اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۱٣ آذر ۱٣٨۵ -  ۴ دسامبر ۲۰۰۶

انجمن صنفی روزنامه‌نگاران در پاسخ به سخنان وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی توضیحاتی داد.
به گزارش گروه دریافت خبر خبرگزاری دانشجویان ایران، ایسنا، در این توضیح آمده است: آقای صفارهرندی درباره احضار تعدادی از خبرنگارانی که از سوی « انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران» به هلند سفر کرده بودند پاسخ داده‌اند: «من احضار خبرنگاران را نشنیده‌ام. به نظرم خوب است خود آن خبرنگاران به مردم توضیح دهند کجا رفته‌اند، چه کارهایی کرده‌اند و با چه کسانی ملاقات کرده‌اند. اگر همان را توضیح دهند کاری به وزارت اطلاعات نخواهد داشت».
در ادامه انجمن صنفی ابراز عقیده کرده است: هر چند اظهار چنین پاسخی از سوی وزیری که متولی امور مطبوعات در کشور است تا حد زیادی از عدم پی‌گیری و مطالعه‌ی اخبار نشان دارد، چرا که خبر نحوه‌ی برخورد با روزنامه‌نگاران یادشده پس از بازگشت در فرودگاه و ضبط تمام وسایل همراه ایشان و احضار آنان در رسانه‌ها منتشر شد، اما جالب‌تر از آن درخواست ایشان از خبرنگاران برای توضیح گزارش سفرشان به مردم است. متاسفانه باید گفت با شیوه‌ی برخوردی که با این روزنامه‌نگاران در فرودگاه شد، کوچک‌ترین فرصتی برای آنان برای ارایه‌ی گزارش سفرشان به مردم باقی نماند. خوشبختانه یکی از وظایف رایج در کار روزنامه‌نگاری ارایه‌ی گزارش سفر به مردم است! (هرچند واژه‌ی مردم در این اظهارنظر کلی و مبهم بوده و جایگاه حقوقی نیز معلوم نیست) و قطعا اگر فرصت داده شده بود این کار را انجام می‌دادند، اما برخلاف انتظار و سخن وزیر آنها قبل از انجام این کار و در بدو ورودشان به تهران سر و کارشان با برخی نهادهای فرودگاهی افتاد و تاکنون نیز گرفتار پاسخگویی به همین نهادها مانده و فرصت گزارش سفر به مردم نیافته‌اند! واقعا از وزیری که خود روزنامه‌نگار بوده‌اند و حالا هم باید بیشترین حساسیت و توجه را نسبت به حقوق حرفه‌ای و قانونی روزنامه‌نگاران داشته باشند، بیشتر از این انتظار می‌رفت که خود را نسبت به احضار و برخورد با روزنامه‌نگاران به هر دلیل بی‌اطلاع اعلام کنند.
در ادامه این توضیح آمده است: ایشان گفته‌اند: «در مورد این سفر از معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد چیزی سوال نشده و برای این سفر اجازه گرفته نشده است».
آقای وزیر معلوم دارند که طبق چه قانونی شهروندان ایرانی و از جمله روزنامه‌نگاران باید برای سفر به خارج اجازه بگیرند؟ متاسفانه نوع نگرشی که پس از روی کار آمدن دولت نهم در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نسبت به مطبوعات و روزنامه‌نگاران حاکم شده است مبتنی بر چنین دیدگاهی است که روزنامه‌نگاران برای سفر به خارج باید با معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد هماهنگ کنند و از آنها اجازه بگیرند.
ضمن آن‌که این نگرش هیچ‌گونه انطباقی با موازین حقوقی و قانونی جاری در جمهوری اسلامی ایران ندارد و خواسته‌ای کاملا غیرقانونی و قطعا ناقض استقلال حرفه‌ای و امنیت شغلی روزنامه‌نگاران در انجام وظایف حرفه‌ای‌شان است، به نظر ما این‌گونه سخنان و اقدامات پیامد فقط نوعی سوء ظن و نگرش بدبینانه به شهروندان و از جمله روزنامه‌نگاران است، در حالی که انجمن صنفی و اعضای آن خود را متعهد به رعایت همه‌ی موازین حقوقی و قانونی و پایبندی به منافع ملی می‌دانند و هرگونه ارتباط و مراوده‌ای با دیگران را در چنین چارچوبی پی می‌گیرند.
انجمن صنفی روزنامه‌نگاران در ادامه آورده است: ایشان گفته‌اند: «هویت جاهایی که دعوت می‌کنند و دوستان مطبوعاتی ما برای بازدید می‌روند باید شناخته شده باشد. اگر دستگاه‌های حکومتی و سازمان‌هایی که مرتبط با کشور ما هستند به صورت قانونی ارتباطی در چارچوب پروتکل‌هایی که بین طرفین برقرار کرده است، مراوده‌ای صورت بگیرد، این یک امر طبیعی و مشخص است. اگر صنوف می‌خواهند با یکدیگر ارتباط داشته باشند قاعدتا نباید سر از سازمان‌های دولتی آن طرف در بیاورند».
