثر از درگذشت بابک بیات، نتوانستند سخنی بگویند.