• دسترسی به محصولات بهداشتی زنانه یکی از جنبه‌های عدالت اجتماعی است. این‌که دختران و زنان تنها گروهی باشند که هزینه این مسئله را می‌پردازند، از دیدگاه عدالت اجتماعی مغرضانه و مبین نابرابری است. انگار دختران و زنان فقط به خاطر این‌که از لحاظ زیست‌شناختی مونث هستند، جریمه می‌شوند. پس شاید بتوان مالیات این محصولات را «مالیات مونث» نامید. ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۲٨ فروردين ۱٣۹۵ -  ۱۶ آوريل ۲۰۱۶

بیدارزنی: جنسیت یک مفهوم سیال و اجتماعی است (Freud, ۱۹۹۴)، در حالی که جنس زیست‌شناختی یک مفهوم قطعی‌تر است و طبقه‌بندی آن در درجه اول نظام دوتایی مذکر و مونث را دنبال می‌کند؛ بنابراین جنس می‌تواند به‌عنوان دو دسته‌بندی زیست‌شناختی عمده (مذکر و مونث) در انسان و بسیاری از موجودات زنده دیگر بر اساس اندام و عملکرد باروری آن‌ها، تعریف شود. از دوران بلوغ تا کهنسالی، تفاوت‌های مشخصی در کالبدشناسی، اندام شناسی و همچنین تکامل بدن وجود دارد Gur, ۲۰۰۲; Parker, Kalasky, & Proctor, ۲۰۱۵; Giefing-Kro et. al, ۲۰۱۵(). این تفاوت‌های زیست‌شناختی بین زن و مرد، به تفاوت‌های اجتماعی-اقتصادی قابل توجه در طول زندگی منجر می‌شود. برای مثال دختران و زنان به خاطر تجربه پریود و هزینه مادی و غیرمادی ناشی از آن، مورد تبعیض قرار می‌گیرند و یا به حاشیه رانده می‌شوند.

مالیات بر پریود

همه زنان با یک هدف مشخص محصولات بهداشتی زنانه (در اینجا منظور فقط تامپون، نوار بهداشتی، پدهای روزانه و چیزهایی است که مستقیما به پریود مرتبط است) را می‌خرند: تا خونی را که هرماه از جداره رحم آن‌ها جدا و از بدن خارج می‌شود، به‌طور موثر و بهداشتی مدیریت کنند. زنان به‌عنوان مصرف‌کننده این محصولات، انتخاب مناسب دیگری ندارند. پریود یک فرآیند اجتناب‌ناپذیر است که ممکن است با مصرف وسایل ضدبارداری کاهش پیدا کند اما تهیه همین وسایل نیز هزینه جانبی ایجاد می‌کند. این طبیعت اجتناب‌ناپذیر در کنار هنجارها و انتظارات اجتماعی در این باره که نباید هیچ نشانه‌ای از پریود زنان به‌جا بماند، هسته اصلی استدلال‌های ضد تعیین مالیات بر محصولاتی است که برای بهداشت پریود استفاده می‌شود. برخلاف سیگار، نوشیدنی‌های الکی و حتی کاندوم، زنان هیچ گزینه دیگری جز خرید ماهانه محصولات بهداشتی زنانه ندارند. حتی اگر زنان سیگار نکشند، تنها در مناسبت‌ها نوشیدنی مصرف کنند و رابطه جنسی هم نداشته باشند، باز ناچار هستند از این محصولات به صورت ماهانه استفاده کنند.

