• "شراب" امر خصوصی و سیاست امری همگانی است. جنگ بر سر "شراب" و "حلال و حرام" را به حاکمان و دولتمردان دروغگو و سرکوبکر، واگذار و جنگ بر سر سیاست و تغییر وضع موجود را به امر همگانی و عمومی به منظور پایان دادن به عمر ننگین جمهوری اسلامی، به همت مبارزه اگاهانه و متحدانه تبدیل نمائیم ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۲۲ آبان ۱٣۹۴ -  ۱٣ نوامبر ۲۰۱۵

بنا به گزارشات منتشر شده، قرار است هفدهم نوامبر ٢٠١٥ حسن روحانی رئیس جمهور اسلامی حاکم بر ایران، برای آنجام دیداری رسمی وارد فرانسه شود. در این دیدار، "روحانی" در پاریس با همتای فرانسوی اش "فرانسوا اولاند" ملاقات و گفتگو خواهد داشت. هدف از سفر روحانی به فرانسه "گسترش مناسبات دو کشور در پرتو توافق اتمی ١٤دهم ژوئیه گذشته میان ایران و قدرت های جهانی اعلام شده است." بعد از توافق اتمی میان ایران و قدرتهای جهانی که به "برجام" معروف شد، قدرتهای جهانی و شرکت های تجاری و مراکز صنعتی و نظامی این کشورها، به صف شدهاند تا آنچه در طول چند سال محاصره ایران و بازار مصرف ٧٥ میلیونی این کشور از دست دادهاند، در عرض چند هفته یا چند ماه جبران کنند. سفر روحانی به پاریس دلالی برای این بازار گرمی و غمزه و ناز با غرب یا "شیطان بزرگ" و شیطان های کوچک دیگر است. در این میان و به منظور فراافکنی و نشان دادن اسلامیت جمهوری اسلامی، در همنشینی با "غرب" و حفظ "غرور مذهبی" و نشان دادن صلابت دینی به "امت حزب الله" در داخل ایران و خارج کشور که در توافق "برجام" همه را فدا نمودند و همچنین کوتاه نیامدن در برابر گروههای تندرو اسلامی هم ایدئولوژی از نوع "داعش، القاعده، طالبان، جبههالنصره و بوکوحرام و..." در بازار معاملات و معادلات سیاسی موضوع نوشیدن یا نه نوشیدن "شراب" و غذای "حلال" در سرلوحه اخبار این سفر قرار گرفته و طرفین در پایبندی بر "اصول" دولت و کشور "خود" تاکید و اصرار دارند.
به نوشته سایت و رادیو فارسی زبان فرانسه "ار اف ای" چند روز مانده به سفر رسمی حسن روحانی رئیس جمهوری ایران به فرانسه، "حکومت تهران خواستار آن شد که در ضیافت شامی که رییس جمهوری فرانسه به افتخار همتای ایرانی اش در کاخ الیزه ترتیب می دهد غذای "حلال" سرو شده و شراب نیز مصرف نشود. دولت فرانسه با این تقاضا مخالفت کرده است، زیرا، آن را مغایر با پروتکل ضیافت های رسمی کاخ الیزه دانسته و افزوده است که رسم این است که در ضیافت های کاخ ریاست جمهوری فرانسه به نشانه‍ی احترام و مهمان نوازی انواع شراب های فرانسوی به مهمان خارجی پیشنهاد شود."
جدال بر سر "شراب" از جانب دو سوی این مجادله بسیار سخیف و ریاکارانه است. دولت فرانسه حذف "شراب را مغایر با پروتکل ضیافت های رسمی کاخ الیزه دانسته" و حاضر به حذف آن که به معنای "احترام و مهمان نوازی است و انواع شراب های فرانسوی به مهمان خارجی پیشنهاد شود"، نیست. جمهوری اسلامی و رئیس جمهور آن نیز آماده حضور در ضیافت شامی نیست که در آن "شراب و غذایی غیرحلال" وجود داشته باشد.
