• امروز مبارزه سیاسی طبقاتی به خصوص در خاورمیانه به حدی با خشونت عجین شده است که باید در هر تحرک سیاسی توده ای خطر ترور را در نظر داشت. در این مقطع از پیشروی جنبش، هنوز برای حفاظت از تظاهراتها تنها راه موثر اتکا بر اعتماد و هوشیاری مردم و اقدامات عملی رهبران و فعالین جریانات مختلف شرکت کننده در این اعتراضات است ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ٣۱ شهريور ۱٣۹۴ -  ۲۲ سپتامبر ۲۰۱۵

کمونیست هفتگی: اجتماعات اعتراضی در عراق گسترش می یابد. ارزیابی حزب کمونیست کارگری عراق از این رویدادها چیست؟ سطح شعارها و تمایلات عمومی کدام جهت را دارند و چه آینده ای را ترسیم میکنند

موید احمد: اعتراضات اخیر در عراق تاریخ و پیشینه ای دارد و در چند سال گذشته به اشکال مختلف موجود بوده و ادامه داشته اند. آنچه امروز شاهد هستیم، جنبش اعتراضی توده ای علیه مسائلی است که غیرقابل تحمل شده اند: از فقر، فلاکت و بیکاری گرفته تا محرومیت از برق و آب آشامیدنی، از عدم امنیت و آسایش گرفته تا فساد افسار گسیخته، فقدان خدمات عمومی و عدم پرداخت حقوق و دستمزدها. ویژگی این تظاهراتها فقط به دامنه، بزرگی و برحق بودن مطالبات خلاصه نمی شود، بلکه مهمتر از آن این است که مردم معترض کل این مصائب را نتیجه فساد دستگاه حاکمیت رژیم اسلامی - قومی و نفس حاکمیت اسلام سیاسی می دانند.
چیزی که زنجیره این اعتراضات را به هم پیوند می دهد این است که مردم مشکلات خود را در احزاب و جریانات قومی - اسلامی و رژیم فاسد می بینند که مردم را غارت می کنند و در نتیجه می دانند که قابل اعتماد و یا اصلاح نیستند. مردم معترض دنبال تحول جدی هستند و برای این تحول به میدان آمده اند. ضربه ای که این اعتراضات به اسلام سیاسی و بویژه بر اسلام سیاسی شیعی وارد کرده است، جبران ناپذیر است. این جنبه از اعتراضات بسیار ارزشمند است. این اعتراضات خواه پیروز شود یا شکست بخورد، از اهمیت این ضربه نمی کاهد.
شعارهایی چون "نه شیعه، نه سنی حکومت مدنی"، "مرجعیت فریبمان داد، به دزدها رأی دادیم" و یا شعار پردامنه "به نام دین دزدها غارتمان کردند" و ... واقعیت این اعتراضات را منعکس می کند. اینها مطالبات و شعارهای مردم هستند و در مجموع خواهان تحولات جدی در زندگی خود هستند. نیروی محرک این اعتراضات در درجه اول مردم به تنگ آمده از مصائب زندگی، کارگران و زحمتکشان، بیکاران، جوانان زن و مرد هستند که خواهان مدنیت و رفاه هستند. مردم از وضعیت موجود به خشم آمده اند، اما پیداست که در غیاب صف متحد توده کارگر و مردم معترض و به همین ترتیب غیاب افقی رادیکال بر کل این اعتراضات، زمینه ای هم فراهم شده است که افق رفرمیستی و اصلاحات نیز نقش خود را بازی کند.
روشن است که رسانه های بورژوایی غرب و بورژوا رفرمیستهای داخل عراق و حتی چپ نیم بند و سنتی میخواهند نشان دهند که این اعتراضات فقط برای رفرم است و هم جهت مراجع مذهبی و سیستانی است و حتی برخی از آنان چنین وانمود می کنند که با فرمان مرجعیت شروع شده است. یا کسان دیگری هم میگویند این اعتراضات چیزی در مایه "جنبش سبز" ایران است، به این معنی که گویا جناحی از درون رژیم عراق در پی اصلاحات است، مراجع مذهبی را با خود دارد و می خواهند رژیم متعارف بورژوازی را بنیان نهند. در واقع چنین جریاناتی یا در چنین تصویری ذینفع هستند و یا خبر ندارند و تحلیل و ارزیابی دلبخواهی و ذهنی گرایانه می کنند. رفرمیسم با همه شاخه های آن از جمله از اسلام گراهایی که اندکی اصلاحات میخواهند، تا شبه چپها و روشنفکران ناراضی درون این جنبش که نیرو دارند و حتی در مواردی ابتکارات داشته اند، اما تاکنون نتوانسته اند ً افق خود را کاملا بر این جنبش مسلط کنند. به همین سبب ویژگی اصلی این اعتراضات مقابله مردم با فساد و حاکمیت اسلام سیاسی است و جنبشی برحق مردم برای دستیابی به مطالباتشان است.