در حال حاضر ۴۰ ایالت از ۵۰ ایالت آمریکا، برای محصولات بهداشتی زنانه مالیات تعیین کرده‌اند و تنها ۵ ایالت مریلند، ماساچوست، پنسیلوانیا، مینه سوتا و نیوجرسی برای خرید تامپون مالیات ندارند. این محصولات علیرغم ضرورت آشکاری که دارند، به‌عنوان «کالای لوکس» دیده می‌شوند. جالب اینجا است که برخی کالاها و خدمات مانند شیردوش، دندان مصنوعی و وازکتومی به این دلیل که شامل کسر مالیات مبتنی بر خدمات پزشکی می‌شوند، از مالیات بر فروش معاف هستند. از سوی دیگر برخی کالاها مانند یک بسته شکلات M & M، یک اسپرسو، قایق بادبانی و حتی جت‌های تجملی که به‌وضوح لوکس محسوب می‌شوند، مالیات ندارند.

در این میان اقدام جولیسا فرراس[۱] به‌عنوان عضو شورای شهر نیویورک می‌تواند قدم مثبتی باشد. او به‌عنوان رهبر یک کمپین شهری برای حل این مشکل، در ژوئن ۲۰۱۵ اولین میزگرد بهداشت پریود را با دعوت از رهبران بخش‌های مختلف اجتماع برگزار کرد. طرح این کمپین ارائه رایگان تامپون و نوار بهداشتی در مدارس، خانه‌های امن و مراکز اصلاحی شهر نیویورک است. شورای شهر نیز قصد دارد دو قطعنامه قانونی را مطرح کند. یکی از این قطعنامه‌ها در راستای حذف مالیات بر فروش محصولات بهداشتی زنانه در ایالت نیویورک است. قطعنامه دیگر دادن مجوز برای اضافه شدن محصولات بهداشتی زنانه به برنامه کمک تغذیه مکمل[۲] و برنامه زنان، اطفال و کودکان[۳] است. ایجاد تغییرات در نیویورک به‌احتمال زیاد موقعیت را برای ایجاد اصلاحات در سطح فدرال فراهم می‌کند.

این بحث جهانی منجر به ایجاد تغییراتی در کنشگری، اقدام سیاسی و سیاست‌گذاری برخی کشورها شده است. مجلس فرانسه در ۱۵ دسامبر، علیرغم مخالفت‌های اولیه با ایجاد اصلاحات، به کاهش مالیات تامپون از ۲۰ درصد به ۵٫۵ درصد رای داد. این اصلاح فرانسه را در ردیف انگلستان با مالیات ۵ درصدی بر محصولات بهداشتی (که در گذشته ۱۷٫۵ درصد بود) قرار داد. گرچه این تغییرات، پیروزی‌هایی کوچک محسوب می‌شوند، ولی سیاست‌گذاری‌ها همچنان آن‌قدر که باید مترقی نیست. واقعیت این است که این مالیات باید حذف شود؛ این کاری است که دولت انگلستان تلاش می‌کند انجام دهد. آن‌ها در حال چانه زنی با کمیسیون اروپا هستند تا این مالیات را به‌طور کامل حذف کنند، اما به نظر می‌رسد در حال حاضر این سیاست‌گذاری بر اساس قانون اتحادیه اروپا مجاز نیست. این چانه‌زنی‌ها نتیجه کنشگری‌های انجام‌شده حول این موضوع است. یکی از این کنشگری‌ها راه‌اندازی بیانیه آنلاین «مالیات بر پریود را تمام کنید. تمام.[۴]» بود که موفق شد ۲۵۰٫۰۰۰ امضا جمع کند. این اقدام زمانی صورت گرفت که مجلس بریتانیا با ۳۰۵ رای در مقابل ۲۸۷ رای به حذف مالیات ۵ درصدی بر تامپون رای نداد. کنشگران به‌درستی استدلال می‌کردند زمانی که تیغ‌های ریش‌تراشی مردان و گوشت حیوانات عجیب و غریب به‌عنوان «کالاهای لوکس غیرضروری» در نظر گرفته نمی‌شود، تامپون و نوار بهداشتی نیز نباید در این دسته طبقه‌بندی شوند. مالیات محصولات بهداشتی زنانه در ایرلند صفر است به خاطر این‌که این قانون پیش از اجباری شدن قانون مالیات یکسان در سراسر اتحادیه اروپا تصویب شد. دولت کانادا در ۱ جولای ۲۰۱۵ مالیات ۵ درصدی اجناس و خدمات (GST) را از تامپون، نوار بهداشتی و فنجان‌های قاعدگی[۵] برداشت. تغییر این قانون پس از آن رخ داد که ۷۵٫۰۰۰ کانادایی بیانیه درخواست حذف این مالیات را امضا کردند. در پی فشارها و بیانیه‌های مشابهی در استرالیا، جو هاکی[۶] خزانه‌دار دولت، اخیرا اعلام کرد که از مقامات می‌خواهیم مالیات مصرف ۱۰ درصدی بر این محصولات را حذف کنند.