کشور فرانسه در طول تاریخ حیات سیاسی، اجتماعی و مبارزاتی خود، با دو انقلاب بزرگ، بی نظیر و ‌تحول بخش، انقلاب ١٧٨٩ علیه سیستم فاسد فئودالی و کلیسا، معروف به "انقلاب کبیر فرانسه" و انقلاب کارگری ١٨٧١ اولین انقلاب ضدسرمایهداری معروف به "کمون پاریس"، شناخته می شود. اما فرانسه امروز، اکنون و به همت رهبران و دولت مردان مرتجع و خدمتگذار سرمایه، در دههها و در طول سالیان متمادی گذشته، به چنان وقاحت و سیاه روزی افتاده که بر سر وجود یا عدم وجود شراب و غذای "حلال" با یکی از جنایتکارترین حاکمان کنونی جهان چانه می زند. دولت به اصلاح سوسیالیست کنونی فرانسه، امروز به "رسم مهمان نوازی" در دیدار با روسای خارجی" انواع شراب های فرانسوی پیشنهاد می کند"، و با زیرپا گذاشتن اصول انسانی، اخلاقی و سوسیالیستی فرانسه، که در طول سالیان متمادی، مبارزین فداکار این کشور، طبقه کارگر رزمندهاش، جنبش دانشجویی قدرتمند آن و اومانیسم فرانسه برای آن مبارزه و فداکاری نمود و جنبش سوسیالیستی آن کشور با این ویژهگیها شناخته می شود، عملآ با ذبح نمودن همه آن دست آوردها، در پیشگاه جنایتکارانی همچون روحانی و زیر پا گذاشتن اصول انساندوستانه مردم فرانسه و جدل بر سر "شراب"، بخشی از ارزش های سیاسی و اخلاقی سیستم نئولیبرال کنونی در جهان و از جمله فرانسه را تحت عنوان "احترام و مهمان نوازی" بخورد جامعه می دهد، که قبیح و شرم آور است.
روسای کنونی فرانسه از راست تا "چپ" در کنار جنایتکارترین جانیان قرن از جمله رئیس جمهوری قاتل ایران می نشینند و به منظور شریک شدن در استثمار نیروی کار ارزان طبقه کارگر ایران و مردم تحت ستم این کشور، قراردادهای کلان اقتصادی و تجاری منعقد می کنند و علیه اعمال ستم، سرکوب و اجحافات روزانه رژیم داعش منش اسلامی حاکم بر ایران، لب نمی گشایند تا از رقبای خود در عقد قراردادهای اقتصادی و تجاری عقب نمانند، اما بر سر "سرو شراب" سازش نمی کنند و خود را نیز مدافع "حقوق بشر" جار می زنند؟! آنان از اعدام های روزانه که در دوران حاکمیت رئیس جمهور "شراب"نخور اسلامی، حسن روحانی، چنان افزایش یافته که صدای هرکس و هر نهاد حقوق بشر را درآورده، سکوت می کنند اما بر سر "سرو شراب" ساکت نمی نشینند؟ فرانسه امروز، فرانسه انقلاب کبیر و فرانسه کمون پاریس نیست که "آزادی، برابری" سرلوحه شعارهایش بود. فرانسه امروز، نخستین کشور اعلام "تساوی حقوق زن و مرد و دستمزد هر مقام رسمی دولت نباید از دستمزد یک کارگر ماهر بیشتر باشد" نیست. بلکه فرانسه امپریالیستی با سلاح اتم و رقابت در بازتقسیم جهان و همدوش با جانیان تاریخ از نوع روحانی، روسا، شاهان و شیخ های فاسد و جنایتکار محافظ چاههای نفت در خاورمیانه است. بورژوازی حاکم بر فرانسه امروز با ارثیه برجای مانده از سرکوبگران کمون پاریس، دوش به دوش دیگر رقبای امپریالیستی خود، در به خاک سپردن آخرین بارقهها از ارزشهای انسانی کمون پاریس و اومانیسم سوسیالیستی فرانسه، در سازش نکردن با "سرو شراب" در ضیافت شام روسای جمهورش با جانیان تاریخ، از فروشندگان مهم سلاح های کشتار جمعی، از حامیان رژیم نژادپرست اسرائیل، از فراهم کنندگان جزیره عیش و نوش برای پادشاه فرتوت عربستان و نوه و نتیجههای فاسد و جنایتکار "السعود" و دیگر شیوخ خلیج فارس، از مدافعان نئولیبرالیسم ویرانگر دهه های اخیر است. دولت فرانسه امروز بر کشتار و قتل عام مردمان زجرکشیده و تحت ستم در ایران، عراق، سوریه، عربستان، افغانستان، لیبی و دیگر نقاط جهان، روزی هزار بار سازش و چشم پوشی می کند و سلاح و ابزار سرکوب را نیز در اختیار حاکمان جنایتکار آنان و یا اپوزسیون اسلامی آنان می گذارد، اما بر سر "سرو شراب" ناب فرانسوی بر سفره ضیافت رئیس جمهوری سرکوبگر ایران و امثال ایشان گذشت نمی کند؟ این نوع وقاحت و بیشرمی تنها از روسای سیستم فاسد سرمایهداری کنونی فرانسه و المان و دیگر همفکرانشان، این مدافعین دروغین حقوق انسان بر می آید.
