• دوست مبارز و یار بیدار دل ما، زندانی سیاسی دو رژیم، سلیمان منتظرظهور، عموسلیمان، در پی بیماری، بامداد یکشنبه دوم خرداد ماه در بیمارستان دکتر موسوی گرگان، ما را ترک گفت ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۶ خرداد ۱٣۹۵ -  ۲۶ می ۲۰۱۶

 

یاد عمو سلیمان منتظرظهور گرامی باد!
دوست مبارز و یار بیدار دل ما، زندانی سیاسی دو رژیم، سلیمان منتظرظهور، عموسلیمان، در پی بیماری جانکاهِ سرطان، سرانجام ساعت پنج و نیم بامداد یکشنبه دوم خرداد ماه ۱٣۹۵ خورشیدی در بیمارستان دکتر موسوی گرگان، ما را ترک گفت. عمو سلیمان به سال ۱٣۱۶ خورشیدی در شهر گرگان زاده شد و در همان دیار بالید و پرورده شد.
عمو سلیمان، انسانی بود وارسته و فرهیخته و پایبند به ارزش های والای انسانی. عشق و علاقه خاصی به زادگاه خویش، به ایران و مردمان این سرزمین داشت. و چنین بود که عمری را در مبارزه برای احقاق حقوق مردم خویش، بویژه زحمتکشان و ستمدیدگان، گذراند و دراین راه سختی های بسیار به جان خرید. عمو سلیمان در شمار آن کوشندگانِ سیاسیِ بود که درجریان فرار اشرف دهقانی از زندان شاه درسال ۱٣۵٣ خورشیدی نقش داشت و به همین اتهام نیز توسط ساواک بازداشت و دربیدادگاه های شاهنشاهی به پنج سال زندان محکوم شد. رفتار مهربانانه و روحیه ی محکم او در برابر سختی های زندان از او چهره ای دوست داشتنی و احترام برانگیز به یادگار گذاشت. در زندان، پس از دورهای طولانی از مطالعه و بازنگری گذشته به اندیشه های چپ گروید. اوکه در جریان انقلاب ۱٣۵۷ و در پی رشد جنبش انقلابی مردم از زندان رها شده بود برای بار دوم درسال ۱٣۶۰ بازداشت شد. ولی این بار، پس از حدود شش ماه حبس، در پی تلاش جمعی از آشنایانش از زندان آزاد شد. در همه ی این دوره های سخت، و در رویاروئی با ناملایمات فراوان، ذره ای از اراده انسانی و مبارزاتی او کاسته نشد. عمو سلیمان ذهنی باز و روشن داشت. اهل اندیشه و تعمق بود و پا به پای تحولات جنبش متحول می شد و اندیشه های خویش را ارتقا می بخشید. درهمین مسیر بود که در سالیان اخیر، خود را چپ دموکرات می نامید.
زنده یاد سلیمان، ازتبار کسانی ست که عمری سرافراز زیستند و سرافراز هم رفتند. او از زمره انسان های خوشبختی بود که آگاهانه زندگی ساده و شرافتمندانه ی همیشگی را به دنیای زر و زور ترجیح داد. قبای قناعت به ردای آز نیالود و وعده ها نشنیده گرفت. عمو سلیمان با رفتار انسانی در بسیاری زمینه ها خاطرات خوب و دوست داشتنی بسیاری از خود به یادگار گذاشت. او از شخصیتی کاریزماتیک برخوردار بود. بی جهت نیست که گذشته از همفکران و همرزمان، مخالفان هم همواره حرمت او را پاس می داشتند .
سلیمان منتظر ظهور، در همه ی آن سال های مبارزه و زندان، و نیز از پس رهایی اززندان، با سختی های بسیار دست و پنجه نرم کرد. در این سال های واپسین، بیماری سرطان جسم و جان او را هم رنجور کرد. اما پایبندی به اندیشه های انسانی و رهائی بخشِ تنیده در وجود او و حضور همسری گرانقدر و دوستان عزیزی که تا آخرین لحظات زندگی در کنار او بودند، یاری دهنده ی او در این جدالِ سهمگین روزهای پایانی بودند. پایانی با عزت و نیکنامی. عمو سلیمان خوشبخت زیست و نیکنام رفت. در گذشت این انسان مبارز و فرهیخته را به همسر گرامی، فرزندان، خویشاوندان و یاران او تسلیت می گوئیم و همراه با آنان یاد و خاطره عزیز و دوست داشتنی اش را گرامی می داریم.

رسول آذرنوش، ابراهیم آوخ، فریدون احمدی، مهدی اخوان بیطرف، احمد اسکندانی، بانو اسکندانی، فرید اشکان، محمد اعظمی، رضا اکرمی، بهمن امنینی، رضا انصاری، منصور انصاری، مهرداد بابا علی، یداله بلدی، فرامرز بهار، اژدر بهنام، محمود بهنام، مهدی پرویز، ژینوس پزشگی، علی پناهی، حسین پور جانکی، احمد پور مندی، علی پور نقوی، راحله تارانی، ابوالفضل توسلی، حسن جعفری، فردوس جمشیدی رودباری، بهروز جهانزاد، ویدا حاجبی، زهره حبیب محمدی، اصغر خرسند، بهروز خسروی، توران دانا، مرضیه دانش، رضا درخشان، حسین دولت آبادی، عزت دولت آبادی، سهیل رسولی، فرهمند رکنی (اخوی)، مجید زربخش، فخری زرشگه، رحمان ساکی، علی ستاری، اکبر سوری، مجید سیادت، اکبرسیف، رحمان عبدی، نادر عصاره، فرزانه عظیمی، سرور علیمحمدی، شهناز غلامی، حسن فخاری، مسعود فراز، مسعود فتحی، احمد فرهادی، وجیه قاسمی، قدرت قلی زاده، مقصود کاسبی، بهزاد کریمی، سیروس کسرائیان، علی کشتگر، رئوف کعبی، اکرم کوهساری مرند، منوچهر گلشن، عفت ماهباز، ضرغام محمودی، مصطفی مدنی، خاطره معینی، سیروس ملکوتی، امیر ممبینی، ذبیح موسوی، جمشید مهر، حسن نادری، پرویز نویدی، ایرج نیری، هرمز هوشمند...