کمونیست هفتگی: حزب کمونیست کارگری عراق و جریانات و گرایشات رادیکال و کمونیست در عراق چه برنامه ای برای دخالت موثر در این رویدادها را دارند؟ اولویت های امروزتان چیست؟ محدودیت هایتان چیست؟

موید احمد: حزب کمونیست کارگری عراق، ترندها و گرایشات کمونیستی نه فقط از نظر تمایلات سیاسی و اجتماعی، بلکه از نظر پراتیک بخشی از جناح رادیکال اجتماعی این جنبش هستند. در ١٢ سال گذشته، ما به مثابه حزب کمونیست کارگری عراق، در ابعاد مختلف در صفوف اعتراضات کارگری و توده ای بوده ایم و از فوریه ٢٠١١ در بغداد و سایر مناطق در صف مقدم تقابل با دولت مالکی و نظام حاکم بوده ایم.
جنبش توده ای جاری پراهمیت و این راه واقعی برای برون رفت مردم از سایه سنگین افق اسلام سیاسی و قومی است. این راهی است که می تواند مبارزه سیاسی و فکری جامعه را سریعتر، وسیعتر و توده ای تر پیش ببرد. مسأله ای مهم که کمتر از آن صحبت می شود این است که تظاهراتها دیوارهای ترس را فروریخته و مردم با جسارت در مقابل نیروهای اسلام سیاسی ایستاده اند. مردم قدر قدرتی شان را شکستند، شخصیتها و سمبل های قدرتشان و سرکرده هایشان را مسخره می کنند. واضح است عراق بر سردوراهی ترسناکی است. چون همراه با محکم شدن بیشتر قدرت نیروهای اسلام سیاسی شیعه، خطر حاکم شدن استبداد دولتی و بیشتر شدن نقش جریانات میلیشیایی وجود دارد. این مخاطره بزرگی علیه مردم عراق و منطقه است. جنبش توده ای کنونی تاثیرات بزرگی دارد تا نگذارد این آینده تاریک به واقعیت تبدیل شود.
برنامه ما و اولویت عملی ما این است که این جنبش را در تمام سطوح تقویت کرده و نگذاریم به ماتریال تعیین تکلیف منافع این یا آن جناح بورژوازی و رژیم فعلی تبدیل شود و یا در مسیر اصلاحات ظاهری و بی محتوا تبدیل شود. تلاش ما این است که این جنبش به اهدافش برسد و پتانسیل سیاسی خود را به بهترین وجه فعلیت بخشد و جلو برود. تحقق این اهداف نیز در گرو سازمانیافتگی و گسترش دامنه آن و تامین رهبری توانای آن است. تاکنون یکی از دستاوردهای این جنبش درهم شکستن دیوارهای ترس بوده که توده ها را علیه حاکمیت و احزابش به میدان آورده است. حفظ این دستاورد مهم است و باید به سنت سیاسی مسلط در عراق تبدیل شده و ارتقا یابد. نباید فرصت داد که دم و دستگاه دولت و نیروهای میلیشیایی جنبش را سرکوب و مردم را منکوب کنند. ما هم به لحاظ سیاسی و هم از جنبه سازمانیابی و تشکل و تامین رهبری تلاش می کنیم این جنبش پیشروی کند و با آکتیویستها و رهبران "کمیته های هماهنگی" در این اعراضات بویژه در بغداد و بصره در ارتباط هستیم.
یکی از چالنج ها و اولویتهای ما این است که کارگران و زحمتکشان، بیکاران و جوانان رادیکال و مترقی و آمال و خواسته هایشان به ستون فقرات این جنبش تبدیل شود. به علاوه جنبش گسترده تر شده، اشکال دیگری به خود بگیرد و سازمانیافته تر شود. مسأله اصلی این است که صف مستقل کارگران و زحمتکشان و طیف رادیکال جوانان دختر و پسر میتواند آینده این جنبش را تعیین کند. به جنبش نیرو و توان بیشتری داده و قطب رادیکال اجتماعی خودش را تقویت و سازمان یافته تر کند تا افق و سیاستهایشان عملاً به پرچم جنبش تبدیل شود. در این پروسه مبارزاتی پرچم این جنبش و حزب ما اجتماعی و قدرتمند شود. تلاش می کنیم که این قطب رادیکال از نظر سیاسی مستقل از افق و افکار نیروهای اسلامی - قومی باشد، سازمانیافته تر باشد و رهبری جنبش را در دست گیرد.
بدیهی است که ترندها و گرایشات مختلفی در این جنبش وجود دارند، اما به هر میزان که منفعت کارگران و زحمتکشان و مردم آزادیخواه به سنگ بنای آمال و مطالبات جنبش تبدیل شود، به همان میزان و به آسانی با جریانات رفرمیستی مرزبندی صورت خواهد گرفت.
تظاهراتها در جایی متوقف خواهد شد که شکل دیگری از مبارزه توده ای به میدان نیاید و این اعتراضات به کارگاهها و محلات راه نیابد و شکل دیگری به خود نگیرد. چون این تصور نادرستی است که فکر کنیم تا مدت زیادی تظاهرات ادامه خواهد داشت. بحرانی اقتصادی، سیاسی و اجتماعی در جریان است که به آسانی پایان نمی یابد، حتی اگر این موج از اعتراضات هم آرام شود، بحرانها ادامه دارند و بر این اساس روی اهداف بلند مدت فکر کرده ایم.
تردیدی نیست که موانع زیادی سر راه خود داریم از جمله فقدان تشکل حزبی گسترده و ریشه دار اجتماعی که بتواند امور را به طرز فعالانه تری پیش ببرد. فقدان رسانه قدرتمند و موثر، عدم تشکل کارگران و موانع پیش پای مبارزه زنان، اینها نقاط ضعف جنبش و موانع سر راه پیشروی حزب هستند.

