• یک سال پیش، جنان بادل تنها نوزده سال سن داشت که جهنم را تجربه کرد. تابستان پارسال این دختر جوان از سوی دولت اسلامی، داعش، ربوده شد و به بردهگی گرفته شد. شبی جنان از دست زندان بان جهادگرایش گریخت و توانست خود را نجات بدهد. از آن به بعد وی مشغول افشاگری است. او بدون این که مژه بر هم بزند، داستان بردهگی خود را با صدایی نرم برایمان تعریف می کند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۲۱ شهريور ۱٣۹۴ -  ۱۲ سپتامبر ۲۰۱۵

یک سال پیش، جنان بادل تنها نوزده سال سن داشت که جهنم را تجربه کرد. تابستان پارسال این دختر جوان از سوی دولت اسلامی، داعش، ربوده شد و به بردهگی گرفته شد. به چه دلیل؟ به بهانهی عضویت در اقلیت کرد زبان ایزدی، یکی از قدیمی ترین مردمان بین النهرین که باورهای اعتقادی آنان به چهار هزار سال پیش بر می گردد.
شبی جنان از دست زندان بان جهادگرایش گریخت و توانست خود را نجات بدهد. از آن به بعد وی مشغول افشاگری است. او بدون این که مژه بر هم بزند، داستان بردهگی خود را با صدایی نرم برایمان تعریف می کند. کتاب وی زیر نام 'بردهگی داعش' با هم کاری روزنامهنگار فرانسوی، 'تیری اوبرله' نوشته شده است که اوایل ستامبر چاپ شد. 'جنان' هم چنین به قولش عمل کرد و هشتم سپتامر در کنفرانس بین المللی 'قربانیان خشونت های قومی و مذهبی در خاورمیانه' در پاریس حضور یافت.
در حالی که صدها هزار آواره و پناهنده از سوریه و سایر کشورهای خاورمیانه در هفتهها و روزهای اخیر وارد اروپا شده و یا سعی می کنند خود را به اروپا برسانند، 'جنان بادل'، دختر کرد ایزدی و نویسندهی رمان 'بردهی داعش' به زمان فرانسوی، در دیدار با فرانسوا اولاند درخواست پناهندهگی فرانسه را نپذیرفت بدین مناسبت روزنامهی لوموند فرانسه که کتاب 'بردهی داعش' با هم کاری یکی از روزنامهنگاران همین نشریه چاپ شده است، مصاحبهای با جنان بادل انجام داده است.


* لوموند: می توانید شرایط و چگونگی ربوده شدن خود را توضیح بدهید؟

- جنان بادل: دولت اسلامی در تاریخ سوم اوت ۲٠۱٤ به شنگال حمله کرد. ما از روستایمان فرار کرده و یک شب درکوه شنگال مخفی شدیم. فردایش کسی به پدرم زنگ زد و گفت که گویا پ.ک.ک راه را باز کرده و جاده مطمئن است...خوب ما هم با ماشین مان به سوی دشت ها راه افتادیم، در مجموع چیزی حدود پنجاه ماشین بودیم. آن جا، پائین، چهار ماشین دیگر هم رسیدند. اما آنان از افراد داعش بودند. آنان به ما حمله کرده و سپس زنان و مردان را از هم جدا کردند. امروزه ما نمی دانیم که آن مردان ما هنوز زندهاند یا نه.

* چه بر سر زنان آمد؟

- جنان بادل: آنان ما را از نقطهای به نقطهی دیگر حمل می کردند، شهر شنگال، زندان بادوش موصل... در داخل مدرسهای در بستهای بودیم که مردان یک روستای دیگر برای خرید دختران جوان و زیبا آمدند. من بسیار مریض بودم، خوب من را روانهی بیمارستان کردند. یک هفته بعد آنان من و پنج دختر دیگر را فروختند.

* کی شما را خرید؟

- جنان بادل: دو تا از افراد داعش، یک پلیس و یک ملا. مرا به ده هزار دینار عراقی ـ چیزی در حدود هشت دلار آمریکایی ـ فروختند. حتا دخترانی بودند که افراد دولت اسلامی آنان را به دوستان خود هدیه می دادند.

* زندگی روزمرهی شما نزد مردان دولت اسلامی چگونه سپری می شد؟

- جنان بادل: به صورت مداوم به ما توهین می شد، ما را مورد ضرب و شتم قرار می دادند و ما را به شکنجهی الکتریکی تهدید می کردند. با دست و پای در زنجیر ما را زیر آفتاب سوزان نگه می داشتند و ما را مجبور می کردند از آبی بیاشامیم که موش مرده تویش شناور بود. تمام این ها را برای این انجام می دادند که اسلام بیاوریم و قرآن بخوانیم. این وضعیت سه ماه طول کشید و بسیار سخت بود.

