• و در خاتمه، همهٔ آنچه که در ترکیه علیه کردها روا می دارند کافی نبوده است تا اروپایی ها یا آمریکا را به اعتراض واداشته و خواهان توقف سرکوب کردها گردند. این باید حاوی درسی گرانبها برای ما کردها باشد. بهروزی کردها هیچگاه اولویت سیاستگذاری اروپاییها و آمریکا نبوده و از این پس هم نخواهد بود ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۲۷ دی ۱٣۹۴ -  ۱۷ ژانويه ۲۰۱۶

خبرهایی که از ترکیه می رسد نگران کننده اند. آنچه در ترکیه می گذرد نمی تواند مسئله ای داخلی بماند و گریبانگیر کشورهای همجوار نگردد. آنچه در آنجا اتفاق می افتد ورای دشمنی مرسومِ سیستم حکومتی این کشور با کردها است، و حتی ورای محدودیتهای معمولِ تحمیلی به اوپوزیسیونِ ترقیخواه ترک است.

آنچه که در ترکیه رخ می دهد گواه چند امر است:

حاکمیت حزب عدالت و توسعه بیش از آنچه که بقیهٔ حاکمیتهای مذهبی ارائه دادند در چنته ندارد. امید معجزه به این حاکمیت مذهبی، بعنوانِ گونه ای متفاوت با آنچه در پنجاه سال گذشته شاهد بوده ایم، امیدی واهی است. با گذشت زمان مشخص می گردد که رواداری اولیهٔ این حزب فقط برای دست یابی به قدرت و حذر نمودن از کودتاهای متعددی بود که حاکمیت غیر کمالیستها را بر نمی تابید. تجربهٔ چند سالهٔ اخیر آ ک پ نشان از آن دارد که با تحکیمِ پای های قدرتش، این حزب ماهیت واقعی خود را بروز داده و در صددِ بستن فضای نیمه باز سیاسی در ترکیه است تا کسی نتواند در آیندهٔ نزدیک تسلطِ آنرا به چالش بکشد. اگر خبرهایی که از ترکیه می رسد صحت داشته باشند، نه تنها امیدی به آینده ای صلح آمیز در این کشور نمی توان داشت، که پروژهٔ تجدید سلطانیسم به ناگزیر به تحدید بیشتر آزادی ها، حقوق اقلیتهای ملی و دگراندایشان ترک منجر می گردد. سرکوبها خشن تر گشته و شکافهای موجود عمیقتر خواهند گشت.

طبق معمول، برای خفه نمودن مخالفان داخلی دشمن خارجی لازم است. ماجراجویی های ترکیه در سوریه - عراق، رویارویی با روسیه، و مخالفتهای آشکارِ اخیر با ایران در صدد تراشیدن دشمن خارجی است تا علاوه بر احساستِ مذهبی اکثریت با تکیه بر عِرقِ ملی ترکها و جنگ - هراسی، شالودهٔ حمایت از آ- ک - پ را در میان مردم گسترده تر گرداند. با در نظر گرفتنِ اوضاع منطقه و پیچیدگیهای خاص آن در شرایط حاضر، ترکیه نیازمند تلاشِ سختی برای توفیق در این امر نخواهد بود مگر آنکه متحدانش در ناتو، اردوغان را سرجایش بنشانند که تا کنون نشانه ای دال بر این دیده نشده و احتمالاً در آیندهٔ نزدیک هم شاهد آن نخواهیم بود. با شناخت نسبی از سیاست های غرب در شعله ور نگهداشتن آتش نزاعهای مذهبی قومی در منطقه، اردوغان زمان را برای پیش بردن سیاستهایش مناسب دیده است.

نباید منکرِ حق دفاع از خود در مقابل تجاوز و تهدید بود. اما در بسیاری موارد، پاسخ نظامی به تهدیدات و تجاوزات امثال اردوغان، بازی کردن در زمین دلخواه آنان است. به شخصه مایلم دفاع جاری کردها، محدود به خنثی نمودن تهدیدات علیه جان و مال کردها باشد. دامن زدن به جنگ یا گرایشات جنگ طلبانه بیش از آنچه دفاعی مشروع می طلبد، به سود کردها، بقیهٔ اقلیتها و امرِ دمکراسی در ترکیه نخواهد بود.

