• هیچ چیز از این گمراه کننده تر نیست که تروریسم کنونی دولت ترکیه را به عنوان "جنگ ترکیه با کردها" و محدودنگرانه تر "جنگ ارتش ترکیه با گریلاهای پ.ک.ک" معرفی کرد. این تصویر عامدانه هیئت حاکمه و دولت اردوغان و مدیای نوکرش و تصویر ارتجاع جهانی و منطقه ای هم پیمان دولت ترکیه و رسانه های نان به نرخ روز خور آنهاست ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۱٣ دی ۱٣۹۴ -  ٣ ژانويه ۲۰۱۶

هیچ چیز از این گمراه کننده تر نیست که تروریسم کنونی دولت ترکیه را به عنوان "جنگ ترکیه با کردها" و محدودنگرانه تر "جنگ ارتش ترکیه با گریلاهای پ.ک.ک" معرفی کرد. این تصویر عامدانه هیئت حاکمه و دولت اردوغان و مدیای نوکرش و تصویر ارتجاع جهانی و منطقه ای هم پیمان دولت ترکیه و رسانه های نان به نرخ روز خور آنها در خدمت این هدف ضد مردمی است که هجوم وسیع تروریستی و کشتار مردم را آسانتر توجیه کنند. هیچ جریان حق طلب و حقیقت جو و مترقی و متمدن تا چه برسد به نیروهای چپ و کمونیست و آزادیخواه از سر سهو و بی دقتی، یا محدودنگری و سطحی نگری مجاز نیست، چنین تبیین گمراه کننده ای را از این پدیده اشاعه دهد. اهداف و نیروی محرکه و ابزارهای جنایات وسیع نیروهای نظامی و انتظامی و پلیس و میت و ارتش ترکیه عمدتا در مناطق کردنشین و در کل کشور ترکیه در کاتاگوری معادلات جهانی منطقه ای جاری در تحولات سیاسی این دوره میگذرد که سرکوب مردم حق طلب کردستان و مردم معترض ترکیه تنها محمل و گوشه ای از چهارچوب مورد نظر هیئت حاکمه ارتجاعی بورژوا اسلامی ترکیه است.

جنگ یا تروریسم دولتی؟
آنچه به دستور دولت ترکیه توسط ارتش و میت و نیروهای انتظامی در کل ترکیه و در شهرهای کردنشین در جریان است، جنگ به معنای شناخته شده و کلاسیک آن نیست. این اولین تصویری است که باید اصلاح شود. آنچه در جریان است، تروریسم سازمانیافته دولتی است که از سه سال قبل و اتفاقا با حمله به مردم سیویل معترض به وضع موجود در پارک گزی شهر استانبول شروع شد. اتفاقا آنوقت از سر مصلحت گری روز و اسیر ماندن پ.ک.ک و جریانات کرد زبان نزدیک به او در چهارچوب "پروسه صلح" در کنار این مبارزات حق طلبانه مردم شهر استانبول قرار نگرفتند. ازآن مقطع تاکنون استانبول و آنکارا و دیگر شهرهای بزرگ ترکیه و در شش ماهه اخیر عمدتا شهرهای کردنشین روی آرامش به خود ندیده و به صحنه هجوم پلیس و میت و ارتش ترکیه به اشکال مختلف علیه مردم سیویل تبدیل شده است. کمتر تظاهراتهای توده ای حق طلبانه در همه شهرهای ترکیه بوده که مورد هجوم پلیس و نیروی سرکوب دولت ترکیه قرار نگرفته باشد. چه قبل و چه بعد از دو دوره اخیر "انتخابات" در ترکیه بارها شاهد تعرض نیروهای پلیس و نظامی به اجتماعات مردم در استانبول و آنکارا و دیاربکر و دیگر شهرهای بزرگ بودیم. کمتر نیروی مخالف، سکولار، آزادیخواه و مترقی و چپ و کمونیست بوده که با سرکوبگری دولت ترکیه و نیروی سرکوبش روبرو نشده باشد. بگیر و ببند، دستگیری، زندانی کردن علیه همه نیروهای مخالف و معترض در ترکیه صورت گرفته است. اتحادیه های کارگری و تشکلها و نهادهای مترقی با فشار و سرکوب بی وقفه روبرو بوده اند. عملیاتهای انتحاری و تروریستی سازماندهی شده توسط دولت و میت ترکیه در مرکز استانبول و آنکارا اتفاق افتاد. این جنایات در سراسر ترکیه علیه مردم عادی صرفنظر از زبان مختلف در جریان بوده، که عامدانه و آگاهانه توسط هیئت حاکمه و دولت اردوغان به نام مقابله با "پ.ک.ک" میخواهند پرده پوشی شود. آنچه مورد تعرض دولت تروریستی ترکیه است، نه فقط مردم کردزبان و پ.ک.ک بلکه کل صف حق طلبانه و مترقی و آزادیخواهانه ترکیه است. در این چهارچوب، میلیتاریزه کردن مناطق کردنشین، گسیل وسیع نیروی ارتش به شهرها و در افتادن با مردم و حمله هوایی به مناطق پایگاهی گریلاهای پ.ک.ک جزو نقشه وسیعتر تروریسم دولتی آ.ک.پ است. این پدیده خود بخشی از تروریسم جهانی، تروریسم یکی از اعضای ناتو و بخشی از تروریسم قدرتها، ائتلافها و نیروهای دولتی و غیر دولتی است که فی الحال سوریه و خاورمیانه را به میدان آزمایش خود تبدیل کرده و دولت ترکیه نیز بخشا آتش بیار معرکه است. به همین دلیل تروریسم افسارگسیخته دولت ترکیه با همدستی و رضایت آمریکا و غرب و دولتهای هم پیمان آنها در منطقه این چنین جنایتکارانه جامعه و مردم را میکوبد.

