• جامعه ی کارگری و سیاسی ایران، اندوهگین و ناباورانه به مرگ نابهنگام شاهرخ زمانی می نگرد و در بیانیه ها و موضع گیری های خود خواهان تحقیق مستقل در رابطه با مرگ این فعال کارگری شده است ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۲٣ شهريور ۱٣۹۴ -  ۱۴ سپتامبر ۲۰۱۵

 اخبار روز: مرگ نابهنگام و غیرمنتظره شاهرخ زمانی یکی از شناخته شده ترین زندانیان سیاسی و کارگری ایران، جامعه ی کارگری و سیاسی ایران را شگفت زده و خشمگین کرده است. این نخستین باری نیست که یک زندانی سیاسی در زندان جان خود را از دست می دهد. فعالین کارگری و سیاسی می گویند حکومت جمهوری اسلامی مسئول جان فعالینی است که آن ها را به اسارت گرفته است، اما حکومت جمهوری اسلامی در برابر هیچ کدام از این مرگ ها پاسخگو نبوده است.
در اطلاعیه ها و بیانیه هایی که به مناسبت درگذشت شاهرخ زمانی منتشر شده است، حکومت جمهوری اسلامی گاه به صراحت و گاه به اشاره مسئول جان باختن این فعال کارگری اعلام شده است.

اتحادیه آزاد کارگران ایران؛ سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه؛ سندیکای کارگران نقاش استان البرز؛ کانون مدافعان حقوق کارگر؛ کمیته پیگیری ایجاد تشکلهای کارگری؛ کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکلهای کارگری؛ و هیات بازگشائی سندیکای کارگران نقاش تهران بیانیه ی مشترکی تحت عنوان «ما مرگ شاهرخ زمانی را به پرچمی برای اتحاد و همبستگی کارگری که او پیشتازش بود تبدیل خواهیم کرد» منتشر کرده اند که در آن چنین آمده است:
شاهرخ زمانی، مبارز خستگی ناپذیر و جسور جنبش کارگری ایران در کمال بهت و حیرت و ناباوری همگان در زندان گوهر دشت چشم از جهان فرو بست. علت مرگ شاهرخ را مقامات رسمی هر چه اعلام کنند از نظر ما مسئولیت مستقیم آن تماما بر عهده کسانی است که با تحمیل برده وارترین شرایط بر ما کارگران، حق تشکل یابی و مبارزه برای یک زندگی بهتر را نیز از ما سلب کرده و انسانهای شریف و بزرگی همچون شاهرخ زمانی را به گوشه زندانها افکنده اند.
مرگ تکاندهنده شاهرخ در کنج زندان بدون هیچ پیشینه بیماری، نه اولین جان باختن یک زندانی و نه تحت شرایط موجود زندانهای کشور، آخرین آن خواهد بود. اگر چه مرگ ناگهانی شاهرخ از نظر هر انسان منصفی مشکوک به نظر می رسد اما بدون چنین تردیدهایی نیز، شرایط زندانهای کشور بویژه برای فعالین کارگری و زندانیان سیاسی به هزار و یک دلیل از پخش پارازیت گرفته تا غذای نامناسب، عدم رسیدگی پزشکی و نبود بهداشت، شیوه نگهداری نامناسب و اعمال انواع فشارهای روحی و روانی به اندازه کافی مرگ آور است.
شاهرخ زمانی هیچ جرمی جز دفاع از حقوق هم طبقه ای هایش مرتکب نشده بود. او نه صاحب منصب بود، نه اختلاس کرده بود، نه کوچکترین لطمه ای به کسی زده بود و نه شریک دزدان و غارتگران بود. او یک کارگر نقاش، از اعضای شورای نمایندگان کمیته پیگیری ایجاد تشکلهای کارگری، عضو هیات بازگشائی سندیکای کارگران نقاش و عضو افتخاری سندیکای کارگران نقاش استان البرز و از بنیان گذاران معنوی این سندیکا بود که در خرداد ماه سال ۱٣۹۰ بدلیل مبارزاتش برای احقاق حقوق کارگران به زندان افکنده شد. اما زندان برای انسان جسور و بزرگی همچون شاهرخ، پایان مبارزه و حق طلبی نبود. او در طول نزدیک به ۵ سال دوران زندان، تا آخرین نفس هایش در یکی از سلولهای دو نفره زندان گوهردشت، لحظه ای از مبارزه و حق طلبی باز نایستاد. نه دیوارهای زندان، نه دادگاه، نه سرکوب و نه اعمال فشار از سوی مامورین امنیتی و زندانبانان قادر به زدن مهر سکوت بر لبهای شاهرخ نشدند. او بدون ذره ای بزرگنمائی، با جسارت و صلابت بی نظیرش مظهر مقاومت و مبارزه جوئی طبقه کارگر ایران برای خلاصی از ستم و استثمار بود.
مرگ شاهرخ برای یارانش، خانواده اش و برای جنبش کارگری ایران ضایعه ای سنگین و جبران ناپذیر است. ما این ضایعه بزرگ را به خانواده، هم بندان، یاران شاهرخ و عموم کارگران در سراسر کشور صمیمانه تسلیت میگوئیم و بدینوسیله اعلام میداریم اگرچه از دست دادن شاهرخ عزیز درد جانکاهی است اما ما در سوز و گداز این درد جانکاه، زانوی غم در بغل نخواهیم گرفت و مرگ شاهرخ را به پرچمی برای اتحاد و همبستگی کارگری که او پیشتازش بود تبدیل خواهیم کرد.
زنده باد اتحاد و همبستگی کارگری – درود بر شاهرخ زمانی

سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه در بیانیه ی خود نوشته است: زنده یاد شاهرخ زمانی کارگر زحمتکش نقاش ساختمانی بیشتر عمر خود را در راه اندیشه و تلاش برای آرمان های عدالت اجتماعی و حقوق زحمتکشان و محرومان فدا نمود و در این راه تا آنجا پیش رفت که در این مسیر به حکم سنگین یازده سال زندان محکوم شد و بیش از پنج سال محکومیت خود را در زندان های مختلف که آخرین آن زندان جان فرسای رجایی شهر بود گذراند.
در ادامه ی این اطلاعیه آمده است: شرایط عمومی اسفناک و بسیار نامناسب زندان های ایران آنچنان تلخ و تحمل ناپذیر است که حتی مسئولان امور خود نیز معترف به آن بوده و آنرا تکرار می کنند. این شرایط سخت و دشوار به ویژه در زمینه امور بهداشتی پزشکی در رویداد تلخ مرگ آن زنده یاد بسیار موثر بوده است. مسلما اگر او زندانی نبود بسیاری از گرفتار های خانوادگی ناگوار و مرگ زود هنگام بر او روی نمی داد. خون بهای مرگ باور نکردنی زنده یاد شاهرخ زمانی این کارگر ستم دیده به عهده کسانی است که عهده دار امور حقوق زندانیان هستند.
سندیکای کارگران شرکت واحد به حکم وظیفه همبستگی کارگری و دفاع از حق و عدالت و آزادگی مقصران مرگ شاهرخ زمانی را محکوم کرده و مرگ غم بار این انسان کارگر شریف را به خانواده دغدار وی و همکاران و عموم کارگران فداکار راه حق و عدالت اجتماعی و آزادگی تسلیت گفته و خواستار مجازات مقصران و رعایت حقوق خانواده و بازماندگان آن زنده یاد شده است.