ایشان ادامه داده است: «ارتباط گرفتن با دستگاه‌هایی که کارشان تاثیر بر احوال کشورهای دیگر و طراحی برای تحول کشورها در دستور کارشان است کار حرفه‌ای روزنامه‌نگاری نیست. اگر دوستانی که به هلند سفر کرده‌اند سفرنامه‌شان را بگویند، خیلی از چیزها روشن می‌شود».
در ادامه این توضیح ابراز عقیده شده است: متاسفانه باید گفت حاکمیت نگاه امنیتی، بر مطالب اظهار شده، هویداست و مشکل اصلی نیز از همین جا ناشی می‌شود که وزیر متولی امور فرهنگ و هنر در مطبوعات با دیدی امنیتی به فعالیت‌های زیرمجموعه‌اش می‌نگرد و اصل را هم بر این گذاشته که دیگران در پی تاثیرگذاری و تغییر احوال مایند و باید از این اقدام جلوگیری کرد. حاکمیت این نگاه دیگر جای هیچ‌گونه تعاملی توسط نهادهای مدنی و از جمله انجمن صنفی روزنامه‌نگاران با نهادهای مشابه در دیگر کشورها نمی‌گذارند؛ چرا که تفسیر این‌که چه نهادی دولتی است یا غیردولتی، به اراده‌ی حاکم بستگی دارد و خلاصه‌ی کلام این‌که نهادهای مدنی هم باید همچون زیرمجموعه دولت، عمل و با اجازه، ارتباط برقرار کنند که طبعا این با فلسفه‌ی کار نهادهای مدنی و بخش خصوصی تناقض دارد. ضمن این‌که انطباقی با موازین حقوقی و قانونی هم ندارد. در عین حال وزیر محترم می‌توانند از همکار خود در دولت گزارش کامل آن‌چه را در این سفر انجام شده دریابند و دریابند که این‌گونه نگاه به سفر روزنامه‌نگاران چه‌قدر اشتباه و هزینه‌زاست. به نظر ما از طریق تعامل مثبت و سازنده با انجمن و روزنامه‌نگاران به راحتی می‌توان چنین برخوردها و هزینه‌هایی را بر نظام بار نکرد.
انجمن صنفی روزنامه‌نگاران در بخش دیگر توضیح خود اظهار کرده است: آقای وزیر در پاسخ به این سوال که با توجه به این‌که وزارت کار انتخابات انجمن صنفی را نپذیرفته، اقدامات این انجمن را چگونه می‌بینید؟ گفته‌اند: «منتظریم وزارت کار قضاوت خویش را در مورد صلاحیت انجمن صنفی در برپایی انتخابات و اساس‌نامه انجام دهد».
خوشحالیم که ایشان در این حد نسبت به مسائل انجمن پی‌گیر هستند و محبت دارند و از مواضع قبلی خود فاصله گرفته‌اند. هرچند انجمن مشروعیت و هویت خود را مدیون اعضاست و در نهایت این آنها هستند که باید در مورد سرنوشت انجمن تصمیم بگیرند و منتخبان آنها در هیات مدیره تمام تلاش و تعامل خود را برای حل و فصل مسایل حقوقی با وزارت کار به کار بسته‌اند، اما از آقای وزیر انتظار می‌رفت پاسخ دیگری می‌دادند. جهت اطلاع ایشان بیان می‌شود که پس از روی کار آمدن دولت نهم، انجمن نهایت تلاش خود را در تعامل مثبت و سازنده با وزارتخانه مرتبط از جمله معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد به کار بست و با این‌که در آن زمان مشکلی به لحاظ انتخابات و اساسنامه هم نداشت، نه تنها مورد پذیرش مسوولان مربوطه قرار نگرفت، بلکه اقدام‌ها به گونه‌ای در جهت حذف و نادیده گرفتن انجمن جریان یافت.
در ادامه این توضیح از آنچه بازپس‌گیری هدیه رییس‌جمهور خاتمی که قرار بود به صورت کامپیوتر دستی به روزنامه‌نگاران داده شود از انجمن و تبدیل آن به وجه نقدی و توزیع بدون ضابطه آن در میان گروهی از روزنامه‌نگاران، پس‌گیری برگزاری مسابقه جشنواره مطبوعات پس از سال‌ها از انجمن و دولتی کردن آن و در عین حال حمایت آشکار مسوولان ارشاد از نهاد صنفی – سیاسی موازی با انجمن خوانده شده، به عنوان نشانه‌های آشکاری بر این مدعا آمده و اظهار امیدواری شده این‌گونه نباشد که وزیر ارشاد منتظر اعلام انحلال انجمن از سوی وزارت کار و تشکیل انجمنی دیگر توسط کسانی که دوستان همفکر خوانده شده‌اند، باشد.
انجمن صنفی روزنامه‌نگاران در پایان اظهار کرده است: ما خوشحال بودیم که آقای صفارهرندی با تجربه‌ی روزنامه‌نگاری بر سکان امور فرهنگ و مطبوعات نشسته‌اند و می‌توانند یار خاطر روزنامه‌نگاران و تنها نهاد صنفی آنها باشند و هنوز نیز بر این امیدیم، و امیدواریم که ایشان تفاوت بارز جایگاه امروز خود با دیروز را دریابند و به گونه‌ای سخن بگویند که همه‌ی اصحاب هنر و فرهنگ و مطبوعات خود را زیر چتر حمایت ایشان ببینند.