• قاجارها و پهلوی های دست نشانده نیز قراردادهای نفتی را محرمانه نکردند، اما بعد از انقلاب قراردادها محرمانه شد. آماج قرادادهای تازه در ایران نیز که کمابیش رونمایی شده اند، تداوم افتصاد تک مخصولی-نفتی گذشته و تثبیت نظام سراسرفاسد کنونی برای چند دهه است. این پیمان نامه ها از پیمان نامه های نفتی عراق اشغال شده کپی برداری شده اند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۹ آذر ۱٣۹۴ -  ٣۰ نوامبر ۲۰۱۵

بزرگترین نقطه تاریک در تاریخ نفت جمهوری اسلامی

قاجار و پهلوی قراردادهای نفتی را محرمانه نکردند، اما بعد از انقلاب قرادادها محرمانه شد. در حالی که قراردادهای نفتی بعد از انقلاب محرمانه شده، قاجارها از رو کردن قرارداد نمی ترسیدند و در زمان پهلوی هم نمی ترسیدند قرارداد را رو کنند و در مجلس تصویب می شد، اما بعد از انقلاب، بیع متقابل را محرمانه نگه داشتند. این «بزرگترین نقطه تاریک در تاریخ نفت جمهوری اسلامی!!!» خواهد بود و آیندگان خواهند پرسید این چه حکومت اسلامی بود که چنین امر مهمی در آن محرمانه بود، درحالی که پیش از انقلاب، جزئیات قرارداد به تصویب مجلس میرسید؟ ... مجلس که قراردادها را نمی بیند و سازمان برنامه هم مواد قرارداد را از وزارت نفت دریافت می کند و همان را به قانون تبدیل کرده و وزارت نفت قانونی را که خودش پیشنهاد داده اجرا می کند و همه چیز مانند بازی کودکان شده، به این دلیل که متولی مشخصی وجود ندارد

می خواهند توله گرگ ها را در دامان گرگ ها شکل دهند

تا زمانی که برنامه توسعه و تولید از مخازن به دست مهندسان ایرانی طراحی نشود و حق وتو با آنان نباشد، تولید صیانتی اتفاق نخواهد افتاد، زیرا شرکت های خارجی می گویند ما سرشیر مخزن را برمیداریم؛ و یک مخزن مرده تحویل صاحبش می دهند ... (با قراردادهای جدید نفتی) خودمان یک شرکت ایرانی را در دامن یک شرکت خارجی پرورش خواهیم داد که سرریزی برای شرکت ملی نفت نخواهد داشت ... از زمان دارسی تا الان با گرگ های بین المللی به نام نفتی بین المللی درگیر بوده ایم و حالا می خواهیم شرکت هایی را در دامان این گرگ ها شکل دهیم که نتیجه آن این خواهد بود که در آینده با تعدادی توله گرگ (بخوان ریزه خواران محلی کنسرن های نفتی با نام مستعار «بخش خصوصی») رو به رو می شویم. این ها (کنسرن های نفتی) در خواب هم نمی دیدند که در میادین نفتی ایران به روی آنها باز شود و تنها تحریم مانع بود، ولی با فرض رفع تحریم ها، نباید امتیازات اضافه به آنها داد ...

قراردادهای نفتی متولی مشخصی برای بررسی و تصویب ندارند

خارجیها را استخدام کنید و از آنها مشاوره بگیرید، چرا که بهترین مشاوران بازنشسته از شرکت های بزرگ خارجی حاضرند برای شما کار کنند و اگر باور ندارید که خود ما بلد هستیم، به آنها روزی ده هزار دلار پرداخت کنید تا بیایند، اما او اجیر شما باشد و از دانش او استفاده کنید. اگر تجهیزات میخواهید، آنها را بخرید چرا که تحریم نخواهید بود، کما اینکه شرکتهای بزرگ نفتی هم تکنولوژی را توسعه نمی دهد بلکه آن را می خرد و ما هم می توانیم تکنولوژی را از توسعه دهندگان تکنولوژی در دنیا بخریم. اگر ما آن شرکت خصوصی را که بتواند وارد همکاری شود داریم و خود آن شرکت ایرانی که لابد پول هم دارد و فرماندهی هم بلد است، چرا کار را برعهده بریتیش پترلیوم یا قراردادهای جدید نفتی بگذاریم؟ وقتی میگوییم چنین شرکتی (همانا ریزه خواران محلی کنسرن های نفتی با نام مستعار «بخش خصوصی» یا به گفته ی نویسنده «توله گرگ ها») وجود ندارد، پس معلوم است این شرکت ها قرار است در آینده راه بیفتند و مدیران قبلی و جدید شرکت ملی نفت، خارج شوند و شرکت تأسیس کنند که این شرکت ها قطعاً به توانایی ملی و فرهنگ مقاومت در بدنه صنعت نفت آسیب خواهند زد و آن را نابود خواهند کرد ... آیا شل که هفت میلیارد دلار پول میآورد، حاضر خواهد بود مدیریت را به یک ایرانی که معلوم نیست از کجا آمده و چه سوابقی دارد واگذار کند؛ همه این حرفها برای این است که این قرارداد به تصویب برسد و نوعی ظاهرسازی است، اگرچه نیازی هم به این ظاهرسازی نیست و قراردادها چون متولی مشخصی برای بررسی و تصویب آنها وجود ندارد به راحتی اجرا خواهند شد

به بهانه مخازن مشترک، بار زیادی بر گردن اقتصاد ملی می گذارند

اقتصاد خرد و کلان و سیاست داخلی و خارجی و امثال آن به طورکلی مدیریت ریسک است. صنعت نفت ریسک بالایی دارد و برای مدیریت این ریسک به دانش بالایی نیاز دارد و تا این ریسک را نپذیرید، بدانید که رشد نخواهید کرد هر قراردادی را دیدید که ریسک آن به گردن شرکت خارجی افتاده، بدانید قرارداد جهان سومی است و هیچ رشدی برای کشور ایجاد نخواهد کرد ... عده ای که از مخازن چیزی نمیدانند میگویند باید پنج میلیون بشکه در روز نفت تولید کنیم اما مهندسان مخزن میگویند منابع ما ظرفیت تولید سه میلیون بشکه در روز را دارند و در صورت تولید ببشتر ضربه خواهند خورد. مهندسان ایرانی جنگیدند تا خارجیها بپذیرند به میادین نفتی گاز تزریق کنند. می گویند چون مخازن مشترک را همسایگان بردند، همه چیز را بدهید خارجیها در قراردادها ببرند و به بهانه مخازن مشترک، بار زیادی بر گردن اقتصاد ملی میگذارند، اما هیچکس پاسخ نمیدهد که در وزارت نفت چه تمهیدات حقوقی و فنی درباره میادین مشترک اندیشیده شده است

برگرفته از اسناد اقتصاد انرژی ایران - با ویرایش
خبرگزاری فارس – استاد برجسته اقتصاد انرژی مطرح کرد ۲۹.۰٨.۱٣۹۴