کانون مدافعان حقوق کارگر در بیانیه ای تحت نام «این‌جا مرگ هم ناله می‌کند!» خاطرنشان کرده است: این مرگ نه اولین است و نه در چنین شرایطی، در باورمان می گنجد که آخرین آن باشد. هر روز در زندانی، یکی از فرزندان مبارز ایران با اعدام یا مرگ مشکوک راهی گورستان می شود. اگر هم هیچ کدام این دو نباشد، عدم رسیدگی درمانی و پزشکی، شرایط بسیار بد غذایی و بهداشتی، نبود تهویه هوای مناسب در سلول ها و انواع و اقسام فشارهای روحی و جسمی، سلامت زندانیان را ذره ذره می بلعد و آنان را به سوی نابودی می کشاند. فجایع جبران ناپذیری که هر یک داغ ننگی بر پیشانی مسببان ان است. هیج ابائی و قبحی هم از طرف مسولین به کار گرفته نمی شود، کسانی که مسوول جان این زندانیان هستند.
در ادامه ی این بیانیه آمده است: وضعیت زندانیان عادی از این هم دهشتناک‌تر است زندانیانی که خود قربانی نظم ستمگرانه حاکم بر جامعه ی سودمحور هستند و جز معدود افرادی آگاهی مانند شاهرخ زمانی، کس دیگری تنهایی، بی‌کسی و بی پناهی آنان و ظلمی را به تصویر نمی‌کشد که در حق آنان در زندان روا می شود. آگاه‌گری‌هایی که شاید شاهرخ بهای آن را با جانش داده باشد.
اکنون که در سوک یکی دیگر از فعالان کارگری و مبارزی هستیم که قربانی بی عدالتی شده است، از خود می‌پرسیم که چه باید کرد تا از این سرنوشت به ظاهر ناگزیر، گریزی داشته باشیم به سوی عدالت و آزادی و رفع ستم از تمامی زحمتکشان که آرزو و هدف شاهرخ زمانی بود.
کانون مدافعان حقوق کارگر ضمن تسلیت به خانواده زمانی و تمامی کارگران و زحمتکشان، اعلام کرده است: تا روشن شدن علت واقعی مرگ وی و آزادی بی‌قید و شرط کلیه زندانیان سیاسی از پای نخواهیم نشست و به جد خواهان تغییر شرایط زندان‌ها برای همه‌ی زندانیان هستیم.

اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران در اطلاعیه ای که به این مناسبت منتشر کرده نوشته است: همانطور که بارها اعلام کرده ایم، جمهوری اسلامی مسئول مستقیم سلامتی و جان کارگران زندانی و بطور کلی همه زندانیان است. ما ضمن محکوم کردن جمهوری اسلامی، خواهان تحقیق مستقل پزشکی و نیز بین المللی در مورد جان باختن شاهرخ زمانی هستیم. ما صمیمانه به خانواده و دوستان شاهرخ زمانی تسلیت می گوییم، و وظیفه خود و کلیه فعالین جنبش کارگری ایران و در سطح بین المللی میدانیم که نگذاریم زندگی، مبارزت و اهدافی که شاهرخ زمانی به خاطرش جان باخت، به فراموشی سپرده شود. ما از کلیه تشکلات کارگری بین المللی، نهادهای مدافع حقوق انسانی همچون عفو بین الملل و نیز تشکلات مستقل کارگری داخل کشور می خواهیم که تنها به ابراز تاسف و تسلیت بسنده نکنند، بلکه دادخواهی از شاهرخ را وظیفه خود بدانند.

کارزار پشتیبانی از کارگران ایران در اطلاعیه خود نوشته است: بنا به گفته برخی از دوستان و هم بندان شاهرخ، مرگ وی را نمیتوان مرگ در اثر بیماری اعلام نمود، آنها بر این باورند با توجه به وضعیت جسمی شاهرخ، وی پیش از مرگ مورد شکنجه قرار گرفته است. دلیل مرگ شاهرخ هر چه باشد، متهم اصلی این جنایت وزارت اطلاعات، سیستم قضائی و مسئولین جمهوری اسلامی هستند. باید تلاش نمود تا پیش از هر اقدامی از سوی مقامات حکومتی، علت مرگ شاهرخ زمانی مشخص گردد و عاملین آن معرفی و محاکمه شوند.
مرگ رفیق عزیزمان شاهرخ، هشداری جدی به همه ماست تا خطراتی که متوجه کارگران و فعالین زندانی است را جدی بگیریم.
کارزار پشتیبانی از کارگران ایران، ضمن تسلیت به خانواده شاهرخ زمانی و همه کارگران ایران، تلاش خود را در جهت جلب حمایت فعال از کارگران و معلمان زندانی متمرکز خواهد نمود.

فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر و جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران در اطلاعیه ی خود خاطرنشان کرده است: شرایط و دلیل یا دلایل درگذشت او روشن نیست. گفته می شود این زندانی ۵۱ ساله سالم بوده و بیماری خاصی نداشته است. در برخی خبرها گویا به نقل از ادعای مسوولان زندان رجایی شهر اعلام شده شاهرخ زمانی سکته مغزی کرده است ولی در برخی خبرها اعلام کرده اند سکته قلبی بوده است. کمیته حمایت از شاهرخ زمانی نوشته است: «دستان و دهان او خونی بوده و سرش متورم شده است. فعالین کارگری و تشکل ها و دوستان شاهرخ می خواهند کالبد شکافی شود تا علت یا علل مرگ شاهرخ مشخص شود ولی نزدیکان او به هر دلیلی شاید بر اثر تهدیدها نمی خواهند کالبد شکافی صورت به‌گیرد.

هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر) با انتشار اطلاعیه ای تاکید کرده است: زندگی سراسر مقاومت و زبان سرخ شاهرخ ، جای هیچ تردیدی باقی نمی گذارد که مسئول مرگ این فعال کارگری، رژیم تبهکار جمهوری اسلامی است؛ رژیمی که با شکنجه های جسمی و روانی و جلوگیری از درمان زندانیان سیاسی، زندان ها را به شکنجه گاهی برای مرگ تدریجی مبارزان سیاسی تبدیل کرده است. ما پیش از این، شاهد مرگ زهرا بنی یعقوب، زهرا کاظمی، امید رضا صیافی، هدی صابر، محسن دکمه چی، افشین اسانلو و...؛ در زندان های جمهوری اسلامی بوده ایم. مرگ شاهرخ زمانی برگ دیگری است بر کارنامه سراسر جنایت جمهوری اسلامی در کشتار انسان های آزاده در زندان های سیاسی.

جمعی از زندانیان سیاسی-عقیدتی زندان رجایی شهر- سالن ۱۲ بند ۴ با انتشار بیانیه ای مرگ شاهرخ زمانی را تسلیت گفته و نوشته اند: مرگ نابهنگام دوست و هم بندی مبارزمان شاهرخ زمانی ما را دچار اندوه بسیار کرد. برای همه کسانی که شاهرخ را از نزدیک می شناسند و مدتی با او زیسته اند از جمله ما، باور این حادثه تلخ و غافلگیرانه، دشوار است و بی تردید برای خانواده گرامی اش دشوارتر.
این بیانیه را افراد زیر امضا کرده اند: جعفر اقدامی، کامران ایازی، علی اکبر باغانی، سعید پورحیدر، خالد حردانی، جمال الدین خانجانی، هوشنگ رضایی، سعید رضوی فقیه، حمزه سواری، سید محمد سیف زاده، بهزاد عرب گل، بهروز عزیزی توکلی، فرشید فتحی، سعید مدنی، عفیف نعیمی، فرهاد فهندژ، پیام مرکزی،فرهاد اقبالی، ایقان شهیدی ، کیوان رحیمیان و سعید شیرزاد.

همچنین اطلاعیه هایی از سوی ششمین گردهمایی سراسری درباره کشتار زندانیان سیاسی در ایران؛ کانون سوسیالیست های کارگری؛ شورای حمایت از مبارزات آزادیخواهانه مردم ایران ــ استکهلم؛ انجمن دفاع از زندانیان سیاسی و عقیدتی در ایران- پاریس؛ همبستگی سوسیالیستی با کارگران ایران - فرانسه؛ اتحاد بین الملل در حمایت از کارگران ایران-پاریس؛ جمعیت کردهای مقیم پاریس- فرانسه؛ به این مناسبت منتشر شده است.
موضع گیری ها درباره ی مرگ شاهرخ زمانی ادامه دارد.