تساوی در حوزه بهداشت و عدالت اجتماعی

دسترسی به محصولات بهداشتی زنانه، شماری از مسائل بهداشت عمومی را در بر می‌گیرد و در واقع یکی از جنبه‌های عدالت اجتماعی است. بر اساس تعریف مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها، تساوی بهداشتی چنین تعریف می‌شود:

«تساوی در حوزه بهداشت زمانی محقق می‌شود که هرکسی فرصت داشته باشد از پتانسیل کامل سلامت خود بهره ببرد» و هیچ‌کس نباید «به خاطر موقعیت اجتماعی یا شرایط تعیین‌کننده دیگر در اجتماع از فرصت فعال کردن این پتانسیل محروم شود.» عدم تساوی در حوزه بهداشت در تفاوت در طول زندگی، کیفیت زندگی، نرخ بیماری، شدت بیماری، دسترسی به درمان، معلولیت و مرگ نمایان می‌شود.

حالا چگونه این مفاهیم با محصولات بهداشتی زنانه و توانایی خرید یک بسته پد کوتکس پیوند می‌خورند؟ قیمت این محصولات و مالیات آن‌ها را در نظر بگیرید. سپس فکر کنید چقدر استفاده از این محصولات برای حضور راحت و فعالانه زنان در جامعه (مدرسه، محل کار، ورزش و …) ضروری است. در بخش‌هایی از جهان دختران به خاطر عدم دسترسی به محصولاتی که به اجازه دهد به‌راحتی پریود خود را مدیریت کنند، نمی‌توانند به مدرسه بروند (Chebii, ۲۰۱۲; Jewitt & Ryley ۲۰۱۴). برای مثال، یونیسف تخمین می زند ۱۰ درصد دختران آفریقایی در دوران پریود خود به مدرسه نمی‌روند. این وقفه‌های آموزشی به‌احتمال بسیار زیاد منجر به نقطه ضعف‌های اجتماعی می‌شود که تمام زندگی آنها را تحت تاثیر قرار می‌دهد (اطلاعات بیشتر را در اینجا بخوانید). در میان سازمان‌های مختلف که برای حل این مشکل تلاش می‌کنند، سازمان «یک دختر»[۷] با جلب همکاری کارآفرینان زن و مدارس اقدام به تامین منابع مالی برای تهیه و پخش نوار بهداشتی‌های زیست تخریب پذیر مقرون به‌صرفه در سیرالئون کرده است. پدهای تولیدشده توسط آن‌ها که ماکاپدز[۸] نام دارد از برگ‌های پاپیروس تهیه می‌شوند، کاملا در طبیعت تجزیه می‌شوند و نسبت به نوار بهداشتی‌های قابل‌استفاده مجدد و یا فنجان‌های قاعدگی، کمتر دست و پاگیر هستند. به‌ویژه برای کسانی که هنوز زایمان نکرده‌اند. یک کمپانی دیگر نیز به نام لوناپدز[۹] برنامه‌ای با عنوان نوار بهداشتی برای دختران[۱۰] راه‌اندازی کرده که کمک‌های نقدی در زمینه محصولات بهداشت پریود برای دختران ارائه می‌کند. توزیع این نوار بهداشتی‌ها به دختران کمک می‌کند تا گامی در جهت غلبه بر پدیده مهم و جهانی زنانه شدن فقر بردارند. زنان بیشترین تعداد محرومان از حقوق اجتماعی و فقرا را تشکیل می‌دهند و در مقایسه با مردان فقر را به میزان بسیار بیشتری تجربه می‌کنند. عدم دسترسی زنان به آموزش منجر به از دست دادن فرصت‌ها برای کسب رفاه، تحرک اجتماعی و بهبود وضعیت سلامت می‌شود.