کمونیست هفتگی: در خارج کشور چه میتوان کرد؟ رسانه ها به انعکاس اخبار اعتراضات توده ای در عراق علاقه ای ندارند. فکر نمی کنید باز کردن یک جبهه همبستگی انترناسیونالیستی از کارگران و بشریت آزادیخواه جهان در دفاع از مبارزات آزادیخواهانه مردم زحمتکش عراق ضروری شده است؟
موید احمد: رسانه های بورژوایی غرب بسیار آگاهانه فاصله گرفته اند و اخبار این اعتراضات توده ای را منعکس نمی کنند. این عامل موجب شده است که مردم خارج از عراق در جریان اوضاع واقعی نباشند. بخشی از رسانه های داخلی و کانالهای تلویزیونی نظیر "الشرقیه"، "الرشید" و "البغدادیه" که اخبار اعتراضات را منعکس می کنند به شکلی جانبدارانه و در راستای اهداف سیاسی معینی پوشش خبری می دهند و خیلی آشکار سانسور می کنند. به همین علت رسانه ها تأثیر زیادی گذاشته اند تا این اعتراضات را چون جنبشی تحت هدایت مراجع و در راستای اصلاحات درون نظام سیاسی حاکم بر عراق و تایید عبادی منعکس کنند و یا اعتراضاتی که گویا جناحهای قومی مانند ایاد علاوی در آن نقشی داشته باشند.!
در خارج از کشور می توان اقداماتی زیادی کرد برای دفاع از این جنبش: از پخش اخبار اعتراضات و انتقال آن به اتحادیه های کارگری و سازمانهای چپ و بشردوست و افکار عمومی تا کمپین وسیع و فعال جهانی برای دفاع از جنبش برای دفاع از مطالبات آن. از سازماندهی تظاهرات همبستگی در مقابل سفارتخانه های عراق تا تجمع در مقابل کلان رسانه هایی چون بی بی سی و سی ان ان به منظور پخش این اخبار. در همین زمینه اطلاع رسانی به مردم ایران و تجمع در مقابل سفارتخانه های ایران اهمیت شایانی دارد. جمهوری اسلامی از همان آغاز از در دشمنی با مردم عراق در آمد، مالکی و سایر احزاب اسلام سیاسی شیعی را دعوت به برنامه ریزی برای خاموش کردن اعتراضات نمود. سخنگویان رسمی جمهوری اسلامی نیز علیه معترضین تبلیغات منفی کردند تا زمینه سرکوب آن را فراهم کنند. اعتراضات جاری عراق در مناطقی انجام می شود که تحت نفوذ مستقیم نیروها و جریانات اسلام سیاسی شیعی است و بطور غیرمستقیم اعتراض به جمهوری اسلامی است.
حزب کمونیست کارگری عراق در خارج از کشور برنامه مان اینست در جهت انجام اینکارها حرکت کنیم و در همین راستا از کلیه جریانات و احزاب کمونیست و مترقی استقبال می کنیم تا از اعتراضات حمایت کنند و در این زمینه فعالیت مشترک داشته باشیم.
بدون تردید تشکیل جبهه همبستگی بین المللی کارگران و بشریت آزادیخواه برای دفاع از مبارزه مردم عراق و منطقه وظیفه ای تاریخی است و اکنون در رابطه با این جنبش اعتراضی توده ای تشکیل این جبهه ضرورتی فوری است. جبهه آزادیخواهان جهانی می تواند نقش موثری بر روند تحولات سیاسی خاورمیانه داشته باشد و مستقیماً به مردم معترض عراق امید می دهد و جنبش توده ای و قطب رادیکال درون جنبش را تقویت می کند.
جنبش اعتراضی جاری مردم عراق دریچه مهمی بروی کارگران و مردم زحمتکش گشوده است تا بر روند سیاسی عراق تأثیر بگذارند و به عنوان بخشی از معادلات سیاسی عقب نشینی بزرگی بر اسلام سیاسی تحمیل کنند. در نتیجه فرصتی ایجاد شده جبهه آزادیخواهان جهان بر اوضاع سیاسی عراق تاثیر بگذارد و در عقب راندن اسلام سیاسی نقش خود را ایفا کند. وظیفه تمامی کمونیستهاست که فعالانه در پی ایجاد این جبهه باشند.      

