یادداشت سیاسی سیاسی دیدگاه ادبیات زنان جهان بخش خبر آرشیو  
  اجتماعی اقتصادی مساله ملی یادبود - تاریخ گفتگو کارگری گزارش حقوق بشر ورزش  
   

چه می ماند به جا


بهمن پارسا


• خبر دادی که در راهی،چه خوشحالم که میآیی.
اگر در بادها رفتی، کنون با ابر میآیی.
نباید قهر میکردی که من از قهر بیزارم
اگر بار دگر گویم، تو می مانی و تنهایی! ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۹ شهريور ۱٣۹۴ -  ٣۱ اوت ۲۰۱۵


 خبر دادی که در راهی،چه خوشحالم که میآیی.
اگر در بادها رفتی، کنون با ابر میآیی.
نباید قهر میکردی که من از قهر بیزارم
اگر بار دگر گویم، تو می مانی و تنهایی!
تو وقتی میرسی اینجا شراب آماده در بطری
پس آنگه نوبت ما و شروع باده پیمایی
بخاطر داری آنشب را که کنج کافه در تهران
تواز حافظ سخن گفتی، من از اشعار ِ نیمایی؟!
نمی پرسم ،کجا بودی؟ چه فرقی میکند حالا،
برای من همین کافی که برگشتی و اینجایی.
"جوانی"* در خیابانی توّقف کرد و ما امّا
به خود گفتیم ،می آید، نگفتیمش ،نمی آیی؟
نگاه از صفحه ی ساعت بگیر، از لحظه بگذر.
مزن بر جان خود سوهان، جهان خواب و است رویایی.
نمی دانم که بعداز من چه می ماند به جا امّا؛
ز بعضی نام می ماند، ز بعضی ننگ و رسوایی.
****************************
اکتبر ۲۰۱۴
*غرض، ایام جوانی است.


اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:

Facebook
    Delicious delicious     Twitter twitter     دنباله donbaleh     Google google     Yahoo yahoo     بالاترین balatarin


چاپ کن

نظرات (۰)

نظر شما

اصل مطلب

بازگشت به صفحه نخست