• در حالی که رقابت های درون حزبی انتخابات ریاست جمهوری آمریکا به مراحل حساس و سرنوشت ساز خود نزدیک می شود با توجه به نتایج نزدیک کاندیدای باقی مانده در دور مقدماتی به نظر می رسد که در هر دو حزب تمایل نخبگان حزبی با بدنه رای دهندگان چندان همسو نبوده است ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۱۷ اسفند ۱٣۹۴ -  ۷ مارس ۲۰۱۶

در حالی که رقابت های درون حزبی انتخابات ریاست جمهوری آمریکا به مراحل حساس و سرنوشت ساز خود نزدیک می شود با توجه به نتایج نزدیک کاندیدای باقی مانده در دور مقدماتی به نظر می رسد که در هر دو حزب تمایل نخبگان حزبی با بدنه رای دهندگان چندان همسو نبوده است. این وضعیت به خوبی نشان دهنده نارضایتی توده ها و بخش وسیعی از جامعه آمریکایی نسبت به "وضع موجود" و ساختار نئولیبرال فعلی است که شکاف های طبقاتی و گسست های اجتماعیی را به شدت افزایش داده است. در شرایطی که نتایج به دست آمده در روز اول مارس موسوم به "سه شنبه بزرگ" تا حدودی پیشتازی "دونالد ترامپ" از حزب جمهوریخواه و "هیلاری کلینتون" از حزب دمکرات را رقم زد و تا حدودی به نظر می رسید که چهره کاندیدای اصلی دو حزب مشخص شده است، اما نتایج رقابت ها در روز شنبه پنجم مارس نشان داد که هنوز "تد کروز" در حزب جمهوریخواه و "برنی ساندرز" از حزب دمکرات را نباید دست کم گرفت. در این روز رقابت شانه به شانه تد کروز (پیروز در ایالت کانزاس و ایالت مین) و دونالد ترامپ (پیروز در ایالت لوئیزیانا و ایالت کنتاکی) موجب امیدواری محافظه کاران حزبی گردید که در روزهای اخیر همگی به صورت فعال علیه میلیاردر نیویورکی وارد عرصه مبارزات انتخاباتی شده بودند. از طرف دیگر در اردوی آرام دمکرات ها که بعد از سه شنبه بزرگ توازن قدرت تا حدود زیادی به نفع هیلاری به هم خورده بود در این روز ساندرز توانست در دو ایالت نبراسکا و کانزاس گوی سبقت را از رقیب مورد حمایت نمایندگان ارشد حزبی خود که تنها در ایالت لوئیزیانا توانست موفق شود، ربوده و نشان دهد زمانی که دامنه رقابت به ایالت های مرکزی و شمالی برسد وی دست بالاتر از رقیب خود خواهد داشت. به همین دلیل با توجه به شکاف های موجود بین تمایل راس و قاعده در هر دو حزب، نارضایتی بدنه حزبی از تصلب قدرت توسط سیاستمداران سنتی و ارشد، چندقطبی شدن جامعه آمریکایی، تفاوت تمایل انتخاب در جغرافیای سیاسی – اجتماعی، شکاف های نسلی، تشدید اختلافات و تبعیض ها بین اکثریت سفید و اقلیت های رنگین پوست و گسترش شکاف های طبقاتی که موجب سرخوردگی بخش های از جامعه نسبت به سیاست های کلان و رسمی دو حزب قدرتمند کشور بوده است در این انتخابات می توان شاهد یک شورش گسترده در سطح ملی علیه ساختار مسلط بود که امروز در جناح راست پوپولیست دونالد ترامپ نماینده آن است و در طیف چپ سوسیال دمکرات نیز برنی ساندرز آن را نمایندگی می کند. ظهور این دو چهره فراحزبی در تقابل با نمایندگان مورد تایید نخبگان حزبی در اردوگاه جمهوریخواهان و دمکرات ها به خوبی نشان می دهد که انتخابات ریاست جمهوری این دوره متفاوت با گذشته می باشد.

اردوگاه دمکرات ها: هم اکنون رقابت بین خانم کلینتون به عنوان نماد اشرافیت حزبی با سناتور ساندرز در هیبت نماد "تغییر" که بعد از سه شنبه بزرگ به نظر می رسید که پتانسیل رقیب جناح چپ مغلوب و به حاشیه رانده شده است، با نتایجی که در پنجم مارس به دست آمد بار دیگر امیدواری برای رقابت تنگاتنگ را در بین حامیان ساندرز تقویت کرده و از این پس باید هر دو رقیب سخت تر از گذشته به راه خود ادامه داده و هنوز برای گمانه زنی در خصوص پیروز نهایی و کاندیدای اصلی دمکرات برای انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۶ خیلی زود خواهد بود. به عکس اردوگاه رقیب جمهوریخواه، در بین دمکرات ها یک رقابت نسبتا سالم و به دور از تنش دنبال می شود و هر دو رقیب نهایت سعی خود را مبذول می کنند تا در ادامه راه به وحدت حزبی و عدم تخریب یکدیگر وفادار باشند. به همین دلیل حتی شورشگری ساندرز علیه اشرافیت حزبی و اتکای وی به بدنه اجتماعی دمکرات ها، جوانان و رای دهندگان مستقل نه تنها موجب شکنندگی و تخریب حزبی نمی شود که در ادامه کارزار می تواند بخش بزرگی از جمعیت رای دهندگان مستقل را در کنار دمکرات ها به صف کند. از طرف دیگر این گفته ساندرز کاملا درست است وقتی که می گوید کمپین انتخاباتی وی در چارچوب یک "انقلاب اجتماعی" می باشد چرا که تا همین جای کار نیز وی موفق شده است رقیب دمکرات خود را وادار به تعدیل سیاست های نئولیبرالی کرده و تا حدود زیادی توجه به طبقات کارگری و زیرین اجتماعی به محور تبلیغات هر دو رقیب و شاکله حزب دمکرات تبدیل گردیده است. در چنین شرایطی ساندرز چه موفق شود که در پایان این ماراتن انتخابات مقدماتی پیروز گردد یا کلینتون در نهایت به عنوان کاندیدای حزب دمکرات برای انتخابات ریاست جمهوری برگزیده شود، پیرمرد مورد علاقه جوانان توانسته است مانع از فروغلتیدن سیاست های آتی حزب دمکرات در شاهراه راست روانه گردد. به همین دلیل حزب دمکرات به خاطر نوع رقابت نسبتا سازنده یی که هم اکنون بین هیلاری و برنی وجود دارد و با ورود بخش های خاکستری و جوانانی که معمولا در انتخابات آمریکا میزان مشارکت پائین تری دارند در پشت سر ساندرز، در کارزار نهایی با جمهوریخواهان برگ های برنده این حزب به حساب خواهند آمد.