مدیریت چالش‌های مرتبط با پریود برای زنان در محل کار همواره وجود دارد. این باعث می‌شود آن‌ها روزهایی در ماه را غایب باشند و دقیقا زمانی که بیشترین نیاز را دارند، با کسر درآمد مواجه شوند. مطالعه ای نشان می دهد ۷۳ درصد کارگران زن کارخانه‌ها در بنگلادش به‌طور متوسط حقوق ۶ روز در ماه را به خاطر پریود شدن از دست می‌دهند. با توجه به چنین موانعی، اهداف برنامه توسعه هزاره (MGD) برای ترویج برابری جنسیتی و توانمندسازی زنان محقق نخواهد شد.

کشورهای پساصنعتی

محصولات بهداشتی زنانه به‌طور گسترده‌ای در کشورهای پساصنعتی در دسترس هستند و اغلب یک راهروی کامل در فروشگاه‌ها به آن‌ها اختصاص دارد. یک نفر می‌تواند همه انواع تامپون، نوار بهداشتی در سایزهای مختلف و پدهای روزانه را در سوپرمارکت‌ها، داروخانه‌ها و حتی فروشگاه‌های زنجیره‌ای مثل والمارت[۱۱] پیدا کند. با این وجود تولید و عرصه این محصولات هزینه بر است و هزینه‌های آن نیز هرچند وقت یک‌بار افزایش می‌یابد و مانع دسترسی بخشی از آسیب‌پذیرترین دختران و زنان جامعه یعنی بی‌خانمان‌ها، کم‌درآمدها، زندانیان و غیره به این محصولات ضروری می‌شود. ما می‌توانیم شرایط هریک از این گروه‌ها را در نظر بگیریم:

– زنان بی‌خانمان در معرض عفونت‌های مختلف، آسیب‌های جسمی قرار دارند. برای آن‌ها حفظ بهداشت در دوران پریود بسیار دشوار است. این زنان به توالت‌های بهداشتی و تمیزی که بتوانند در آنجا به راحتی نوار بهداشتی خود را تعویض کنند، دسترسی ندارند. هزینه این محصولات باعث می‌شود این زنان مدت طولانی‌تری از هر نوار بهداشتی استفاده کنند یا به استفاده از جایگزین‌های غیربهداشتی مانند جوراب یا تکه پارچه‌های کهنه‌ای روی بیاورند که جریان خون را جذب می‌کنند. برنامه fem (me) که توسط دانشجویان دانشکده امور مردمی و بین‌الملل دانشگاه جرجیا[۱۲] و کالج سلامت عمومی اجرا شد، بر ارائه محصولات بهداشتی زنانه به زنان بی‌خانمان، کمک به آن‌ها برای برآوردن نیازهای بهداشتی اساسی خود و فراهم ساختن ابزارهای دیگر برای تامین بهداشت آن‌ها متمرکز بود. این برنامه اعلام کرد هدف اصلی‌اش «کاهش نگرانی‌های بهداشت و سلامت ناشی از عدم دسترسی به محصولات بهداشتی زنانه» است.