* قبل از ورود دولت اسلامی جامعهی ایزدی ها چگونه روابطی با دیگر مردمان عراق داشت؟

- جنان بادل: روابط خوب و بد نداشت. روابطی عادی بود. ما واقعن نمی توانستیم بدانیم که در دل آن ها چه می گذرد. کسانی که مرا ربودند و کسانی که مرا خریدند را نمی شناختم،
اما کسانی که 'آن' کارها را می کنند همسایگان ما هستند.

* چگونه توانستید فرار کنید؟

- جنان بادل: یک شب صاحبان ما کسانی که ما را خریده بودند، بسیار خسته از جنگ برگشتند. ما متوجه شدیم که آنان در خواب عمیق هستند و ما برای این که آنان را بیدار نکنیم، با پای لخت توانستیم از راه پنجره فرار کنیم. ما پنج ساعت تمام با پاهای عریان پیادهروی کردیم، پاهایمان زخمی شده بود. در راه سگ های وحشی به ما حمله کردند. دورترها صدای شلیک گلوله را در جبهههای جنگ می شنیدیم. ما می ترسیدیم؛ زیرا هر لحظه ممکن بود که از سوی افراد داعش دستگیر شویم. اما اربابان ما متوجه فرار ما نشدند. سرانجام به پای کوه شنگال رسیدیم که پیشمرگان کرد و مبارزان ایزدی آنجا مستقر بودند.

* واکنش چگونه بود؟

- جنان بادل: در میان شادی و سرور و نهایت احترام مورداستقبال قرار گرفتم. به من گفتند: "تو مقاوم هستی. تو زندگی، عزت و دین خود راحفظ کردی."

* زندگی امروزین شما چگونه می گذرد؟

- جنان بادل: همسرم، که روز ربودن من آن جا نبود، را دوباره پیدا کردم و امروزه حامله هستم. سه ماهه است. ما در یک چادر در یک اردوگاه پناهندگان در کردستان عراق زندگی می کنیم. شوهرم ماهی چند روز به عنوان کارگر کار می کند...اما زندگی شخصی ما اهمیتی ندارد. ما مدام به فکر زنان ایزدی هستیم که هنوز در اسارت هستند. این ما را آزار میدهد؛ زیرا درد و آزار آنان را می شناسم. ما آزاد نیستیم اگر آن ها آزاد نشوند.

* برای نجات آنان چه کار باید کرد؟

- جنان بادل: همهی دختران ایزدی باید شجاع و خستگی ناپذیر بگوید آن چه را که می داند. سکوت، شریک شدن در جرم است. به همین دلیل هم هست که کتابم را نوشتم.

* و شما، چه آرزویی دارید که بخواهید با صدای بلند بیان کنید؟

- مردم من به حمایت و حفاظت بین المللی احتیاج دارند. باید هزاران زنی را آزاد کرد که هنوز به عنوان کنیز گرفتار شدهاند و به حکومت اقلیم کردستان و نیروی پیشمرگ کردستان کمک کرد... اکنون سیزده ماه است که آنان علیه دولت اسلامی می جنگند. این به تنهایی جنگ آنان نیست. نباید این جا بی تفاوت بود و از وجود خطر چشم پوشی کرد.

* فراسوا اولاند، رئیس جمهور فرانسه، شما را تشویق کرد که به نبردتان ادامه دهید.

جنان بادل: بله آقای اولاند به من گفت که کردها از دوستان فرانسه هستند و کشورش به ما کمک خواهد کرد. او هم چنین گفت که به من افتخار می کند، بایستی ادامه بدهم و فرانسه خانهی من است.

* این کافی است؟ سخنان وی چه احساسی به شما داد؟

- جنان بادل: احساس امنیت کردم.

* چرا شما پناهندگی سیاسی را رد کردید؟

- جنان بادل: درخواست پناهندهگی راهحل نیست. اگر همهی ایزدی ها این گونه بیندیشند، در این صورت ما میراث مذهبی و میهن مان را از دست خواهیم داد. مشکل را باید آنجا حل و فصل کرد.

* آیا شما می ترسید که دوباره ربوده شوید؟

- جنان بادل: بله، می ترسم. اهمیتی ندارد. برمی گردم خانه