تروریسم دولتی در خدمت جبران شکستهای تاکنونی
اهداف ارتجاعی و بلند پروازیهای جهانی و منطقه ای که دولت آ.ک.پ با سرپرستی اردوغان تعقیب میکرد، در چهار سال اخیر با شکست و ناکامیهای جدی روبرو شده است. امروز واضح است که سیاستهای دولت ترکیه در سوریه و خاورمیانه با شکست مواجه شده است. سرمایه گذاری بر دولت اخوانی هم پیمان در مصر و نزدیکی بیشتر با حماس و جهاد در فلسطین و ایجاد ناسازگاری با دولت اسرائیل به گل نشست. سودای احیای "خلافت عثمانی" پوچ از آب درآمد. معضلات اقتصادی و اعتراضات اجتماعی گریبانش را گرفته است. در پیش گرفتن پز مقطعی مستقل عمل کردن از آمریکا و غرب و دست دوستی مصلحتی دراز کردن یکسال قبل به طرف روسیه خیلی زود ناکام ماند و به عکس خود تبدیل شد. این وقایع نقش منطقه ای دولت ترکیه را در منازعات پیچیده سوریه و خاورمیانه به شدت کاهش داده و در فکر جبران آن است. به سبک همه دولتهای بورژوایی ارتجاعی و سرکوبگر قرار است شکستها و ناکامیهای منطقه ای و فرامرزی را در درون مرزها و با کوبیدن جامعه و مردم و نیروهای اپوزیسیون فعال در کشور جبران کند. تعرض بیسابقه دولت ترکیه به مردم معترض و حق طلب، به نیروهای سکولار و آزادیخواه و مترقی و چپ و اتحادیه های کارگری و نهادهای مدافع حقوق مدنی و شخصیتهای مترقی در سراسر ترکیه و هجوم بیسابقه جدید ارتش ترکیه به شهرهای کردنشین در ترکیه و به پایگاههای نظامی پ.ک.ک در خدمت جبران این شکستهای متعدد است.