اما در امتناع جمهوری اسلامی و روسای جانی آن در خودداری از "سرو شراب" در مجامع و دیدارهای رسمی نباید تعجب کرد. آنان به دروغگویی، شیادی، فریبکاری و حقهبازی، تقیه اسلامی، شهره و تبحر دارند. در "قرآن کریم" که گفته "محمد" پیامبر اسلام از زبان خدا و برگرفته از کتب و نوشتههای ماقبل از آن است و بعنوان "کلام الله" تحویل خلایق و "عوام الناس" داده می شود و مانیفست همه اسلامیون است، بارها از شراب یاد شده است. جویبارهای شراب همراه با ٧٠ "حوری باکره" هر روز صبح در بهشت دروغین آنان در خدمت رهبران حکومتی، جنایتکاران و قاتلین سپاه پاسداران، داعشیان، طالبان و القاعده، و دیگر موجودات اسلامی جهاد گر "فی سبیل الله"، همراه با سکس، از پاداش های "آخروی" آنان در خدمت به خدا است؟ چه دلیلی برای این همه دست و دلبازی، حلال بودن و فریبکاری در جهان واهی و دروغین "آخرت" مسلمانان و بویژه مواعظین آن وجود دارد، اما در جهان کنونی همه چیز به ستمدیدهگان "حرام" است؟ این نوع "حلال و حرام" کردن ها ارزش مصرف مادی، امروزی و عوامفریبانه دارد و برای تحمیق تودههای نااگاه و غرق کردن روز افزون آنان در تجاهل و خرافه به منظور ادامه وضع موجود و استثمار و سرکوب آنان با اتکا به سلاح تاثیرگذار مذهب بعنوان یکی از ارکان و ستون ایدئولوژی حفظ وضع موجود و نظام طبقاتی در طول تاریخ تقسیم جامعه به طبقات متخاصم تاکنون بوده و تا محو کامل این مناسبات نیز ادامه خواهد یافت.
حسن روحانی و دیگر سران سرکوبگر و قاتل جمهوری اسلامی فارغ از اعمال پلید و ضدانسانی پشت پرده و به دور از انظار مردم که گاهآ و در جدال های درون خانوادگی خود همدیگر را لو می دهند، روزانه و در طول ٣٦سال حاکمیت ضدمردمی خود از خون و تن رنجور مردم ستمکش ایران و فراتر از آن، مردم کل منطقه ارتزاق کرده و می کنند. این دارودسته جنایتکار از روز اول به قدرت رسیدن هرآنچه ناشایست و ضدانسانی بود آنجام دادند و برایشان "حرام" به معنای (ناروا، ممنوع، حظر) نبود، اما اکنون "سرو شراب" در ضیافت شام علنی برایشان حرام است؟! آنان به فرمان امامشان تجاوز به دختران باکره در زندانها برایشان "حرام" نبود، تحمیل جنگ ارتجاعی بر مردم کردستان، ترکمن صحرا، خوزستان، بندر انزلی، ادامه جنگ ارتجاعی ایران و عراق و کشتار صدها هزار نفر، قتل عام و ژنوساید هدفمند زندانیان سیاسی در ٣٠خراد ٦٠ و تابستان ٦٧، راه اندازی قتل های زنجیرهای، کشتار دستفروشان، کارگران معترض، زنان ناراضی، جوانان و دانشجویان تشنه آزادی و معلمان و مدرسین آزاد اندیش، کشتار معترضین به تقلب انتخاباتی در سال ٨٨ و دهها و صدها نمونه دیگر از جنایت ضدبشری، برایشان حرام نبود، اما سرو شراب در ضیافت شام فرانسه "حرام"است؟!
