• کانون مدافعان حقوق کارگر می گوید بعد از توافق هسته ای، مراکز اقتصادی بیشتری تعطیل شده و بیکاری کارگران و سرکوب اعتراضات زحمتکشان افزایش یآفته است ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۱٣ شهريور ۱٣۹۴ -  ۴ سپتامبر ۲۰۱۵

در یکی دو ماه اخیر و به دنبال سازش تاریخی میان حکومتگران با نظام جهانی سرمایه‌داری، طلایه‌های این سازش برای کارگران و زحمتکشان هر روز آشکارتر می‌شود. تعطیلی مراکز اقتصادی و بیکاری روزافزون کارگران همراه با برخوردهای سرکوبگرانه با اعتراضات کارگری گسترده‌تر شده و در کنار آن محکومیت‌ها و زندان‌ها نیز برای فعالان کارگری و اجتماعی افزایش یافته است .
دادگاهی کردن فعالان کارگری در سنندج از جمله محمود صالحی، کورش بخشنده فردین میرکی و....، تشدید حکم بهنام ابراهیم‌زاده و مهدی شاندیز، از فعالان کارگری که هم اکنون دوره زندانی خود را پس از پایان محکومیت اولیه در رجائی‌شهر می‌گذرانند، هم چنین فشار فزاینده بر معلمان زندانی، آزاد نکردن رسول بداقی پس از پایان دوران محکومیت و زمزمه‌های تجدید محاکمه وی، دستگیری اسماعیل عبدی دبیر کل کانون صنفی معلمان ایران (تهران) و به دنبال آن دستگیری مهدی بهلولی و محمد رضا نیک‌نژاد در تهران و علی حسین‌پناهی (از معلمان کُرد در سنندج) بُعد دیگری از تشدید فشارها بر فعالان کارگری و اجتماعی است.
روند کُند دادگاه و بررسی پروندهها منجر به بلاتکلیفی بسیاری از این فعالان شده است. سعید شیرزاد و امیر امیر قلی نزدیک به یک سال است که بدون روشن شدن وضع پرونده‌شان در زندان به سر می‌برند. بیم آن است که عدم رسیدگی پزشکی به وضعیت زندانیان بیمار صدمات جبران‌ناپذیری را برایشان به همراه داشته باشد همان گونه که محمود صالحی در حین بازداشت کلیه‌های خود را از دست داد و اکنون مجبور به دیالیز هفتگی است...
همه و همه حاکی از تشدید فشار بر کارگران ، معلمان و سایر فعالان اجتماعی است.
با تشدید این فشارها پس از توافق‌های اخیر با نظام سرمایه‌داری، همه‌ی انسان‌های آگاه به خوبی درک می‌کنند که سازش با نظام سرمایه‌داری جهانی و دعوت از سرمایه‌داران بین‌المللی برای غارت هر چه بیشتر کارگران و زحمتکشان است.
کانون مدافعان حقوق کارگر ضمن محکومیت این اعمال هشدار می‌دهد که این افزایش فشارها نه تنها منجر به از پای نشستن کارگران و فعالان کارگری و اجتماعی برای رسیدن به حقوق حقه خود نخواهد شد بلکه آنان را در رسیدن به خواسته‌های خود مصمم‌تر خواهد کرد.
کارگران زمانی دست از تلاش برخواهند داشت که از دستمزدهای معوقه خبری نباشد، دستمزدها به گونه‌ای باشد که امکان یک زندگی انسانی را برای آنان فراهم کند، تامین اجتماعی و آموزش و پرورش رایگان و بهداشت همگانی فراهم باشد و کسی به خاطر لقمه‌ای نان مجبور به فروش تن و بدن خود نباشد .... و بتوانند تشکل‌های مستقل خود را تشکیل داده تا بر روند تولید و فعالیت‌های اقتصادی نظارت داشته باشند و بدین گونه از فساد و رشوه‌خواری و دزدی اموال مردم جلوگیری شود.
تا زمانی که شکاف طبقاتی هر روز وسیع‌تر می‌شود و فقر و سیه‌روزی کارگران و زحمتکشان هر روز افزایش می‌یابد و سرمایه‌داران و ماموران دولتی و نیروهای امنیتی در پی خالی کردن سفره‌های مردم و محدود کردن آزادی‌های فردی و اجتماعی هستند، این بگیر و ببندها مشکلی را از حاکمان حل نخواهد کرد و بر مبارزات کارگران و زحمتکشان برای احقاق حقوق خود، تاثیری جز شدت یافتن آن نخواهد داشت.

کانون مدافعان حقوق کارگر
دهم شهریور ۱٣۹۴