اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۱۵ آذر ۱٣٨۵ -  ۶ دسامبر ۲۰۰۶

دست دردست هم مقاومت علیه سرکوب جنبش دانشجوئی را سازماندهی کنیم!
با فرا رسیدن   ١٦ آذر، پنجاه و سه سال از این روز تاریخی در ایران می گذرد. دانشجویان مبارز در آن سال ها با تلاش ومقاومت دلیرانه در برابر حکومت استبدادی بر آمده از کودتا، حماسه ای پدید آوردند که پس از گذشت بیش از نیم قرن هنوز یاد این روز تاریخی به عنوان سمبل مبارزات دانشجویی علیه استبداد گرامی داشته می شود.
امسال بزرگداشت ١٦ آذر در شرایطی برگزار می شود که با قبضه کامل سه قوه توسط جریان بنیادگرا، یورش و تهاجم به دستاوردهای جنبش دمکراتیک کشور و بویژه جنبش دانشجوئی شدت یافته است.
امسال جریان ها و فعالین دانشجویی ایران بزرگداشت ١٦ آذر را در شرایط بسیار دشواری برگزار می کنند. جریانی که امروز قدرت را بدست گرفته است، همان جریانی است که در سالهای گذشته برنامه سرکوب جنبش دانشجوئی را پیش برده است. اکنون با قبضه قوه مجریه، برنامه سازمان یافته ای را پیش می برد تا جنبش دانشجوئی را خاموش و خفه کند. جریان حاکم در درون و بیرون دانشگاه به ایجاد تفرقه و انشعاب در بین صفوف دانشجویان و تشکل های دانشجوئی، راه اندازی تشکل‌های موازی وابسته به حکومت و سرکوب شدید فعالین   دانشجوئی   وایجاد تشکل‌های موازی دانشجوئی که از بسیجیان و عوامل سپاه روی آورده است. با این وجود جریان حاکم نتوانسته است تشکل دانشجوئی سراسری و فراگیر که به جریان حاکم وابسته باشد شکل دهد.  
امروز برای مقابله با فضای سنگین حاکم بر دانشگاه ها   ضروری است که فعالین دانشجوئی با تکیه بر بدنه دانشجوئی، در مقابل اقدامات جریان حاکم بایستند و از دستآوردهای جنبش دانشجوئی دفاع کنند. استقلال دانشگاه موضوعی است که به همه دانشجویان و دانشگاهیان برمی گردد و می تواند شعاری باشد برای مبارزه مشترک دانشجویان و استادان علیه سیاست های حاکم بر دانشگاه های ایران.
  حکومت برای تضعیف مقاومت دانشجویان روی اختلافات و تفاوت های موجود میان فعالین دانشجویی سرمایه گذاری سنگینی کرده است. هدف از ایجاد تفرقه در بین صفوف دانشجویان ایجاد انشعاب در درون تشکل های دانشجوئی و تکه تکه کردن آنها است تا بتوانند با هزینه کمتر به سرکوب جنبش دانشجوئی بپردازند. نیروهای حاکم می کوشند از همه وسایل برای کنترل و محدود کردن جنبش دانشجویی بهره گیرند. آنان از طرق مختلف می کوشند سازمان های مستقل سیاسی دانشجویی را پاره پاره، تضعیف و بی اثر سازند. کنترل، ممنوعیت ویا محدود کردن نشریات دانشجویی، زیر سئوال بردن استقلال دانشگاه ها، فعال کردن ارگان های غیر دانشجویی در محیط دانشگاه ها، دشوار نمودن فعالیت آزادانه وبلاگ ها، حذف نمایندگان دانشجویان در کمیته های ناظر بر نشریات، مشکل سازی، ممانعت، محدود کردن و لغو فعالیت آزاد تشکل های سیاسی- صنفی دانشجویی و دستگیری های وسیع فعالین دانشجوئی و محکومیت های سنگین و ممانعت از ادامه تحصیل از جمله ابزارهایی است که ارگان های حکومتی در این راه مورد استفاده قرار می دهند. هشیاری دانشجویان در مقابل چنین سیاستی از اهمیت برخوردار است. خنثی کردن سیاستی که می کوشد تشکل های دانشجویی را در برابر هم قرار دهد و هریک را جداگانه بی اثر و سرکوب کند، وظیفه ایست که در این مرحله در برابر همه تشکل ها وگرایش های سیاسی دانشجویان قرار دارد.                                
  امروز صدها تشکل متنوع دانشجوئی در سراسر دانشگاه های ایران وجود دارند. لازم است تشکل های دانشجوئی با هم   ارتباط و پیوند برقرار کنند تا به مقابله با توطئه‌های رنگارنگ دولت و دستگاه‌های عریض امنیتی و اطلاعاتی برخیزند و با اقدام مشترک میان نحله‌های مختلف دانشجوئی بتوانند فشارها، محدویت ها و موانعی را که   جریان حاکم ایجاد می کند را کاهش دهند.
