• کافی است به یکی از دست فروش های کنار میادین اصلی شهر مراجعه کنید و از او بخواهید سی دی منسوب به بازیگر سریال نرگس را در اختیارتان بگذارد. "کدوم رو می گی؟ فیلم دختر شوکت یا بهنوش بختیاری؟ هر دو را دارم. با چند تا فیلم دیگر روی یک سی دی. هر سی دی ۲۰۰۰ تومان." ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۱٨ آذر ۱٣٨۵ -  ۹ دسامبر ۲۰۰۶

"رئیس پلیس ایران، هشدار داده برای اینکه تصاویر خصوصی زنان، به بازار تصاویر ویدئویی غیرمجاز راه نیابد، بانوان باید جانب احتیاط را رعایت کنند."
سارا دختری بیست و پنج ساله، از شنیدن این جمله از زبان یک مقام امنیتی، متعجب می شود: "اگر رییس پلیس هشدار داده که مواظب باشید، یعنی شعور اجتماعی مان پایین است. معنی دیگرش هم این است که برای جلوگیری از این کارها، نمی شود قانونی صادرکرد؛ انگار انتظار داریم این اتفاقات بیافتند، پس تذکر می دهیم که مردم خودشان مواظب باشند."
وقتی از او می پرسم که در استخرها یا مهمانی هایی که بوده، به سوء استفاده از فیلم برداری یا عکاسی فکر کرده یا نه، بدون این که معطل کند می گوید: "تا به حال بهش فکر نکردم. چون خیلی برایم مهم نبوده."
با این حال کافی است به یکی از دست فروش های کنار میادین اصلی شهر مراجعه کنید و از او بخواهید سی دی منسوب به بازیگر سریال نرگس را در اختیارتان بگذارد.
 
جامعه ی بسته
"کدوم رو می گی؟ فیلم دختر شوکت یا بهنوش بختیاری؟ هر دو را دارم. با چند تا فیلم دیگر روی یک سی دی. هر سی دی ۲۰۰۰ تومان."
می پرسم: "فیلم پورنو چی داری؟"
"چی می خوای؟ اروپایی؟ آمریکایی؟ آسیای مرکزی؟"
می پرسم فیلم این بازیگر ها طرفدار هم دارد؟
" صبح یک سری آوردم، الان دیگه ندارم. بخوای باید سفارش بدی برات نگه دارم."
مهسا ۲۱ ساله، فیلم منسوب به هنرپیشه سریال تلویزیونی نرگس را ندیده: "من اسکلم که هنوز نتوانستم این فیلم را ببینم. همه دوستانم دیده اند."
"من این موضوع را در دانشگاه شنیدم و اولین حسی که داشتم دلسوزی برای آن دختر بود. به این فکر کردم که خیلی از همکلاسی های من با دوست پسرشون سکس داشته اند و این موضوع بین نوجوان ها و جوان ها دیگر عادی شده است، ولی فیلم این دختر پخش شده و این همه هم راجع بهش صحبت می شود. چقدر جامعه ما بسته است و چه اندازه بیکار که این جور مسایل، این قدر حساسیت برانگیز است و این قدر به سرعت پخش می شود."
شروین، ۱۹ ساله هم از سر کنجکاوی دوست دارد این فیلم را ببیند و می گوید: "می خواهم ببینم اصل ماجرا چیست؟ عده ای می گویند دروغ است، عده دیگری می گویند راست است و خود خودش است. یکی می گوید خودش حواسش نیست که ازش فیلم برداری می شود، دیگری می گوید خودش هم متوجه است و با رضایت ازش فیلم گرفته شده است. یک عده می گویند حتی در فیلم دارد گریه می کند."
البته هستند کسانی که فیلم را ندیده اند و دیدن آن را مخالف اخلاقیات می دانند. بابک، ۵۵ ساله که دو دختر نوجوان هم دارد می گوید: "خیلی ها پیشنهاد کردند که فیلم را ببین، ولی من به همه شان گفتم که هر کس این فیلم را ببیند، شریک جرم است."
 