اردوگاه جمهوریخواهان: شاید در تاریخ این حزب وحشت و از هم گسیختگی درون حزبی هیچ گاه چون امروز سابقه نداشته باشد، چنانچه حتی در مناظرات انتخاباتی رقبای جمهوریخواه امروز تنها چیزی که وجود ندارد استراتژی حزبی و منطق سیاسی بوده است. از همان ابتدای کارزار انتخابات درون حزبی کاندیدای جمهوریخواه، تمام تلاش آنان حول تخریب شخصیت یکدیگر و فروپاشی اخلاقی – سیاسی در سطح ملی دور خورده و هر چه به جلو گام برمی دارند دامنه این تخریب گری گسترده تر می شود. هر چند که تا به امروز این کمپ بزرگ شانزده نفره در هر گام آب رفته و هم اینک با کناره گیری "بن کارسون" تعداد آنان به چهار نفر رسیده اما نه تنها به جمهوریخواهان جهت سر و سامان بخشیدن به کارزار انتخاباتی خود منجر نشده که به نظر می رسد این حزب در شرایط یک فروپاشی سیاسی قرار دارد. با توجه به نتایج مقدماتی پنجم مارس احتمالا فشار رهبران حزب جمهوریخواه برای کناره گیری "مارکو روبیو" بهترین گزینه آنان برای شکست دمکرات ها و "جان کاسیچ" برای یک دست کردن رای محافظه کاران حول تد کروز در روزهای آینده قوت بیشتری به خود خواهد گرفت و تمرکز حزبی حول حمایت از وی برای مهار شورشگری ترامپ به مرحله سرنوشت سازی نزدیک می شود. نتایج انتخابات مقدماتی جمهوریخواهان در روز پنجم مارس که کروز در دو ایالت موفق به شکست ترامپ گردید هم اکنون یک امیدواری را در بین نخبگان این حزب برای برون رفت از این بن بست و گذر از "پدیده ترامپ" ایجاد کرده است. این موفقیت توسط کروز بیش از آنچه ناشی از کاریزمای وی باشد بیشتر تحت تاثیر هجوم همه جانبه رهبران ارشد حزبی از جمله "میت رامنی" کاندیدای شکست خورده دور قبل جمهوریخواهان و "جان مک کین" سناتور ارشد این حزب بوده است که در آستانه انتخابات روز شنبه تمام قد علیه ترامپ به میدان آمده بودند. به همین دلیل جمع کردن حزب جمهوریخواه و ایجاد وحدت حزبی در شرایط کنونی به نظر می رسد که دیگر خیلی دیر باشد و ترامپ چون بهمنی که از کوه سرازیر شده است در ادامه، این حزب را زیر آوارهای خود مدفون خواهد کرد. حتی این گزینه که با تجدیدنظر در سیستم انتخابات مقدماتی در پایان در صورت موفقیت ترامپ، حزب به حمایت از گزینه دیگر مبادرت کند هم چندان مشکلی را از آنان حل نمی کند، چرا که ترامپ از قبل اعلان کرده است که در این صورت به طور مستقل در انتخابات ریاست جمهوری شرکت می کند. از طرف دیگر با توجه به هم زمانی انتخابات ریاست جمهوری با انتخابات میان دوره یی مجلس "سنا" که در آن برای رقابت جهت کسب ٣۴ کرسی انجام می گیرد و جمهوریخواهان می بایست در این رقابت از ۲۴ کرسی فعلی خود دفاع کنند در صورت تشدید اختلافات در حزب جمهوریخواه و برگزیدن گزینه سوم، سه قطبی احتمالی انتخابات آینده ریاست جمهوری می تواند تاثیر مخرب و جبران ناپذیری هم بر نتایج انتخابات سنا گذاشته و دمکرات ها را در جایگاه فراتری جهت کسب پیروزی و اکثریت سنا قرار دهد. به همین دلیل با توجه به اینکه کمپین انتخاباتی ترامپ معطوف و متکی به ثروت شخصی خود بوده و در طی این کارزار موفق شده است در بین بخش بزرگی از بدنه شورشی حزب جمهوریخواه و جنبش های راست پوپولیست محبوبیت زیادی کسب کند، این گزینه سوم نیز می تواند به انشقاق بیشتر در بین صفوف جمهوریخواهان تبدیل شود.