– زنان کم‌درآمد، کسانی که به غذای کافی و مناسب دسترسی ندارند و آن‌هایی که از لحاظ اقتصادی به حاشیه رانده شده‌اند، شمار رو به افزایشی از زنان در ایالات‌متحده را تشکیل می‌دهند. این زنان گاهی دارای مدرک کارشناسی و حتی کارشناسی ارشد هستند، از جمله کسانی که به‌عنوان استادان کمکی فعالیت می‌کنند. برای این افراد دشواری‌های بسیاری در زمینه تامین سرپناه، خوراک و حمل‌ونقل وجود دارد. حتی در مواردی که این زنان مستحق دریافت کمک ارزیابی می‌شوند و بن غذا دریافت می‌کنند، نمی‌توانند محصولات بهداشتی زنانه تهیه کنند زیرا این محصولات در برنامه کمک تغذیه مکمل (SNAP) وجود ندارد. این مسئله این زنان را وادار می‌کند تا با فروش بن‌های غذای خود، اقدام به خرید محصولات بهداشتی کنند.

– آنچه اغلب و یا حتی تاکنون در زمره موارد نقض حقوق بشر در صنعت زندان آمریکا مطرح نشده است، برخورد غیرانسانی با زنان زندانی از طریق انکار آن‌ها یا مضایقه در تامین منابع کافی محصولات بهداشت پریود برای آن‌هاست. زندان‌های انتفاعی سودمدار هستند و در قبال هزینه‌های گزاف و غیرقابل‌باور محصولات بهداشتی زنانه را در اختیار زنان زندانی قرار می‌دهند. در زندان‌های غیرانتفاعی نیز با توجه به بودجه محدود، همین برخورد با زنان می‌شود. این اقلام باید در اداره زندان خریداری شود و هیچ تضمینی نیست که در انبار موجود باشند و این اغلب زنان را ناچار می‌کند بدون این محصولات سر کنند. همچنین مفهوم اقتصادی عرضه و تقاضا به ما نشان می‌دهد که قیمت محصولات بهداشتی زنانه در زندان به دلیل کمبود آن‌ها، افزایش‌یافته است؛ بنابراین این محصولات به‌عنوان ابزار چانه زنی یا اهرم قدرت/مذاکره در رابطه با زنان آسیب‌پذیر استفاده می‌شود. حالا اگر ما این داده‌ها را در کنار این واقعیت در نظر بگیریم که اکثر زنان زندانی جرائم غیر خشونت‌آمیزی مثل تن‌فروشی و تصاحب غیرقانونی مرتکب شده‌اند که از آن‌ها تحت عنوان «جرائم فقر» یاد می‌شود، به‌روشنی در میابیم که همه این‌ها مصداق بارز عدم تحقق عدالت است. بررسی این شرایط از نظرگاه تحلیلی تقاطع محور[۱۳] به‌وضوح نشان می‌دهد کسانی که از این جهت در وضعیت حادتری –بر دلیل نژاد، قومیت، جنس، طبقه و سکسوآلیته خود- به سر می‌برند، همان کسانی هستند که به‌احتمال زیاد اکثریت جمعیت زندان را تشکیل می‌دهند؛ بنابراین آمارهایی مثل این‌ها تعجب‌برانگیز نیست: در سال ۲۰۱۰، تعداد زنان سیاه‌پوست نزدیک به سه برابر (۱۳۳ در مقابل ۴۷ در هر ۱۰۰٫۰۰۰ نفر) و تعداد زنان اسپانیایی زبان ۱٫۶ برابر (۷۷ در مقابل ۴۷ در هر ۱۰۰٫۰۰۰ نفر) زنان سفیدپوست زندانی بوده است (منبع).

