سیاسی دیدگاه ادبیات جهان - مقالات و خبرها بخش خبر آرشیو  
   

سالها دل طلب جام جم از ما میکرد‬


علیرضا قلاتی


• گرفتی جامِ جم جمشید با مُشک
به جام اندر بدیدی گلشنی خُشک

که او را نام ایرانشهر بودی
به گیتی پیرِ زالِ دهر بودی ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۱٣ بهمن ۱٣۹۴ -  ۲ فوريه ۲۰۱۶


 
 

به پادشهِ خوبان اسماعیل خویی

بزن ساقی آن می به جان بی درنگ
به الحانِ رود و بر آوایِ چنگ
که چنگی برانم دران زلفکان
که این چنگیِ پیر ند٘هد امان...

حکایت

گرفتی جامِ جم جمشید با مُشک
به جام اندر بدیدی گلشنی خُشک
که او را نام ایرانشهر بودی
به گیتی پیرِ زالِ دهر بودی
ز بابِ سینه اَش آهی گشادی
که در هفت آسمان آتش فُتادی
به دل گفتی چو سر شد آن هزاره
بباید زو کنم جان پاره پاره
کزو بد تخمکانی دیو رفتار
کزیشان اهرمن آید به زنهار
بیارندی فریب آیینَکی چند
کزان نالد روانِ هر خردمند
سراسر جمله در بیداد باشند
ز بُن٘ دندان عدویِ داد باشند
به حرب اندر چنانندی به آجال
که جز جنّت نبینند ایچ آمال
چپاول کنیه رانندی غنیمت
صرامت را بدانندی نمیمت
به جایِ تختِ شاهی رویِ منبر
ببینی روز و شب پتیاره اندر
به مِیزد می نگیری ساتکینی
نیوشی جز رثایِ بوالحزینی
به زیر و بم نبینی مردِ چنگی
به بزم اندر نگیری رامِ رنگی
کِشندی مُفتیانِ آن نواحی
ز غفلت پنبه از گوشِ صراحی
بُوَد دادارشان پُر خشم و کینه
ز تخمِ اهرمن اندر مدینه
به مر تختِ کیانی گوهر آمود
خداوندانِ پَستی صد چو محمود
چو بینیشان ز خونِ دل برانی
کیانند زیرِ آن تاجِ کیانی
به شرق و غربِ او هر دم سواران
بتازندی ز خیلِ پُخته خواران
چه نیکو گفت فردوسیِّ طوسی
که مُقری را نشاید بانگِ کوسی
نَمَد گر مسندِ شاهی بیابد
به جوهر همتگِ اطلس نیاید
کجا شد آن نبیر و ناله ی کوس
کجا شد کیقباد و فرِّ کاووس
دریغ آن شوکت و فرِّ کیانی
کزو دیگر نمانده استخوانی
عزیزا زین سخن آهی برون کُن
از آن هامونِ رُخ جیحونِ خون کن
که در ایران زمین خسرو نژادی
بلاشک از تبارِ کیقبادی
نمیگویم که کافِر باش و کین کن
سراسر دینِ خود ایران زمین کن
خلایق فی المَثَل چون دانِ انگور
بباشندی زعدد از همدگر دور
چو پایِ عشق آید شحر گردند
به سانِ نهری اندر بحر گردند
شرابی گردد و زو مست گردی
زعَدَم در مستیِ او هست گردی
عزیزا دولتِ عشق اینچنین است
بر اهریمن چو گرزی آتشین است
بمنگر ماژ و موژ و موش لرزه
که هم در وحدت آیند شیرِ شرزه
گذارِ هر رَسَن بر چنبر افتد
بر آن گلشن بسی سیسنبر افتد
از آن آیینِ اهریمن برون شو
به راهِ عشق عدم چون ارغنون شو
به کویِ عشق آی و رویِ جان بین
ترنج از باغِ حُسنِ رویِ جان چین
به مر شهری که تخمِ جهل کارند
شغالان جایِ شیران لانه آرند
دران بومی که رستم بی نشان است
شغاد از لطفِ ایزد پهلوان است
که این خلق از حدیثِ لاعلاجی
بگویند هر خری را خانِ باجی
چو گمره را لقب رهبر نهادی
به بندِ تنگِ او در چَه فتادی
به مر ضحّاکِ ملعون شو تگینی
هلا جانا که پورِ آبتینی...

غزل

بر قبله ی بُت خانه هر دم به نماز آیم
پاباز به میخانه اندر تک و تاز آیم
در ظلمتِ زلفینت گر آبِ خضِر نوشم
ای لعبتِ یلدایی با عمرِ دراز آیم
در مکتبِ درویشی رَستَم ز من و خویشی
در چارقِ دلریشی با سوز و گداز آیم
ای مطربِ اصفاهان گر راهِ عراق آیی
حاجی شوم آن لحظه از راهِ حجاز آیم
ای رونقِ گُلزاران زین گلخنِ تن بگذر
تا آن بپژولانم با مُشکِ طراز آیم
گر باز کنی چشمان زین زالِ سیَه پستان
بر ساعدِ سلطانی بینی که چو باز آیم
ای پادشهِ خوبان بر مسندِ حُسنِ تو
محمود شوم هر دم فی الجمله ایاز آیم
ای صوفیِ دل صافان دُردی بده بر عرفان
تا صاف کنم سینه با جامِ نیاز آیم...

در وصفِ حال

ای تو اصلِ اصلِ اصلِ اصلِ اصل
می چشان بر جان شرابِ نابِ وصل
نورِ عشقت را به جانها برفروز
دیده ی سر را به چشمِ دل بدوز
چشمِ یعقوبان درین بیت الحَزَن
ران به یثرب چون اویس اندر قَرَن
صد هزاران ماه روی آنجا به رنج
تا ز یوسف بار یابند از ترنج
جمله خاتونانِ مصری صف زده
با ترنجی اندران یوسف کده
هر چه گویم از زمی تا به هوا
اصلِ اصلِ آن تو باشی خویی یا
چون به نردِ عشق گشتی مستعان
کعبتین را کژ مینداز آن میان
عشق نی آنرا که بر بالینِ یار
خُسبی همچون خرسِ قطبی کُنجِ غار
عشق آن باشد که درویشت کند
همچو ادهم محو و بی خویشت کند
از تو بستاند تو را نَحوَت کند
همچو آن نحوی به یم محوت کند
بین به چشمم دُرِّ عشقت نک تمام
کآب پیمودم من عمری والسّلام

شرحِ این هجران و آن خونِ جگر
این زمان بگزار تا وقتی دگر
اَر چه صوفی باشد ابن الوقت،لیک
بِه ز چنگِ گربکان آونگ خیک
با لبِ دمسازِ خود گر جفتمی
همچو نی من گفتنی ها گفتمی....


اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:

Facebook
    Delicious delicious     Twitter twitter     دنباله donbaleh     Google google     Yahoo yahoo     بالاترین balatarin


چاپ کن

نظرات (۰)

نظر شما

اصل مطلب

بازگشت به صفحه نخست