"خشونت اجتماعی"
"وقتی موضوع پخش فیلم هم آغوشی یک بازیگر را از دخترانم شنیدم، برای چندمین بار احساس کردم حرمت نیم بند حریم خصوصی افراد،‌ از بین رفت. اتفاقی که افتاده، یک موضوع کاملا شخصی بوده، نه اجتماعی. اما اینکه چرا به این شکل وارد حوزه های عمومی شد، ‌سوالی است که مسئولان باید جواب بدهند."
به نظر بابک: "حرمت شکنی حریم خصوصی آدم ها از طریق تلویزیون با تمسخر آن ها و نگه نداشتن حریم قومیت ها، و حرمت شکنی آن ها با وارد شدن نیروهای دولتی به حریم خصوصی مردم، با حرمت نگه نداشتن عروسی ها و مراسم خصوصی مردم و ارتباط جنس های مخالف در خیابان ها، نتیجه اش بی توجهی جامعه به این حریم است."
"خیلی مهم است در حالی که افراد به راحتی می توانند فیلم های پورنو را از طریق ماهواره ببینند، یا از خیابان تهیه کنند، چرا به دیدن فیلم های ایرانی گرایش پیدا می کنند. جامعه ما به وارد شوندگان به حریم خصوصی افراد مجوز می دهد. به نظر من، پخش چنین فیلم هایی از سر لذت نیست، نشانه وجود خشونت اجتماعی است."
او نگران دخترهای خودش هم هست: "دو تا دختر دارم و باور کنید که نگران شان هستم. من اخبار مربوط به پخش فیلم استخر ها یا اعمال خشونت های جنسی در اتاق های پرو را در روزنامه ها می خوانم؛ آنهم وقتی که ماجرا تمام شده است. این ها مرا وحشت زده می کند. من از از تجاوزهای نگاهی، دستی و واقعی می ترسم. متاسفانه مرتب هم باید دخترهایم را با این خطرات آشنا کنم".
اما هر چند فیلم های تولد یا عروسی، فیلم و عکس از استخرهای زنانه و یا اخبار مربوط به امکان تصویر برداری، مشاهده یا حتی تجاوز به زنان و دختران در اتاق های پرو در جامعه پخش شده و پلیس ایران هم در این باره به زنان و دختران هشدار داده، نگرانی از این اعمال در همه ایجاد نشده است.
 
"خوش غیرتی"
آزیتا، دانشجوی سال اول در یکی از شهرستان های شرقی ایران می گوید: "در مورد استخرها، شنیده ام که مثلا کف آب دوربین می گذارند و تصویر می گیرند. اما خودم فیلمی در این باره ندیده ام. ولی فیلم عروسی دیده ام. چیز خاصی هم نبوده، مثل همه عروسی ها، بزن و برقص بوده. هیچ وقت هم برای خودم خیلی مهم نبوده که در جایی باشم و فیلمی بگیرند و فکر کنم این فیلم ممکن است سر از بازار هم در بیاورد. شاید از خوش غیرتی برادرهایم است".
البته او کسانی را هم می شناسد که از این اتفاقات واقعا می ترسند: "دوستهای خودم بوده اند که در مورد فیلم تولد و اینها نگران بوده اند. حتی در تولد خود من، نمی گذاشتند ازشون فیلم بگیرم. من هم چون به خانواده خودم اطمینان داشتم، زیرزیرکی ازشون تصویر گرفتم".
آزیتا که در مورد فیلم و عکس در استخرها، اصلا نگران نیست،‌ دیده شدن در اتاق های پرو را موضوع مسخره و غیر قابل باوری می داند: "در استخر چون باید مخفیانه فیلم و عکس گرفت، از چهره نمی توانند تصویر بگیرند. بنابراین نگران کننده نیست. البته اگر بفهمم که در مورد خودم دارد این اتفاق می افتد یا افتاده، ناراحت می شوم، اما نگران نیستم، چون چهره ام معلوم نیست".
"در مورد اتاق پرو، شنیده ام که بعضی از این اتاق ها، پشتش شیشه است، اما فکر می کنم چرت و پرت است. آخه کسی که نگاه می کند، چه چیزی می بیند؟ فکر نمی کنم هیچ مردی این قدر بیکار باشد که این کار را انجام دهد. این افراد حتی اگر ماشین هم نداشته باشند، باز هم می توانند یک خانم را ببرند جایی و کاری که می خواهند انجام دهند".
 