علاوه بر این زنانی که وادار به ارتکاب جرائم فقر شده‌اند، پیش از زندانی شدن نیز زیرخط فقر قرار داشتند و به خدمات سلامت دسترسی نداشتند. بسیاری از این زنان پریودهای غیرطبیعی را تجربه می‌کنند. به‌عنوان زنی که با خواهرانش بزرگ‌شده، در خوابگاه دختران اقامت داشته و یا زمان زیادی را در کنار همکاران زن خود صرف کرده می‌دانیم که ساعت‌های زیست‌شناختی ما با هم هماهنگ می‌شود. همین مسئله برای زنان زندانی نیز روی می‌دهد و این مسئله به همراه کمبود محصولات بهداشتی زنانه منجر به ایجاد فضای غیربهداشتی و بالا رفتن ریسک ابتلا به عفونت‌های باکتریایی و قارچی می‌شود.

با در نظر گرفتن هزینه محصولات بهداشتی زنانه در کنار این واقعیت که خونریزی ماهانه بدن زنان اجتناب‌ناپذیر است، درخواست کنونی برای حذف مالیات بر محصولات بهداشتی زنانه کاملا قابل فهم است. این‌که دختران و زنان تنها گروهی باشند که هزینه این مسئله را می‌پردازند، از دیدگاه عدالت اجتماعی مغرضانه و مبین نابرابری است. انگار دختران و زنان فقط به خاطر این‌که از لحاظ زیست‌شناختی مونث هستند، جریمه می‌شوند. پس شاید بتوان مالیات این محصولات را «مالیات مونث»[۱۴] نامید.

بهداشت و منزلت

تلاش‌های عمومی در حوزه بهداشت در قرن ۱۹ را در نظر بگیرید که در کنار پیشرفت‌های حوزه سلامت منجر به کاهش قابل توجه بیماری‌های عفونی و گسترش طول عمر شد. نمونه‌های تاریخی بسیاری را می‌توان یافت که نشان می‌دهند رعایت بهداشت عمومی، مهم‌ترین راه توقف گسترش بیماری‌ها در اجتماع است. تلاش‌های دکتر جان اسنو[۱۵] که با موفقیت شیوع وبا را در ۱۸۵۴ در لندن کنترل کرد، مثال بسیار خوبی برای این جریان است. از آن جا که ما اکنون در جهانی زندگی می‌کنیم که بیش از هر زمانی در تاریخ جمعیت متراکم شهرنشین دارد، حفظ بهداشت و نظافت مناسب، بیش از پیش ضرورت دارد. در ایالات متحده دیدن علامت‌هایی در توالت‌ها که شستشوی دست را برای کارمندان الزامی می‌کند، معمول است. در کنار این، کمپین‌های سلامت عمومی در جهان وجود دارند که بر افزایش آگاهی درباره اهمیت شستشوی دست و بهداشت متمرکز هستند. روز جهانی شستشوی دست نیز ۱۵ اکتبر سال گذشته برگزار شد. با توجه به این سابقه تاریخی باید اطمینان حاصل شود که دختران و زنان راه‌های مناسب، بهداشتی و ایمن برای مدیریت خونریزی پریود خود داشته باشند. داشتن دسترسی به محصولات بهداشتی زنانه، امکان تعویض به موقع و مرتب این محصولات و امکان از بین بردن راحت آن‌ها امری ضروری برای حفاظت جامعه در برابر بیماری‌های عفونی است.

کسانی که بیشترین دشواری را در مواجهه با پریود دارند، زنان بی‌خانمان و زنان دارای مشکل اقتصادی هستند. گاهی برخی از این زنان مجبورند برای مدت طولانی‌تری از یک محصولات بهداشتی خاص استفاده کنند. این کار آن‌ها را در معرض ابتلا به عارضه‌های عفونی خطرناکی مانند سندروم شوک سمی و بیماری‌هایی مانند سرطان دهانه رحم قرار می‌دهد. اگر کسی نتواند هزینه خرید تامپون و نوار بهداشتی را پرداخت کند و ناچار است تامین غذا و یا سرپناه را به این محصولات اولویت دهد، گزینه‌های کمی پیش رو خواهد داشت.