خطاب به همهٔ دوستانِ کردی که می پنداشتند مسئولیت شروع دور جدید خشونتها به یکسان متوجه حاکمیت ترکیه و پ ک ک است باید یاد آور شد که قضاوت شان بسیار نادرست بود. نمی خواهم اشتباه نا بخشودنی پ - ک - ک در دادن بهانه به دست اردوغان را- درست در زمانی که به آن نیاز داشت - ناچیز جلوه دهم. آنانرا از این بابت باید ملامت نمود. بدتر آنکه، به اکثریت رسیدن مجدد آ - ک - پ مدیون این اشتباه بزرگِ پ - ک - ک و هراسِ بخشهایی از مردم (حتی در میان خودِ کردها) از جنگ و نابسامانیهای جدید بود. اما یکسان انگاری آنان که آغازگر جنگند و کسانی که ناگزیر به دفاعی مشروع می گردند، در بهترین حالت اشتباهی استراتژیک است اگر لوث نمودن حقایق نباشد. دوستانی با عجلهٔ فراوان در باز انتشار اظهاراتِ آقایان مسعود و نچیروان بارزانی (که به سهو یا به عمد در همین دام افتاده بودند) شریک گشتند. توسعهٔ سرکوب در این روزها به آنانی که فقط بیانیه ای در تقبیح سیاستهای جنگ طلبانهٔ حاکمیت ترکیه صادر نموده اند، تعقیب قضایی و تهدید آنان به تلافی جویی، بخوبی نشانگرِ خامی آن قضاوتهای سیاسی است که پ - ک - ک را همسنگِ آ - ک - پ مقصر می شناختند.

اخیراً ویدئویی در فیسبوک منتشر گردیده (از جمله در فیسبوک بی بی سی، پارلمان راوپا و …..) که بدلیلِ عدم آشنایی با زبان ترکی محتوای شعارهای جمعی از سربازان ترک در شهر سیلوپی کردستان ترکیه را درک ننمودم. در ترجمهٔ انگلیسی متن این ویدئو آمده است که سربازان ترک - کردها را به کشتاری نظیر آنچه در مورد ارامنه اعمال گردید تهدید می نماید. این در حالی است که ترکها کشتار ارامنه را در طول صد سال گذشته تکذیب نموده و آنرا تهمتی به خود تلقی می نمایند. نظم و قانون در ارتش ترکیه قوی تر از آنست که اینکار بتواند اقدامی منفرد و خودسرانه تلقی گردد. اگر این ویدئو حقیقت داشته باشد، همهٔ آنانی که جرم پ - ک - ک و آ - ک - پ را یکسان می پنداشتند یک معذرت خواهی بسیار جدی به پ - ک - ک بدهکار خواهند بود. آنچه را در فیلم می بینید به عبارتی می توان سربرآوردنِ گرایشی شبه -فاشیستی در این کشور نامید.

و در خاتمه، همهٔ آنچه که در ترکیه علیه کردها روا می دارند کافی نبوده است تا اروپایی ها یا آمریکا را به اعتراض واداشته و خواهان توقف سرکوب کردها گردند. این باید حاوی درسی گرانبها برای ما کردها باشد. بهروزی کردها هیچگاه اولویت سیاستگذاری اروپاییها و آمریکا نبوده و از این پس هم نخواهد بود. تصور اینکه کسانی که در این وانفسا کمکی به برقرای آتش بس در ترکیه ننموده و عزمی برای توقف سرکوب کردها ندارند، روزی از تشکیل دولت دمکراتیک کرد و استقلال کردستان پشتیبانی نمایند مضحک و تأسف بار است. خیر و صلاح کردها در پیوند تنگاتنگ با سایر ملیتهای ساکن کشورهای مطبوع ما است. اعتبارِ مبارزات ترقیخواهانهٔ کردها را به همراهی با سیاستهای امپریالیستی در منطقه تنزل ندهیم که جز گمراهی و زیان، طَرفی از آن نخواهیم بست. گرچه شرایطی که ما در بوجود آوردن آن نقشی نداشته ایم، همکاری موقت با این و یا آن قدرت خارجی را برای به زانو در آوردن داعش و امثالِ آن لازم گردانیده، باید با یاد داشت که حقوق مشروع ملی ما جز در سایهٔ استقرارِ حاکمیتهای دمکراتیک در منطقه ممکن نیست. رزمِ مشروعی که به استقرارِ حاکمیت های مستقل و دمکراتیک در منطقه بیانجامد، رزم مشترکِ همهٔ ساکنین منطقه است که کردها هم باید با همهٔ توان در آن شرکت نمایند.