• در این دو هفته فقط کسانی حرف زدند که پشتشان به این یا آن جناح حکومت و یا به جیب های بادکرده و حساب های بانکی سنگینشان گرم بود ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۶ اسفند ۱٣۹۴ -  ۲۵ فوريه ۲۰۱۶

از ساعت هشت صبح روز پنجشنبه مهلت تعیین‌شده برای تبلیغات انتخاباتی به پایان رسید. تبلیغاتی که از ۲۲ بهمن برای مجلس خبرگان و از ۲۹ بهمن‌ماه برای مجلس شورای اسلامی آغاز شده بود، بالاخره تمام شد.

در این دو هفته فقط کسانی توانستند حرف بزنند و تبلیغات کنند و وعده های رنگین بدهند، که از صافی شورای نگهبان گذشته بودند. پشتشان به این یا آن جناح حکومت و یا به جیب های بادکرده و حساب های بانکی سنگینشان گرم بود. همه ی تبلیغات در دفاع از حکومت بود، از منظر این جناح، یا آن جناح. احزاب، سازمان های سیاسی و مخالفان حکومت به تمامی از حضور در این بازی و نمایش رنگین منع شده بودند، هیچ کس هم به این موضوع اعتراض نداشت. تشکل های کارگری و معلمین و پرستاران و... در این دو هفته تبلیغاتی سهمی نداشتند، کسی به این موضوع هم اعتراضی نداشت. این ها واقعیات مسلم «انتخابات» در ایران است. همه هم آن را پذیرفته اند.
از این رو، دو هفته ای که گذشت، هیچ فرقی با پنجاه هفته ی دیگر سال نداشت. فقط بسیار رنگین تر بود. با وعده هایی شیرین که بنا بر نظر برخی ناظران، نتایج تلخی به همراه خواهد آورد.

در این یک هفته همه ی کاندیداها، همه ی شعارها، پوسترها، سخنرانی ها، میتنگ ها، رادیو و تلویزیون، مساجد و منابر، به مردم گفتند، در خواست کردند، دعا کردند، التماس کردند که فردا به پای صندوق های رای بیایند. در این همه نمایش، حتی یک صدا شنیده نمی شد که «خلاف جریان» بگوید.

تعداد مردمی که می توانند به پای صندوق های رای بیایند ۵۵ میلیون نفر اعلام شده است. وزیر کشور ایران ابراز امیدواری کرده که مشارکت «هفتاد درصدی» اتفاق بیفتد. «مرکز افکارسنجی دانشجویان ایران» گفته‌ است ۴۰ درصد از شهروندان پایتخت «قطعا» در انتخابات مجلس شرکت می‌کنند. به گفته او شمار رای‌دهندگان «قطعی» در تهران، هفته گذشته ۳۲ درصد بود.

اما پرسشی که هیچ وقت پاسخی به آن داده نمی شود این است که سخن «آن اقلیت خاموش» را در این صحنه آرایی سیاسی چگونه باید شنید؟