اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۱۱ ارديبهشت ۱٣۹۵ -  ٣۰ آوريل ۲۰۱۶

                                              به مناسبت روز جهانی کارگر
                                          لشکر بیکاری پشت در کارخانه‌های اروپا

نئولیبرالیسم و بنیادگرایی دست در دست هم جهان را به جنگ و فلاکت و طبیعت را به نابودی کشانده‌اند و انسان را به ابزاری بی ارزش در مناسبات خود بدل نموده‌اند. یکی از آخرین بازی‌های آنان جنگ برنامه‌ریزی شده‌ی خاورمیانه است که سیل نیروی کار ارزان را به اروپا سرازیر کرد، هشاد درصد مهاجرین سوریه و سایر کشورهای خاورمیانه نیروهای جوان و تحصیل کرده‌ای هستند که به احتمال بسیار زیاد در دورافتاده ترین و بدترین نقاط اروپا با حداقل دستمزد به کار گرفته خواهند شد. چه بهتر از این برای اربابان سرمایه، هم نیروی کار ارزان هم چماقی برای تهدید نیروی کار داخلی که دیگر هیچ گونه اعتراضی نسبت به شرایط کاری خود نداشته باشد. این شرایط تحقق راستین ایده‌ی مارکس در تحلیل مناسبات سرمایه‌داری و لشکر بزرگ بیکاری حاصل از بحران‌های سرمایه‌داری است.
تا کنون از بحران‌های ساختاری و لاینحل سرمایه‌داری بسیار سخن گفته شده، از فجایعی که سرمایه‌داری بر سر انسان و طبیعت آورده، از نظام سود سرمایه که همه چیز را به کالا تبدیل نموده و ابزاری برای بهره‌وری بیشتر، از فقر و بیکاری کارگران و سفره‌های خالی شده‌ی مزدبگیران، از جنگ و آدم کشی، از کشتار و سرکوب، از جنایت‌های داعش و طالبان، از رژیم‌های دیکتاتوری مذهبی و سکولار و لائیک تا دموکراسی‌های دروغین و نظام‌های کاذب انتخاباتی و پارلمانی، ازغرب به ظاهرآزاد و شرق به خاک و خون کشیده شده؛ اما آنچه باید بیشتر و بیشتر گفته شود ریشه‌ی این فجایع است. در باره‌ی اینکه در پشت تمامی این جنایت‌ها، سیستم سود و سلطه‌ی سرمایه فرمان می‌راند و برای رها شدن از انحطاطی که جهان را با شتاب به سوی نابودی می‌کشاند باید سرمایه‌داری هدف قرار گیرد و فضای کاذب دل بستن به اصلاح طلبی حکومت‌ها و و امید داشتن به رفرمیسم زوار در رفته‌ی موجود شکسته شود. اتفاقی که در اعتراضات اخیر فرانسه افتاده است و در صورت حفظ و تداوم عناصر رادیکال و ضد سرمایه‌داری‌اش می‌تواند امیدی تازه به مبارزات مردم جهان ببخشد.
سرمایه‌داری جهانی روز به روز با روش‌های جدید به جنگ مردم می‌رود و همان اندک دستاوردهای ناچیز مبارزات آنان را پس می‌گیرد. با خصوصی‌سازی، بیکاری‌سازی‌های گسترده، تغییرات ارتجاعی قوانین کار،سیاست‌های ریاضتی، اقتصاد غیر رسمی، مشاغل موقتی و پیمانی، به راه انداختن جنگ و خونریزی، سرکوب تشکل‌های انقلابی و اعتراضی و تحمیل هرچه بیشتر فقر و گرسنگی بر مردم. در این شرایط فقر زنانه گسترش بیشتری یافته و ستم بر زنان به اوج خود رسیده است، استثمار خانگی، بردگی جنسی، قتل‌های ناموسی، حجاب اجباری، پورنوگرافی، تن فروشی، تبعیض و تحقیر اجتماعی بیداد می‌کند. کارگران جنسی به‌ویژه زنان از فرودست‌ترین اقشار اجتماعی‌اند که بی‌رحمانه ترین نوع خشونت برآنان اعمال می‌شود و در عین حال از سودآورترین اقشار برای نظام سرمایه. گرسنگی کودکان، تعداد روزافزون کودکان کارو کودکانی که به صنعت سکس کشانده می‌شوند، آمار بالای مرگ و میر کودکان در جنگ، در بحران مهاجرت، در فقر و بیماری. ستم‌هایی بسیار بزرگ بر قامت بی دفاع کودکان کوچک.
در تقابل با تهاجمات سرمایه‌داری، در اوج کابوس‌های سرمایه ساخته، آتشفشان خشم و اعتراض مردم نیز هرچه بیشتر فوران می‌کند، مبارزات کارگران و مزدبگیران در همه جای جهان روز به روز گسترش می‌یابد. جنبش ضد سرمایه در فرانسه، قلب اتحادیه‌ی اروپا، پس از وال استریت و جنبش نود و نه درصدی‌ها، تبلور نمادین مبارزاتی است که هدف اصلی را به درستی سرمایه‌داری دانسته و بر علیه آن به میدان آمده‌اند. در ایران همپای رشد بیکاری در سال گذشته، اعتراضات و تحصن‌های کارگران، معلمان، پرستاران و سایر اقشار مزدبگیر آرامش حاکمان اسلامی را بر هم زد و امواج اعتراضات کارگران، معلمان، پرستاران، بازنشستگان، زنان و سایر زحمتکشان طوفانی درمقابل رژیم سرمایه‌ی دینی به پا کرد. درست در همین روزها و هم‌زمان با فرا رسیدن روز جهانی کارگر نیز اعتراضات گسترده‌ی کارگران را در بسیاری از نقاط شاهدیم: در بندر عباس، کهگیلویه، اصفهان، تهران و .... این اعتراضات بروز خشم و نارضایتی کارگران از سیاست‌های ضد کارگری رژیم اسلامی است که جان تازه‌ای به مبارزات کارگری دمیده و آن را زنده نگه داشته است.
در گرامی داشت روز جهانی کارگر که سمبل مبارزات انقلابی کارگران و مزدبگیران علیه سیستم جهانی سرمایه‌داری است بار دیگر زنان چپ پرچم رهایی و رسیدن به دنیایی آزاد و عاری از هر گونه ستم و استثمار، عاری از سود و سلطه‌ی سرمایه داری و مرد سالاری را برپا نموده و برای رسیدن به این هدف هم پای سایر جنبش‌ها به‌ویژه جنبش کارگری و زنان کارگر مبارزه خواهند کرد. این آرمانی است که زنان چپ تا کنون برای آن مبارزه کرده و خواهند کرد چه در شرایطی که آرمان‌گرایی اتوپیا نامیده شده و به انزوا کشانیده شده بود و چه اکنون که با دمیدن دو باره‌ی نظرات مارکس، جانی تازه یافته است. آری شبح کمونیسم دو باره بر جهان سایه افکنده است.
                                       گرامی باد اول ماه مه روز جهانی کارگر
تریبونی برای زنان چپ
١٢ اردیبهشت ١٣٩٥/ ١١ ماه مه ٢٠١٦