پول، لذت یا بیماری؟
"انگیزه شان پول در آوردن است." سپهر ۱۵ ساله، در حالی این حرف را در مورد گیرندگان و پخش کنندگان تصاویر خصوصی افراد می زند که خدا را شکر می کند خواهر ندارد و می تواند کمتر نگران باشد.
اما علی، که کارش عکاسی و فیلمبرداری از مجالس است، درباره انگیزه کسانی که این فیلم ها را وارد بازار می کنند معتقد است: "من فکر می کنم کسانی که تهیه کننده این فیلم ها و پخش کننده آن ها هستند، مریض اند. کسی که علم این کار را دارد و به صورت حرفه ای عکاس یا فیلمبردار است، چنین کاری نمی کند. به نظر من برای پول نیست. راه های دیگری هم برای پول درآوردن هست. البته شاید عده ای هم برای خوش گذرانی این کار را می کنند."
او می افزاید: "در بازار دستفروشی، ‌از این قبیل فیلم ها پر است؛ طرفدار هم دارد. ولی من نمی دانم بینندگان فیلم های عروسی و تولد دیگران، در این فیلم ها، دنبال چی می گردند؟ آیا این افراد، خودشان خانواده ندارند و اگر دارند، آیا همراه با آن ها به این فیلم ها نگاه می کنند؟"
محمد رضا که او هم فیلمبردار و عکاس در یکی از شهرستان های اطراف تهران است، نظر دیگری درباره انگیزه تهیه کنندگان و پخش کنندگان این فیلم ها دارد:"انگیزه این افراد می تواند سوء استفاده یا خصومت شخصی باشد. البته بی توجهی مردم هم دلیل دیگرش است. افرادی هستند که به صرف داشتن کامپیوتر و نرم افزارهای مربوطه، کار میکس و مونتاژ فیلم های مراسم خصوصی افراد را انجام می دهند. من خودم به این افراد، به خصوص اگر جوان و مجرد باشند، کار نمی دهم. اما خیلی ها به این مسایل توجه نمی کنند. افراد زیادی سی دی مراسم خصوصی شان را می دهند به کسی که نمی شناسند تا برایشان کپی کند، او هم یک کپی از فیلم در دستگاه خودش نگه می دارد".
 
بازار دست فروشی
"من اطمینان دارم این اتفاقات، کار عکاس و فیلمبردار نیست. درآمدی هم برایشان ندارد. معمولا کسانی که کار عکاسی می کنند، تعهد خاصی هم دارند. فیلم هایی هم که در بازار منتشر شده، به خصوص فیلم اخیر، حرفه ای نبوده که کار این گروه باشد."
محمد رضا، با این صحبت ها، از هم صنف های خودش در رشته عکاسی و فیلمبرداری دفاع می کند.
علی پای فعالان میکس و کپی سی دی را به میان می کشد: "اتحادیه فیلمبرداران و عکاسان، گوشزد می کند که کارهای میکس و مونتاژ را پیش افراد معتمد ببرید؛ به مردم هم توصیه می کند کار فیلم و عکس شان را جای مطمئن بدهند".
بیژن، که در کنار فعالیت های تئاتری، کار میکس صدا و تصویر را هم در استودیوی کوچکی انجام می دهد، درباره امکان انتشار این قبیل فیلم ها به دست افراد حرفه ای در حوزه میکس و مونتاژ می گوید: "من خودم کار میکس و مونتاژ انجام می دهم، اما دوره ای شده که بین افراد این قشر، آدم سالم کم پیدا می شود."
او از شنیدن ماجراهایی که برای هنرمندان تلویزیونی اتفاق افتاده ناراحت است و می گوید: "یکی از بازیگران تئاتر را به جرم دزدی گرفته بودند؛ قاضی گفته بود شما هنرمندها یا دارید دزدی می کنید یا فیلم سکسی بازی می کنید. این موضوع خیلی شرم آور است."
صادق هم که کارش میکس و مونتاژ تصاویر عروسی و مهمانی های خصوصی است، تایید می کند که افرادی که به کار میکس مشغولند، ممکن است در پخش این فیلم ها دخیل بوده باشند: "شنیده ام که همکارانم از این کارها کرده اند اما خودم دنبالش نبودم".
او در مورد روشی که خودش در کارش دارد تا بتواند اعتماد مردم را جلب کند می گوید: "تبدیل فیلم به سی دی و میکس را یا جلوی خودشان انجام می دهم یا روی دستگاه خودشان، بدون هیچ رابط ذخیره کننده".
رامین که نمی داند این فیلم ها از کجا وارد بازار می شوند و‌ فقط می گوید: "برای خودم هم جالب است که بدانم منبع اصلی این طور فیلم ها کجاست؟"
از جوانک دست فروش که می پرسم فیلم ها را از کجا تهیه می کند، می گوید: "از کرج، کهریزک، شهریار ... من خودم بیشتر از کرج می آورم. آن جا کسی را دارم که از او می گیرم".
 