  اشتراک مساعی برسرخواسته‌های حداقل دمکراتیک می‌تواند از ضربه‌پذیری وسیع نیروی‌های دانشجوئی جلوگیری کند. پس دفاع از منافع عمومی دانشجویان باعث ایجاد تلاش در جهت همکاری های مشترک و عمومی می‌شود. نقد قدرت و استقلال طلبی دانشگاه،   دانشجویان را به عنوان یک نیروی   تحول طلب   و پیشرو شاخص می کند. بازبینی و به روز کردن اندیشه‌ها، فرهنگ و رفتار سیاسی و اجتماعی، نوکردن سازماندهی فعالیت های دانشجوئی و نیز دسترسی به پیشرفته‌ترین ابزارهای اطلاع رسانی از مهم‌ترین ویژگی‌های دانشجویان و متما‌یزکننده آنها از دیگر گروه‌های اجتماعی و جنبش‌های اجتماعی و سیاسی است.
تاریخ جنبش دانشجویی ایران همواره نشانگر این بوده است که آنها می توانند بعنوان یکی از نیروهای موثر بر روندهای سیاسی جامعه تاثیر قابل توجه بگذارند. دانشجویان بویژه در شرایط کنونی که مشخصهء آن نبود آزادی فعالیت گروه‌های سیاسی و رسانه‌های همگانی دگراندیش است، می‌توانند به منزلهء نیروی ارتباطی جنبش تحول‌طلبی ایران ایفای نقش کنند. چرا که دانشجویان در سرتاسر ایران پراکنده اند و با رویدادهای سیاسی و اجتماعی کشور در محیط‌های دانشگاهی و محافل دانشجویی آشنائی دارند. این ها همه وظایفی بس سنگین تر از گذشته در برابر جنبش دانشجویی کشور ما و تشکل های سیاسی دانشجویی قرار میدهد. وظایفی که تحقق آنها در پیوند تنگاتنگ با دیگر طیف های جنبش دمکراتیک کشور ممکن است. تقویت ارتباط با دیگر نهاد های دمکراتیک و مردمی در شرایط حساس کنونی کشور به یک ضرورت مبرم بدل گردیده است.
  دانشجویان فعال در فعالیت های اجتماعی سیاسی دانشجویی تنها زمانی می توانند فشارها را خنثی و به وظایفی که در برابر آنان قرار گرفته عمل کنند که قادر شوند با وسیع ترین نیروی دانشجویان همراه باشند. این جنبش در کلیت خود با مشارکت گسترده ترین بخش های دانشجویان قادر است در جهت تحقق خواست های خویش عمل کند. چنین جنبشی تنها در شرایطی می تواند شکل گیرد که منعکس کننده خواست های اکثریت قاطع دانشجویان باشد و سازمان های هدایت کننده آن، دانشجویان را نمایندگی کنند. امروز در دانشگاه ها و دانشکده ها صدها انجمن صنفی و فرهنگی شکل گرفته که هر یک بخشی از خواسته های دانشجویان را نمایندگی می کنند. جنبش دانشجویی نیازمند تشکلی است که بتواند ارتباط همه این نهادها را ممکن سازد و از طرف همه دانشجویان نمایندگی شود. ایده تشکل سراسری یا نشریه اینترنتی و پخش آن به اشکال گوناگون در میان دانشجویان سراسر کشور در صورت تحقق، نقش بسیار زیادی در سازماندهی و ساماندهی خواسته های گرایش های مختلف دانشجوئی و نیز عقلانیت دمکراتیک، پلورال و سکولار در فعالیت های دانشجویان خواهد داشت. در واقع تشکیل این ارگان های دانشجوئی در تداوم حیات خود، می تواند مقدمه ای برحرکت بسوی استقلال دانشگاه ها و تمرین دمکراسی در سطحی گسترده برای دانشجویان در دانشگاه ها باشد. جنبش دانشجوئی برای گسترش مقاومت و اعتراضات در دانشگاه ها نیاز به یک استراتژی مشترک در جهت پایین آوردن هزینه های فعالیت های متشکل دارد. در واقع در برابر سرکوب شدید و سیستماتیک ارگان های امنیتی و قضائی رژیم، راهی برای فعالین دانشچوئی جز اتحاد و اتحاد باقی نمانده است.
باید برسراشتراکات موجود برای همکاری ها به توافق رسید. امروز نشانه های این تفاهم ها و نزدیکی ها میان دانشجویان با هویت های متنوع به وجود آمده است. جنبش دانشجوئی برای تقویت حوزه عمومی و جامعه مدنی هنگامی می تواند برپایه نقوذ و مقبولیت اجتماعی عمل کند که به صورت متحد وارد عمل و سازماندهی درجهت زدن یک تشکل وسیع دانشجویی همچون اتحادیه سراسری، سندیکا یا کنفدراسیون بر آید. تشکیل و تقویت تشکل های سراسری صنفی، سیاسی- صنفی، سیاسی، هنری، اجتماعی و تخصصی باید بتواند به ایجاد تمرکز در فعالیت های دانشجوئی در دانشگاه های ایران، منجر شود. تنها در چنین صورتی است که جنبش دانشجویی می تواند گفتمان های دمکراتیک خود را در دانشگاه و جامعه گسترش دهد و نیروی بزرگی را در برابر استبداد سازمان دهد.
ما همانند نیروهای آزادیخواه کشور در سالگرد ١٦ آذر یاد همه دانشجویانی که طی سال‌ها و دهه‌ها با فداکاری، با تحمل شدیدترین فشارها و سرکوب‌ها پرچم آزادی و آزاداندیشی را افراشته نگاه داشته‌اند گرامی می داریم.

 هیئت سیاسی-اجرائی سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)
 
آذر ۱٣٨۵