• فرصت های شغلی فقل شده است. شانس وارد شدن برای چند میلیون جوان تحصیل کرده مسدود شده، اخراج و بیکارسازی بشکل گسترده در جریان است، چند میلیون کارگر با سوابق کار بیش از بیست سال اخراج شده اند، دولت روحانی چاره ای جز متوسل شدن به دروغ و وارونه نشان دادن شرایط کنونی کارگران و جوانان تحصیل کرده ندارد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۷ دی ۱٣۹۴ -  ۲٨ دسامبر ۲۰۱۵

در اوایل سال ١٣٩٤ جمعیت ایران ۷۷.۸ میلیون نفر شد. جمعیت شهری ۵۶.۴ میلیون نفر و جمعیت روستایی حدود ۲۱.۴ میلیون نفر بوده است. در اوائل دی ماه ٩٤ سایت مشرق نوشته بود؛ آمارها نشان می‌دهد از ۴۰.۲میلیون فرد غیرفعال،۱۱.۳ میلیون نفر ۲۰ تا ۳۴ ساله‌اند که باید در دوره طلایی جستجو برای شغل بوده و یا کاری برای خود دست و پا کرده باشند اما ترجیح می‌دهند در کُنج خانه بنشینند!
بیکاری میلیونی معضل جدی دولت روحانی است. این دولت با یکی از بزرگترین چالشهای اجتماعی مساله بیکاری و اخراج سازی روبرو شده است. در کمتر دولتهای تاکنونی مساله بیکاری در سطح میلیونی رشد کرده است. دستگاه فکری، سایتهای وابسته به دولت و تشکلهای به اصطلاح "کارگری" خانه کارگریها و سایت های ایلنا، مشرق، مهر، ایرنا و تسنیم هرکدام به نوبه خود در تلاشی آکاهانه میزان و تعداد بیکاری های میلیونی را با تعابیر تعدیل!! (بجای بیکاری) و در "کُنج خانه" نشین! بخورد مردم و جامعه میدهند.
ترندهای "تعدیل" و در "کُنج خانه" نشین! از شرایط ابژکتیو اجتماعی جامعه در ایران نشئت گرفته است. شوک ناشی از بیکاری میلیونی کل نظام جمهوری اسلامی و دولت روحانی را در معرض تعرض و اعتراضات جدی، قرار داده است. شرایط کنونی بیکاری میلیونی و اخراج سازی های میلیونی در جامعه به مشکل جدی تبدیل شده است. مدتی قبل سایت مهر نوشت؛ دولت روحانی عاجز از حل بیکاری است و رسما ناکامی دولت یازدهم در حل مشکل بیکاری را اعلام کردند. به گلوله بستن جوانان جویای کار در روستای شهروئی (بهبهان)، گلوله بجای کار یا بیمه بیکاری، و بکار گرفتن ترندهای تعدیل و "کنج خانه" نشینی، بخشی از اقدامات امنیتی و تبلیغاتی دولت روحانی برای فرونشاندن نارضایتی میلیونها جوان بیکار و جویای کار است.

دولت روحانی میگوید؛ " ۱۱.۳ میلیون نفر ۲۰ تا ۳۴ ساله‌اند که باید در دوره طلایی جستجو برای شغل بوده و یا کاری برای خود دست و پا کرده باشند اما ترجیح می‌دهند در کُنج خانه بنشینند"!
به سخره گرفتن سرنوشت و آینده شغلی ــ معیشتی بیش از یازده میلیون جوان ۲۰ تا ۳۴ سال سن، تنها و تنها از عهده سیستمی برمیاید که زندگی و دنیای شیرین آنها را با تحمیل سخت ترین شرایط زندگی ــ معیشتی نابود کرده و به هیچ رسانده است. بی دلیل نیست که اعتیاد و فحشا، که از پیامدهای بی افقی و شرایط تحمیلی موجود است، در میان جوانان در ایران میلیونی میشود. بی دلیل نیست که دستگاه امنیتی دولت روحانی روزانه تعدادی از جوانان محروم از "دوره طلایی" را، یا بجرم اعتیاد اعدام و حلق آویزمی کند و سرنوشت آنها را با مرگ و نیستی رقم میزند، یا با منتصب کردن آنها به در "کنج خانه نشینی" تلاش می کند بر بیکاری بیش ازپنچ میلیون جوان تحصیل کرده و دوبرابر شدن نرخ بیکاری در میان زنان سرپوش بگذارد و در واقع صورت مسئله میلیونها بیکار را پاک کند.

کذب محض برای توجیه بیکاری و اخراج و بیکارسازیها!
دولت روحانی میگوید؛ «جمعیت میلیونی غیرفعال، یعنی گروهی که نه تنها کمکی برای بحرکت در آوردن چرخ های توسعه و فعالیت اقتصادی نمی‌کنند، بلکه خود را نیز بر قطار توسعه کشور تحمیل کرده و باعث کُندی سرعت آن می شوند. هر چه از تعداد غیرفعالان در کشوری کاسته شود، یعنی اینکه موتور توسعه با قدرت بیشتری فعالیت خواهد کرد و هرچه بر تعداد غیرفعالان افزوده شود، به معنای قرار گرفتن بار اضافه در قطار توسعه آن کشور است». ادعای دولت روحانی وجود جمعیت غیر فعال جوانان دروغ بزرگی است که برای توجیه بیکاری بکار میبرند. کدام جوان تحصیل کرده بیکار که تا کنون دروازه های بازارکار دهها بار دست رد به سینه اش زده، این فرمولبندی را باور دارد. ما هر روزه شاهدیم که دولت و کارفرماها به بهانه های مختلف، کمبود نقدینگی، پایین بودن تقاضا، کمبود مواد اولیه برای تولید کارخانه و مراکز کار را تعطیل و کارگران را با سابقه های بیش از بیست سال از کار اخراج میکنند. صحنه اقتصاد و بازار کار مملول از اخراج و بیکارسازی است، ادعای دولت روحانی مبنی بر وجود جمعیت میلیونی غیر فعال، توجیه شرایط کنونی و تحمیل ریاضت کشی اقتصادی است.

فرصت های شغلی فقل شده است. شانس وارد شدن برای چند میلیون جوان تحصیل کرده مسدود شده، اخراج و بیکارسازی بشکل گسترده در جریان است، چند میلیون کارگر با سوابق کار بیش از بیست سال اخراج شده اند، دولت روحانی چاره ای جز متوسل شدن به دروغ و وارونه نشان دادن شرایط کنونی کارگران و جوانان تحصیل کرده ندارد.
ناکامی دولت یازدهم در حل بحران بیکاری را باید با دامن زدن به اعتراضات توده ای و با مطالبه کار یا بیمه بیکاری مکفی عمیق تر کرد.