حریم خصوصی
این،‌ راه حلی است که بیژن تجویز می کند: "مشکل را می شود خیلی راحت حل کرد. این همه پرسنل در نیروهای انتظامی وجود دارد. بسیج شوند و بریزند در جاهایی که آگهی داده اند که کار میکس و مونتاژ را انجام می دهند؛ ببینند در دفتر کار و کامپیوترشان چه خبر است؟ آخه چطور می شود در سطح شهر، پر باشد از سی دی های عروسی و تولد مردم."
اما صادق راه حل بلند مدت تری را پیشنهاد می دهد: "ما باید یک مرکزی داشته باشیم که به حرفه ای های این کار مجوز بدهد. مثل عکاس ها و ... که مجوز دارند. به این ترتیب، اگر کسی سراغ فردی رفت که مجوز ندارد، پیه اش را به تنش مالیده که اتفاقی برایش بیافتد".
او همچنین به لزوم پیاده شدن قانون کپی رایت اشاره می کند و می گوید: "با پیاده شدن قانون کپی رایت، قیمت نرم افزارهای اریژینال آن قدر گران می شود که برای هر کسی صرف نمی کند که کار میکس و مونتاژ را انجام دهد. الان این نرم افزارها به صورت کپی در بازار وجود دارد و هیچ قانونی هم برای جلوگیری از آن وجود ندارد. هر کسی با ارزان ترین قیمت می تواند یک کپی از نرم افزارهای میکس و مونتاژ را داشته باشد و این کار را انجام دهد".
سپهر، نگرانی زیادی در مورد خانواده اش ندارد و معتقد است: "به هر حال کاری نمی شود برایش کرد. اگر بخواهند فیلمی بگیرند، هر جایی این کار را می کنند".
آزیتا از این موضوع ناراحت است که چرا بازیگری که این فیلم از او انتشار یافته نمی تواند شکایت کند: "شنیدم که این اتفاق برای یک خواننده ترک افتاد و رفت شکایت کرد. اما در ایران که این اتفاق می افتد، دختره را می گیرند. چرا کسی که به حریم شخصی اش تجاوز شده، نمی تواند شکایت کند؟"
بابک اعتقاد دارد که این اتفاقات باید در جامعه علنی شود. او در واکنش به خبر منتشر شده از قول رییس پلیس ایران می گوید: "سانسور این اخبار، کمکی نمی کند. وقتی بدانند یک عده مراقب اند، هزینه انجامش، برایشان بالا می رود. در غیر این صورت آسیب های بعدی دامن گیر می شود و کسانی که نسبت به آن ها، خشونت انجام شده، خشونت طلب می شوند".
رامین می گوید :"کسی به هشدارهای پلیس توجه نمی کند؛ یعنی کاری هم نمی تواند بکند. مگر وقتی کسی داخل اتاق پرو می رود، به دور و برش نگاه می کند که ببیند درزی چیزی هست یا نه، و تازه اگر هم نگاه کند، مگر چیزی می فهمد؟"
 
 
 
مجری ساخت پل شهید کلانتری:
در صورت مساعد بودن شرایط آب و هوایی، پل میان‌گذر دریاچه ارومیه سال آینده تکمیل می‌شود سرویس: راه و ساختمان
مسیر ۲۵۶ کیلومتری تبریز ـ ارومیه با کامل شدن پل میان‌گذر شهید کلانتری بر روی دریاچه ارومیه به ۱۲۱ کیلومتر کاهش پیدا می‌کند که نقشی تعیین‌کننده‌ای در حمل و نقل منطقه خواهد داشت.
به گزاش خبرنگار حمل‌ و نقل ایسنا، پل میان‌گذر شهید کلانتری که برروی دریاچه ارومیه ساخته می‌شود تاکنون ۶۰ درصد پیشرفت فیزیکی داشته است و با صرف ۱۱۰ میلیارد تومان هزینه مراحل تکمیلی خود را سپری می‌کند.
محمدرضا طلایی ـ مجری ساخت پل شهید کلانتری ـ که در جمع خبرنگاران اعزامی به آذربایجان‌غربی سخن می‌گفت، اظهار کرد: در ابتدای امر قرار بود با ساخت جاده خاکی برروی دریاچه مسیر میان گذری ایجاد کنند اما به دلیل این که جریان‌های آب دریاچه اجاز پیشرفت جاده تا اواسط مسیر را بیش‌تر نمی‌داد، مجبور شدیم باقیمانده مسیر را با استفاده از احداث پل‌های سیمانی امتداد دهیم.
او تصریح کرد: ساخت ستون‌های پل به پایان رسیده است. این پل با عرض ۲۴ متر شامل ۲ خط عبوری ۹ متری و مسیر تردد راه‌آهن ساخته خواهد شد.
او گفت: پل میان گذر شهید کلانتری در سال آینده در صورت مساعد بودن شرایط آب و هوایی به پایان خواهد رسید.
 
منبع: بی بی سی