کمونیست هفتگی: با توجه به تا دندان مسلح بودن ارتجاع در عراق و تهدیدات امنیتی در محیط فعالیت شما، چه فکری برای دفاع از خود و معترضین از تهاجمات تروریستی کرده اید؟ چه توقع و انتظاری از حامیان این مبارزه آزادیخواهانه در عراق دارید؟

موید احمد: در واقع معترضان در معرض تهدیدات امنیتی گوناگونی هستند. ترور و انفجارات تروریستی معضل بزرگی است و فشار و تهدیدات نیروهای دولتی و میلیشیایی تهدید دائمی است.
نیروهای میلیشیا در شهر بصره از همان ابتدا به روی معترضان آتش گشودند و یکی از جوانان را در شهرک "موده ینه" شهر بصره به قتل رساندند. طبق گزارشاتی در مناطق مختلفی افرادی ترور شده اند. در بصره نامه های تهدید آمیزی برای دهها نفر از رهبران و فعالین جنبش اعتراضی ارسال کرده اند و از آنها خواسته شده است دست از اعتراض بکشند و گرنه با مرگ روبرو خواهند شد. چندین نامه برای چند تن از کادرهای حزب کمونیست کارگری عراق هم فرستاده اند. در بغداد و سایر شهرها، گروههای مخل در تظاهراتها، مردم را مجروح کرده و زنان را تحت فشار گذاشته اند. در بصره باندهای مسلح میلیشیا به چادر تحصن جوانان و اتحاد العاطلین (اتحادیه بیکاران) حمله کرده و به آنان بی حرمتی کرده بودند.
شبکه فعالین جنبش بطور جدی برای تقابل با تهدیدات با همدیگر همکاری می کنند و نقشه هایی برای تقابل سریع و جسورانه با باندهای تروریستی دارند. همزمان که حکومت می خواهد با وعده اصلاحات اعتراضات مردم را کنترل کند، نیروهای پلیس بویژه "مبارزه با اغتشاش" در دو هفته اخیر از اعمال خشونت بویژه علیه فعالین کوتاهی نمی کنند. علاوه بر این، نیروهای امنیتی دولتی که امنیت خیابانها هستند و امنیت معترضان را تأمین می کنند، هرگز مورد اعتماد مردم نیستند و بیم آن می رود که با پیشروی جنبش و تغییر سیاستهای حکومت، همین نیروها وظیفه ترور و انفجارات را برعهده گیرند.
در واقع موثرترین راه برای مقابله با ترور و انفجارات تروریستی و سایر تهدیدات امنیتی، تقویت و گسترش جنبش و نیز به میدان آمدن کارگران، زحمتکشان، بیکاران و مردم آزادیخواه است. امروز مبارزه سیاسی طبقاتی به خصوص در خاورمیانه به حدی با خشونت عجین شده است که باید در هر تحرک سیاسی توده ای خطر ترور را در نظر داشت. در این مقطع از پیشروی جنبش، هنوز برای حفاظت از تظاهراتها تنها راه موثر اتکا بر اعتماد و هوشیاری مردم و اقدامات عملی رهبران و فعالین جریانات مختلف شرکت کننده در این اعتراضات است.

- رفیق موید احمد به زبان کردی به سوالات کمونیست هفتگی پاسخ داده است. ترجمه متن از زبان کردی به زبان فارسی، توسط همکار کمونیست رفیق سیف خدایاری صورت گرفته است.