مقاومت توده ای مردم کردستان به همگامی و حمایت جدی نیاز دارد
تروریسم دولتی همه جانبه و سازمانیافته کنونی علیه مردم کردزبان و مناطق کردنشین ترکیه مهمترین اهرم در دست باند اردوغان، داوداغلو برای جبران شکستهای تاکنونی و تحکیم موقعیت دولت ارتجاعی حاکم است. هیئت حاکمه ترکیه و دولت کنونی آگاهانه و به عبث میخواهند حمله همه جانبه به شهرها و مناطق کردنشین را ادامه جنگ سالهای "دهه هشتاد میلادی" با پ.ک.ک قلمداد کنند. هر ناظر آگاه میداند، آنچه امروز در جریان است، به دلایل مختلف، تحولات منطقه ای و فاکتورهای سیاسی و نظامی که فعلا مورد بحث این مطلب نیست، هیچ مشابهتی با صف آرایی بین ارتش جنایتکار ترکیه با گریلاهای پ.ک.ک در مناطق کوهستانی و بیرون شهری سالهای هشتاد میلادی ندارد. آنچه امروز در مقابل دولت سرکوبگر و نیروهای نظامی و ارتش جنایتکار ترکیه قرار گرفته، مقاومت توده ای آگاهانه و سازمانیافته مردم کردستان ترکیه است. این مقاومت و مبارزه متکی به نیروی از پایین مردم با اعتراض به وضع موجود، با پافشاری بر حق طلبی، با ایستادگی در مقابل تروریسم دولتی و اسلامی، با نشان دادن توجه به همسرنوشتی با مردم غیر کردزبان، با نقش موثر نیروهای سکولار و مترقی در سازماندهی این مبارزه، با تلاش برای احیای اراده شهروندان جامعه در به دست گرفتن اداره امور خود در قالب حاکمیت خود مدیریتی محلی، با تلاش برای رفع ستم ملی و حل آن در کردستان ترکیه، از حمایت وسیع زنان و مردان حق طلب و مبارز بهره مند شده و در قالب جنبش توده ای مقاوم به مانع بزرگ اهداف ارتجاعی و تروریستی دولت اردوغان در منطقه و در خود ترکیه تبدیل شده است. به همین دلیل علیرغم سکوت مطلق رسانه های بین المللی و غربی و همدستی آمریکا و دولتهای غربی مورد توجه و حمایت بشریت مترقی و آزادیخواه است.

پیشروی و پیروزی جنبش مقاومت توده ای مردم کردستان ترکیه در گرو دو اتفاق مهم است.

اولا: این جنبش به حمایت مستمر و سراسری طبقه کارگر و مردم معترض و آزادیخواه و نیروهای سکولار و چپ در سراسر ترکیه بسیار نیازمند است. تظاهراتهای متعدد توده ای در استانبول و آنکارا و اخیرا اعلام اعتصاب چند اتحادیه کارگری نمونه های بسیار گویا و موفق از همگامی محکم با جنبش مقاومت توده ای است که در مقابل تروریسم دولتی ترکیه قد علم کرده است. تروریسم دولت حاکم ترکیه علیه کل مردم ترکیه و نیروهای معترض و حق طلب است و در همین ابعاد باید با آن مقابله شود. در این راستا سیاستهای ناسیونالیستی ترک و کرد برای جدا نگهداشتن صف این مبارزه از هم و ایجاد شکاف در صفوف جنبش اعتراضی علیه هیئت حاکمه و دولت کنونی ترکیه به طور جدی باید خنثی شود.

ثانیا: جنبش مقاومت توده ای شهرهای کردستان ترکیه، به صف اعتراض برحق و متکی به اراده از پایین توده مردم، به صف مبارزه بشریت مترقی علیه سیاهی و تباهی و به جبهه مبارزه جهانی علیه تروریسم دولتی متعلق است. مقاومت و مبارزه جاری در شهرهای کردستان ترکیه از جنس مقاومت و ایستادگی زنان و مردان آزادیخواه در کانتونهای کردستان سوریه و کوبانی برای پس زدن ارتجاع و تروریسم و به دست گرفتن سرنوشت خویش است. این جنبش و مبارزه در همان ابعادی که مبارزه و مقاومت کوبانی و کانتونها مورد حمایت جهانی قرار گرفتند، لازمست مورد حمایت بشریت مترقی نیروهای معترض، آزادیخواه، در منطقه و در سطح بین المللی قرار بگیرد. علیرغم تلاشهای مثبت فراوان تاکنون چنین همگامی و حمایت موثر جهانی اتفاق نیفتاده است. نیروها و جریانات سکولار، چپ و کمونیست میتوانند و باید پیشکسوت ایجاد همگامی و حمایت جدی از این مقاومت و مبارزه توده ای مردم کردستان ترکیه باشند.