اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۱٨ اسفند ۱٣۹۴ -  ٨ مارس ۲۰۱۶

آن زمانی که در قاب تصویر، فیلمی از این شخص دیدم که خود را بسیجی اقتصادی و پیرو قوانین جمهوری اسلامی و ولی فقیه و... معرفی می کرد، از این سخنان به حد انزجار و اشمئزاز رسیدم. از طرف دیگر از اینکه شخصی صاحب ثروت ملیاردی ناشی از فساد و رانت خواری و باند بازی است در اوضاع و احوالی که فقر و فاقه و نابسامانی در جای جای ایران بیداد می کند، این حس تنفر و انزجار را از او و از امثال و حامیان و همدستان او که متاسفانه کم نیستند در سایه حکومت جهل و فساد اسلامی در ایران، چندین برابر در خود حس می کردم.
اما دیروز که طنین خبر محکومیت اعدام او در رسانه ها پیچید علیرغم آن انزجاری که حرف های بابک زنجانی و اعمال و رفتار او و همانندهای او در من ایجاد کرد و کرده است، این حکم را همچون همه احکام اعدام بسیار ناعادلانه و بی تناسب و وحشیانه دیدم مانند همه محکومیت های مرگ و اعدامی که در نظام منحط اسلامی در ایران جریان داشته است.
برای من این محکومیت همانقدر ناعادلانه و متوحشانه و بدور از انصاف است که محکومیت کسانی که نه تنها به لحاظ حقوق انسانی و سیاسی و اقتصادی جرمی مرتکب نشده اند، بلکه در راه احقاق حقوق انسانی و شهروندی تا کنون گردن به طناب دار سپرده اند یا مورد تعرض و شکنجه و ترور واقع شده اند.
به علاوه به نظرم این مخالفت با اعدام در مورد بابک زنجانی یا کسانی مانند او دقیقاً وقتی که رفتار و گفتار این فرد را خوش نداشته و خود را مخالف این کردار و اعمال می یابیم، اهمیت و دقت خاص خود را می طلبد و می یابد و ملاک بیشتری خواهد بود از یک شهروند و جامعه عدالت خواه و رو به رشد. خواستن عدالت و نفی بی انصافی و خشونت و بربریت اعدام حتی برای مخالف، حتی برای یک مجرم، چه صرف سخنان او در همراهی و همسویی با نظام منحط اسلامی و رفتار اقتصادی او هیچ شائبه ای را در مورد مجرمیت او باقی نمی گذارد ولی جرم او و مجازات اعدام برای او هیچ تناسبی با هم ندارند حتی اگر کسی در میان ما مخالفت عام و تامی با اعدام نداشته باشد. این مجازات از مدار انصاف و حقوق انسانی خارج شده به حیطه توحش و بربریتی در غلطیده است که روح جامعه ما را در این ۳۷ سال خراشیده و به خشونت کشیده است.
پس سزاوار است در اینجا بدون تبعیض و تغییر استاندارد های حقوق انسانی که به آن باور داریم به حکم ناعادلانه اعدام برای بابک زنجانی با این تاکید که او همچنان مجرم است و ما همدلی با رفتار و گفتار او نداشته ایم، نه بگوییم.
نه بگوییم به اعدام، نه بگوییم به خشونت و بربریت، بدون تبعیض و دوگانگی ممکن احساس، چرا که این "نه" برای بزرگ شدن و بلوغ یک جامعه و شهروندانی رو به آینده و انسانیت ضرورتی حیاتی است.