خواسته‌ها و گام‌های بعدی

در نهایت، هزینه و در نتیجه میزان دسترسی کمی بیش از نیمی از جمعیت جهان به این محصولات، بیش از چند بار در روز، ماهانه و به طور متوسط به مدت ۳۵-۳۰ سال در طول زندگی بیانگر یک موضوع حقوق بشری و مسئله بهداشت عمومی است. این محصولات به اشتباه توسط نظام‌های دولتی مردسالار به‌عنوان کالاهای لوکس دسته‌بندی می‌شوند؛ نظام‌هایی که اکثریت آن‌ها را مردانی تشکیل می‌دهند که هیچ‌گاه پریود را تجربه نکرده‌اند و اهمیت و ضرورت دسترسی به این محصولات را نمی‌دانند. آن‌ها درک نمی‌کنند که دسترسی به محصولات بهداشتی زنانه به چه اندازه برای مشارکت کامل زنان و دختران در جامعه حیاتی است. علاوه بر این، این دولت‌ها بهداشت زنان و مراقبت‌های پریود را به‌عنوان مسائل بهداشتی تلقی نمی‌کنند. باز هم مشکل به مردسالاری و دولت‌ها و کارشناسان سیاسی مرد محور پیوند می‌خورد. ازجمله کسانی مانند راش لیمبو[۱۶] که آشکارا مسائل مربوط به سلامت زنان و دسترسی به محصولات بهداشتی زنانه را مسخره می‌کنند. چه کسی می‌تواند اظهارات کوبنده کاندیداهای ریاست جمهوری آمریکا خطاب به گرداننده بحث، مگان کلی[۱۷] را فراموش کند: «از همه جاش خون میاد». خوشبختانه در حال حاضر تقریبا تمام کارفرماها بر اساس قانون مراقبت بهداشتی مقرون به صرفه[۱۸] باید خدمات پیشگیری از بارداری را در طرح سلامت خود پوشش دهند. قبل از این تغییر قانونی، زنان ناچار بودند به معنای واقعی هزینه خدمات پیشگیری از بارداری و داشتن رابطه جنسی را بپردازند، در حالی که بسیاری از بیمه‌ها محصولات تقویت جنسی مانند وایاگرا را تحت پوشش دارند. محصولاتی که مردان را قادر می‌سازد رابطه جنسی بیشتری نسبت به حد طبیعی بدن خود داشته باشند.

متاسفانه علیرغم اینکه سازمان ملل متحد و دیده بان حقوق بشر بهداشت پریود را به‌عنوان جنبه‌ای حقوق بشری معرفی کرده‌اند، عدم درک و تمایل به اصلاح سیاست‌گذاری‌ها وجود ندارد. دختران و زنان دیگر باید چه کنند تا نیم دیگر جمعیت جهان را قانع کنند که دسترسی به محصولات بهداشتی زنانه واقعا یک ضرورت است. حقیقت امر این است که ما نباید مردان را درباره اهمیت دسترسی به بهداشت پریود متقاعد کنیم، زیرا کسانی که مجبور نیستند برای ۳۰ سال یا بیشتر، ماهانه پریود را تجربه کنند، نباید مجاز باشند تا درباره مسائل مرتبط با این تجربه رای بدهند یا تشخیص بدهند چه چیزی برایمان بهتر است.

در راستای تامین بهداشت، رفاه، منزلت انسانی و برابری جنسیتی در ارتباط با دسترسی به محصولات بهداشتی زنانه، موارد زیر باید انجام شود:

– معافیت همه محصولات بهداشتی زنانه از مالیات

– طبقه‌بندی محصولات بهداشتی زنانه در محصولات ضروری مراقبت پزشکی که از مالیات معاف هستند.

– زندانیان باید به محصولات بهداشتی مناسب و کافی دسترسی داشته باشند. این دسترسی باید صرف‌نظر از توانایی خرید زندانیان تضمین شود.

