اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۷ آذر ۱٣٨۵ -  ۲٨ نوامبر ۲۰۰۶

حادث شدن ناکامی های بی شمار در مسیر فعلیت معیشتی مردم به گونه ای که با هر منطق و تفسیر ، تقصیر متوجه تصمیم گیری های خلاف معمول مسئولان دولتی می شود، عده ای را بر آن داشته که وجود برنامه ریزی های مدون پشت پرده را توجیه کننده سیاست های غلط جاری بدانند.
در این پندار و بینش متاسفانه تصمیمات جاهلانه مدیران بی کفایت، به درایت و کاردانی آنان منتسب می شود با این توضیح که نظمی خیالی بر کلیت این آشفته بازار متصور شده و کشف می کنند که فرای این آشوب هدفی دور از ذهن   تعقیب می شود.
این موضع در برابر اتفاقات رایج و اغلب مخرب جاری سبب گردیده که عده ای دستگاه از هم پاشیده و بی سامان دولتی را خلاف واقع و به مثابه سیستمی منظم انگارند که بی وقفه مسیرش را پی گرفته و مقاومت در برابر پیشبرد اهدافش بی ثمر و ناممکن می باشد . نتیجه آن که بی عملی و اغماض و مماشات را تبلیغ می کنند.
از سویی واقعیت محتوای فاسد دولتی که امکان استفاده از رانت ها را برای سطوح مدیریتی به منفعت شخصی مهیا می کند ، جذابیت های فراوانی را برای فرصت طلبان نمودار کرده است. فارغ از تکنیک های ارتقا مقام با تملق و ریا کاری ، اینک پدیده موهومی با عنوان پر طمطراق «انتخابات شوراهای شهر و روستا» نیز از مسیر های منتفع شدن از سفره گشوده فساد   برشمرده می شود.
افعال حکومتی که مشتمل بر تحدید و تعقیب نقادان ، سرکوب و شکنجه دگر اندیشان ،   ترور جانی،شخصیتی و اقتصادی مخالفان و همچنین بی مسئولیتی و بی اعتنایی به مشکلات عامه ملت می باشد با هیچ خوش خیالی پیش آورنده امید و انتظار از مستبدان حاکم برای برگزاری انتخابات سالم و آزاد نمی شود.
سیستم نا سالم حاکم به قدری در برابر اصلاح و دوا مقاوم شده که حتی هر نیک اندیش و پاک نیتی را به تندی پس می زند و یا به طرفه العینی استحاله می کند. حول مبحث انتخابات نمایشی هم مردم صرفا به منزله عدد برشمرده می شوند و تبلیغات ملتمسانه از ملت تن دادن به ذلت سیاه لشکر بودن در عرصه حیات را می طلبد. تنها در این وادیست که از نگاه فرصت طلبان مردم ارزشمند قلمداد می شوند و وجودشان حایز توجه می باشد تا با ترفندهای کلامی و بازی های مکارانه دوام بساطشان را استخراج کنند.
در طی دوران رخ نمود احزاب و گروه ها در این ملک نکته ای اصولی در این میان قابل رصد بوده که کمتر مورد تامل قرار گرفته شده و غفلت از آن لاجرم نا کارامدی و فروپاشی سازمان های جمعیتی را سبب گردیده است. ایرانیان مردمی هستند که علی رغم انتساب صفاتی نیک و ناپسند به آن ها همواره پشتیبان عملگرا ها و صادقان در انطباق گفتار و رفتار می باشند. حتی با مرور جریانات دهه اخیر نیز صدق این گزاره معین است. در این باب موفقیت تشکلهای دانشجویی بسیجی در جذب افرادی پایبند به سازمانشان و البته دوامشان علی رغم تقابل مستقیم با خواست اکثریت را باید به این رای تفسیر کرد. هرچند از کمک های مستقیم نهادهای اقتصادی و سیاسی به آن ها نمی توان چشم پوشید اما توانش جذب همواره عده ای از جوانان توسط بسیج را نیز نباید کتمان کرد.
تاسف بر انگیز آن که گروه های داعیه دار پیشرو بودن در جامعه ایرانی با شعارهای همه پسند یا دل در گرو منفعت های نهفته در مماشات با حاکمان دارند و یا انذاری آن ها را به اغماض و قصور از آرمان هایشان وا می دارد و کردار و شعار در فاصله ای بعید از هم موضع می گیرند. بدین سبب می باشد هیچ گروه دموکراسی خواه فعال در عرصه سیاسی ایران از پشتیبانی گسترده مردمی برخوردار نیست.
فساد انگیزه اصلی مشارکت غالب کاندیداتورهای حاضر در عرصه انتخابات(!؟؟) پیشاروی است و بی شرمانه آن چنان که مردم ملعبه دستانشان باشند احکامی چون "سکوت تقویت کننده استبداد" را سر می دهند و مضحک تر آن است که شکستن سکوت را به انتخاب خود توسط مردم تعبیر و تفسیر می کنند.
منطق و تعقل و تجربه و تعین حکم می کنند که شرکت در انتخابات نمایشی مقوم استبداد و باعث گسترش فساد و تن دادن به قاعده بندگی است. نباید با رسمیت بخشی به نمایش های مبتذل مستبدان مجال اختفا و پوشش استتار را به آنان تقدیم کرد.
عریانی ستم لاجرم واکنش های برجسته تری در تقابل با ستمگر را بر می انگیزد و آن نیز که حاکمان را نسبت به ابزارهای اطلاع رسانی اینچنین حساس نموده وحشت از برملا شدن می باشد.
شرکت در انتخابات پیشاروی که فساد محور جنبش آن می باشد جز به تاخیر انداختن افشای مستبدین ، گشودن عرصه بر فرصت طلبان کفتار خو و تنزل حیثیت معنای ملت، تحفه دیگری به ارمغان نخواهد آورد.
 
WWW.Saadin.COM
Saadin.D@Gmail.COM