سران جمهوری اسلامی نه تنها با جنایات در داخل ایران، بلکه با شرکت در جنگ و جنایات در عراق، سوریه، لبنان، فلسطین، افغانستان و یمن، ترور مخالفین در خارج کشور، کمک به پخش و گسترش و ویروس بنیادگرایی مذهبی، تروریسم، آدم ربایی و دیگر اعمال ضدانسانی در منطقه و کل جهان، معرف خاص و عام و چنین اعمالی برایشان حرام نیست، اما "سرو شراب" در یک مهمانی "حرام"است؟! سران جمهوری اسلامی که به گفته بنیانگذار حکومتشان، خمینی جنایتکار، "سیاستشان، دیانتشان و دیانتشان، سیاستشان" است، میتوانند اینچنین سیاست و دین را با هم قاطی و شراب ننوشند، اما خون مردم بنوشند.
اکنون که "روحانی" بعنوان رئیس دولت "تدبیر و امید" و در واقع دولت جنایتکاران، راهی سفر به فرانسه است، باید توحش ایشان و دولت متبوعش در راه اطاعت از آوامر "ولی فقیه" در راستای تحقق شعار "نرمش قهرمانانه " در برابر قدرت های خارجی و سرکوب وحشیانه در مقابل مردم ایران، از جمله تشدید و افزایش سیر رو به صعود اعدامها، افزایش دستگیری و زندان علیه فعالین کارگری، دانشجویی، روزنامهنگاران، زنان، فشار بر سطح معیشت تودههای مردم، بی رونق تر شدن سفره خالی اکثریت مردم ایران و برعکس آن، چاق و چله شدن اقلیت کوچک سرمایهدار، رۆسای لشکری و کشوری و آقازادهها و خانوادههایشان، صرف میلیاردها دلار از درآمد مردم ایران در راه تداوام جنگ ارتجاعی در کشورهای عراق، سوریه، یمن و کمک به گروههای تروریست در این کشورها وهمچنین حزب الله لبنان و حماس فلسطین، را به جای جدل بر سر شراب و "حلال و حرام" در برابر وی قرار داد و تحت فشار و بازخواست گذاشت. باید بجای جدل بر سر "شراب" جدل بر سیاستهای سرکوبگرانه و ضد انسانی وی و حکومت متبوعش را برای افکار عمومی و انساندوست تشریح نمود و در برابر موج عظیم اعتراض و نارضایتی گسترده تودهای، هم از سوی مردم اگاه و معترض فرانسه و هم از سوی ایرانیان مبارز و آزادیخواه در آن کشور و کشورهای دیگر که امکان شرکت در تجمع اعتراضی علیه این سردسته قاتلان را دارند، قرار داد.
شراب و سرو کردن یا نکردن آن امر خصوصی هر فرد در جامعه است و کسی میتواند آنرا بنوشد یا از نوشیدن آن خودداری کند و با "حلال و حرام" قابل توضیح نیست. دست دولت ها در امورات خصوصی افراد باید کوتاه شود. اما سیاست امر همگانی و مرتبط به حال و آینده همه ما و نسل های بشر است. به عبارت دیگر "شراب" امر خصوصی و سیاست امری همگانی است.
جنگ بر سر "شراب" و "حلال و حرام" را به حاکمان و دولتمردان دروغگو و سرکوبکر، واگذار و جنگ بر سر سیاست و تغییر وضع موجود را به امر همگانی و عمومی به منظور پایان دادن به عمر ننگین جمهوری اسلامی، به همت مبارزه اگاهانه و متحدانه تبدیل نمائیم.