اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ٣ ارديبهشت ۱٣۹۵ -  ۲۲ آوريل ۲۰۱۶

پرویز نعمان در سال ۱٣۱٣ در یکی از محلات جنوب تهران در خانواده ای یهودی به دنیا آمد. او از شرایط کار و زندگی استثمارشوندگان برخاست و همین شرایط وی را به سمت اعتراض و مبارزه علیه ستم¬کشی¬ها و نابرابری¬ها سوق داد. در سنین جوانی، در جستجوی یافتن راه کارزار و ایفای نقش انسانی و طبقاتی خویش، مثل خیلی¬های دیگر، اسیر «حزب توده ایران» گردید. به سازمان جوانان حزب پیوست و در مصاف علیه رژیم سلطنتی حاکم هر چه می¬توانست انجام داد. در سال¬های بعد از کودتای ۲٨ مرداد، از ایران خارج شد. در فرانسه به تحصیل پرداخت و عضو موثر کنفدراسیون دانشجویان ایرانی خارج کشور گردید و در سال¬های اول جزو هیات دبیران آن بود. از سر استثمارستیزی خود را شیفته کمونیسم می¬دید و راه واقعی مبارزه علیه سرمایه¬داری را می¬جست. در اعتراض به سیاست¬های اردوگاه و کارنامه ننگین «حزب توده»، سرانجام از این حزب جدا شد. عضویت در «سازمان انقلابی حزب توده»، جریان موسوم به «کادرها» و محفل «آذرخش» فعالیت¬های بعدی رفیق تا پیش از قیام بهمن ۵۷ بود. در سال¬های انقلاب فرهنگی چین، عازم آن کشور شد. در بحبوحه انقلاب ۱٣۵۷ به ایران بازگشت و به «گروه کمونیستی نبرد»، از انشعابات «سازمان مجاهدین م.ل.»، پیوست.   
آن چه در مورد پرویز نعمان مهم است، این که شالوده کار وی در این گسستن¬ها و ساختن¬ها، همه جا تلاش برای شناخت ژرف¬تر راه مبارزه طبقاتی و یافتن طریق درست پیکار با سرمایه¬داری بود.
پرویز با شروع کشتارهای دهه شصت و سرکوب فاشیستی جنبش کارگری و نیروهای اپوزیسیون توسط دولت اسلامی سرمایه، خود را مجبور به خروج از ایران دید. دهه¬های اخیر عمر خود را در انگلیس گذراند. او پس از خروج دوباره از ایران و تا روز درگذشتش عضو هیچ سازمان یا حزب سیاسی نشد. او در همه عمر از بیماری فلج پا رنج می¬کشید. در این اواخر، بیماری¬های حادتر و بیش¬تری، وجودش را در خود پیچید. اما تا لحظات آخر عمر هر چه گفت، از ضدیت با سرمایه¬داری بود. شور و خروش مبارزه علیه توحش سرمایه را نجوا می¬کرد، ضرورت پیکار برای رهایی انسان را بر زبان می¬آورد و دمی از مطالعه، از جمله آثار مارکس، برای راه یابی آینده جنبش کارگری و کمونیستی جهانی غافل نبود. دوست داشت «رفیق» صدایش کنیم و همه دوستان و یاران کمونیستش را هم رفیق صدا می¬کرد.
انسان دوستی، رک گویی، تواضع، گریز از غوغاسالاری، طرد کیش شخصیت، محبت بسیار به یاران و عزیزان، زندگی ساده، ارزش¬گذاری به زندگی و بالاخره بذله گویی همیشگی حتی در اوج درد و ناراحتی، ابعاد دوست داشتنی دیگر این شخصیت تاریخی جنبش کمونیستی است.   
ما، رفقای سالیان دراز وی، از دست دادن رفیق را غمی بزرگ می¬بینیم، به تنها فرزند و سایر اعضای خانواده و دیگر یارانش تسلیت می¬گوئیم و یادش را برای همیشه زنده نگه می¬داریم.

بیستم آوریل ۲۰۱۶
ناصر پایدار - مراد عظیمی - محبوبه مشکین - فرهاد بشارت - سوسن بهار - جعفر رسا - بیژن هدایت