اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۲۰ آذر ۱٣٨۵ -  ۱۱ دسامبر ۲۰۰۶

به فاصله کمترازیک هفته ازشورآفرینی دانشجویان دردانشگاه تهران ، پلی تکنیک این آتشفشان جنبش دانشجویی دوباره فوران کرد. اهمیت حرکت دانشجویان تنها درآن نیست که عدم محبوبیت یک جریان سیاسی حاکم را درویترین افکارعمومی نهادند. ارزش این میتینگ دانشجویی محصوربه اثبات ایستادگی وزنده بودن آن جنبش نیزنمی باشد. آنچه حرکت دانشجویان را برجسته ترمی سازد آن است که نمایندگان حاکمیت را دربرابرواقعیات عریان جامعه و بدورازتبلیغات کاذب ومسموم بوقها وبنگاههای سخن پراکنی حکومتی نهاد. دانشجویان به حکومتگران اعلام نمودند که مطالبات مردم را نه درشعارهای جمعیت های دست چین شده ونه صف های استقبال تصنعی بلکه درحنجره رسا ی دانشگاه باید جستجو کنند. فریاد های دانشجویان گرچه آمیخته با خشم ودرد بود ونوعا درچنین فضاهایی کمترامکان پذیرش مطالبات برحق برای مخاطبان است . امابرای احمدی نژاد درورای این فریادها پیام روشنی   نیز قابل تشخیص بود.ازهمین روی احمدی نژاد خودرابرآمده ازدانشگاه خواند ودرد آشنای بی عدالتی ها موجود درجامعه . امامگرراه اثبات صداقت شعاردادن است. اگرکسی شعارعدالت ومبارزه با مفاسد اقتصادی سرمی دهد باید درعمل ثابت کند که شعارها تنها محدود به ایام انتخابات نیست ومواجهه با باندهای قدرت که به مدد رانت های سیاسی سالهای سال مشغول تجمیع ثروت شخصی اند تنها تا آنجا پیش نمی رود که با یک سخن یا پیام یا دستورمتوقف شود.اگر قراراست دانشجویان باورکنند که آنکه شعارمبارزه با قارون ها را سرمی دهد درعمل پایبند به شعارهای خود است باید ثابت شود که قارون ها درهرمقام ولباسی که باشند به میزمحاکمه آیند. باید قداست های کاذب رادرهم شکست. آنکه دیروزازتوزیع پول نفت درمیان توده ها می گفت وبحث مقابله با مافیای نفتی و... را سرمی داد باید اعلام کند که دراین کارنامه یک سال واندی چه نمره ای به خود می دهد. خصلت دانشجویی رانه دررویه های پوپولیستی بلکه باید درامثال«پیام دانشجو» سراغ گرفت که برعهد خود درمواجهه با صاحبان مکنت وقدرت استوارماند وهیچ عتاب ودستوری آنراازتداوم راه بازنداشت تا آنجا که تنها راه چاره رادرتوقیف وتعطیل آن دیدند. مصلحت جویی ومماشات طلبی ممکن است منتهی به کاخ قدرت شود اما به یقین راهی به پهنه عدالت خواهی نخواهد داشت.
دانشجویان همچنین می خواهند بدانند که چرا برخلاف حقوق انسانی وقانونی شان به جرم حرف زدن یا فعالیت دانشجویی ازحق ادامه تحصیل محروم می شوند.چرا شماری ازدانشجویان هم اکنون درسلولهای حکومت محکوم به حبس اند. کیانوش سنجری ، کیوان رفیعی ، بهروزجاوید طهرانی ، امیرساران، مهردادلهراسبی ، عباس دلدارو...خیل فراوان دانشجویان وجوانان چه وقت ازرنج زندان رها می شوند و تا چه زمان باید به تاوان فکروسخن خود به صلیب صدایشان مصلوب شوند.آنکه برآمده ازدانشگاه است خواهان فضای بازسیاسی است، نمی شود که خواهان سرکوب دانشجویان باشد.آنکه برآمده ازدانشگاه است خواهان بال وپردادن به عرصه علم وتقدیرازساحت دانش است ، نمی شود که دسته دسته ازمفاخردانشگاه را خانه نشین کند. ازدانشگاه هرگزترویج جهل وخرافه برنمی آید. رساترین صدای دانشگاه آگاهی بخشی، صلح جویی وبشردوستی است. درطول تاریخ تنها دو گوهراست که مکرردرمکرر ازدانشگاه برمی آید آزادی ، عدالت.
 
http://rozane۱.blogspot.com