– گسترش برنامه‌های فدرال کمک تغذیه مکمل و برنامه زنان، اطفال و کودکان و بردن محصولات بهداشتی زنانه زیر چتر حمایتی این برنامه‌ها

– اگر محصولات بهداشتی زنانه شامل مالیات می‌شوند، این مالیات مستقیما باید صرف برنامه‌هایی اجتماعی شود که زنان را منتفع می‌کند. اسناد این اقدامات باید به‌طور شفاف علنی شود.

– بانک‌های غذا و سرپناه‌های بی‌خانمان‌ها باید محصولات بهداشتی زنانه را به‌عنوان بخشی از خدمات عمومی خود ارائه کنند.

– عرضه رایگان محصولات بهداشتی زنانه در مدارس، کمپ‌ها، مراکز بهداشت دانشگاه‌ها و محیط‌های کاری برای زنانی که خود را در «شرایط اضطراری» حس می‌کنند.

– عرضه محصولات بهداشتی زنانه در هتل‌ها به همراه وسایل بهداشتی دیگر مثل شامپو، صابون، لوسیون بدن و غیره.



خلاصه این مقاله در ویژنامه نوروز مجله زنان امروز (سال دوم، شماره ۱۶، اسفند ۱۳۹۴) منتشر شده است.


منبع: How Patriarchy & Capitalism Penalize Periods (Menstruation)
References

Freud, S. The social construction of gender. Journal of Adult Development. 1994; 1(1):37-45()
Gur, RE. Gur RC. Gender differences in aging: cognition, emotions, and neuroimaging studies.Dialogues of Clin. Neuroscience.2002 Jun; 4(2): 197-210. PMCID: PMC3181676
Parker BA, Kalasky MJ, Proctor DN. Evidence for sex differences in cardiovascular aging and adaptive responses to physical activity. Eur J. Appl Physiol.2010 Sept. 110(2):235-246. PMCID: PMC2929283. doi: 10.1007/s00421-010-1506-7.
Kro-Giefing C, Berger P. Lepperdinger G. Grubeck-Lobenstein B. How sex and age affect immune responses, susceptibility to infections, and response to vaccination. Aging Cell.2015; 14:309-321. Doi: 10.1111/acel.12326
Chebii S. Menstruation and Education: How a lack of sanitary towels reduces school attendance in Kenyan slums. Open Society Initiative for Southern Africa. 2012. www.osisa.org
Jewitt S. Ryley H. It’s a girl thing: Menstruation, school attendance, spatial mobility and wider gender inequalities in Kenya. Geoforum. 2014; 56:137-147. doi:10.1016/j.geoforum.2014.07.006
Mara D. Lane J. Scott B. Trouba D. Sanitation and health. PLoS Med. 2010 Nov; 7(11): e1000363. PMCID: PMC2981586. doi: 10.1371/journal.pmed.1000363


[۱] Julissa Ferreras

[۲] Supplemental Nutrition Assistance Program

[۳] Women, Infants, and Children program

[۴] “Stop taxing periods. Period”

[۵] Menstrual cup: فنجان قاعدگی یک فنجان قابل‌انعطاف است که در طی دوران قاعدگی به جهت جمع‌آوری ترشحات قاعدگی در داخل مهبل قرار می‌گیرد. برخلاف نوار بهداشتی یا پد این وسیله قادر به جمع‌آوری ترشحات قاعدگی به‌جای جذب آن‌هاست. این محصول معمولا از لاستیک نرم و سیلیکون ساخته می‌شود

[۶] Joe Hockey

[۷] One Girl

[۸] Makapads

[۹] LunaPads

[۱۰] Pads4Girls

[۱۱] Walmart

[۱۲] The University of Georgia’s School of Public and International Affairs

[۱۳] intersectional

[۱۴] Female Tax

[۱۵] Dr. John Snow

[۱۶] Rush Limbaugh

[۱۷] Megan Kelly

[۱۸] Affordable Health Care Act