• اینروزها نگاهها به تحرک طبقه کارگر فرانسه و اعتراضات گسترده جاری در این کشور خیره شده است. بار دیگر امید به سد کردن تعرض بورژوازی علیه زندگی و معیشت کارگران و شهروندان جامعه در مرکز اروپا زنده شده است. این پدیده پر شور و قدرتمند تا همین جا حق طلبی و سرزندگی طبقه کارگر در یکی از کانونهای قدرتمند خود در قلب اروپا را نشان میدهد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ٨ خرداد ۱٣۹۵ -  ۲٨ می ۲۰۱۶

اینروزها نگاهها به تحرک طبقه کارگر فرانسه و اعتراضات گسترده جاری در این کشور خیره شده است. بار دیگر امید به سد کردن تعرض بورژوازی علیه زندگی و معیشت کارگران و شهروندان جامعه در مرکز اروپا زنده شده است. این پدیده پر شور و قدرتمند تا همین جا حق طلبی و سرزندگی طبقه کارگر در یکی از کانونهای قدرتمند خود در قلب اروپا را نشان میدهد.

اعتراض علیه تغییر قانون کار
دولت "سوسیالیست" فرانسه "اصلاح" قانون کار را مجدانه دردستور کار گذاشته است. این اصلاح و تغییر سرراست علیه منافع کارگران و مزدبگیران و کلیه اردوی کار آن جامعه است. یکی از رسانه های وابسته به خود دولت فرانسه اعتراف کرده این "اصلاحات" به نفع کارفرماها و در راستای روند جهانی شدن سرمایه (گلوبالیسم) است. در بند ۲ قانون کار فعلی فرانسه تاکید شده که قراردادهای سراسری بین کارفرمایان و اتحادیه های سراسری کارگری مبنای تعیین شرایط کار اعم از (دستمزد، ساعت کار و...) بین کارفرمایان و کارگران است. دولت در نظر دارد، قراردادهای محلی، در کارخانه و مراکز کارگری را جانشین قرارداد سراسری کند. به این ترتیب به سادگی میخواهند قدرت سراسری و متحد کارگری و نقش اتحادیه های سراسری کارگری در بستن قراردادها را به نفع بی قدرت کردن آنها در سطح محل و کارخانه تغییر دهند. این سرآغاز باز شدن دست کارفرماها در محل برای پایین آوردن دستمزد کارگران، افزایش ساعت کار، اخراج کارگران و زدن دیگر دستاوردهای کارگری است که درنتیجه سالها مبارزه سراسری کارگری در فرانسه به دست آمده است. این تلاشی در راستای بی خاصیت کردن اتحاد سراسری کارگری و زیر سئوال بردن موجودیت کنونی اتحادیه های سراسری کارگری مثل س.ژ.ت و دیگر سازمانهای سراسری کارگری است. جنبش کارگری و اردوی کار فرانسه، اتحادیه های کارگری و پرنقش تر از بقیه اتحادیه س.ژ.ت به درست این خطر را جدی گرفته و به این دلیل از اوایل مارس امسال تاکنون (حدود دو ماه و نیم) مبتکر اعتراضات و اعتصابات گسترده در سراسر کشور بوده اند. تظاهراتها و اعتصابات ۳۱ مارس در ۲۵۰ شهر فرانسه یک مورد برجسته اعتراضات ادامه دار این دوره بود است. از آغاز اعتراضات، ابتکار شبهای ایستاده و یا به قول دیگری شبهای "اشغال" که کارگران و زنان و مردان و جوانان معترض شبها در میادین مرکزی شهرها گرد میایند و تا صبح بحث و تبادل نظر و همفکری و نقشه ریختن برای پیشبرد مبارزه را در دستور کار دارند، از ابتکارات جدید کارگران و مردم معترض فرانسه که توان جدی به مبارزات جاری بخشیده است. دریک هفته اخیر، اعتصابات کارگری اکثریت بزرگ مراکز کلیدی کارگری فرانسه را در برگرفته است. اکثر شهرها به عرصه زورآزمایی طبقه کارگر و شهروندان معترض فرانسه تبدیل شده است.

عقب نشینی محدود دولت
زیر فشار این موج اعتراضی دولت تاکنون عقب نشینی محدودی را نسبت به تغییرات پیشنهادیش پذیرفته است. اخیرا نخست وزیر پذیرفت بار دیگر با نمایندگان اتحادیه های کارگری مذاکره کند و چراغ سبز عقب نشینی بیشتر را زده است، اما بیشرمانه بر اجرای کلیت پیشنهادش اصرار دارد. این جدال طبقاتی به نقطه جوش حساسی رسیده است. شواهد تاکنونی نشان میدهد پیروزی کارگران در این جدال طبقاتی ممکن است. اتحادی بزرگ و گسترده حول اهدافی مشخص بوجود آمده است. هماهنگی و اقدام مشترک بخش تعیین کننده ای از اتحادیه های کارگری، اعتصابات کارگری در رشته های کلیدی کارگری، حضور مردم معترض و نسل جوان که تنها در ۳۱ مارس در ۲۵۰ شهر تظاهرات کردند، نشان از تناسب قوای بالایی به نفع جبهه کارگری است. به علاوه در تاریخ مبارزاتی طبقه کارگر اروپا و فرانسه همین مبارزات جاری برای اصلاحات و رفرم بارها پیروزی کسب کرده است. برای نمونه طبقه کارگر فرانسه تا این لحظه تنها پرچمدار به کرسی نشاندن خواست ٣٥ ساعت کار در هفته در ده سال قبل بوده است. قدرتمندی و متشکل بودن مبارزه کنونی و حمایت ٧٠ درصدی افکار عمومی کل جامعه فرانسه از این اعتصابات و اتکا به سازمان و سازمانیافتگی در تحرک جاری فاکتورهای نوید دهنده پیروزی این مبارزه است. چنین پیروزی نه تنها تناسب قوای جاری بین بورژوازی و طبقه کارگر در فرانسه را تغییر میدهد، بلکه ابعادی فراکشوری خواهد داشت. جغرافیای این صف آرایی فرانسه است، اما ابعاد تاثیرات آن و نتایج عقب نشینی و یا پیشروی برای نیروی دو سوی این نبرد طبقاتی، بازتاب جهانی و به ویژه اروپایی خواهد داشت. پافشاری تاکنونی تصمیم گیرندگان دو طرف این کشمکش بر سیاست اعلام شده خود، دقیقا حساسیت همین مسئله را نشان میدهد. هر کدام متوجه هستند، انعطاف و عقب نشینی در این نبرد، تنها انعطاف و سازشی بر سر یک موضوع معین نیست. واضح است تحمیل عقب نشینی بر بورژوازی فرانسه و پس گرفتن طرح تغییر قانون کار از جانب دولت "سوسیالیست" جناب اولاند علاوه بر نتیجه مستقیم آن در دفاع از سطح زندگی طبقه کارگر و مزد بگیران تحت فشار در فرانسه، مضافا نقطه عطفی خواهد شد که طبقه کارگر نه تنها در فرانسه بلکه در کل اروپا با اعتماد بنفسی بالا در مقابل کل سیاست ریاضت کشی اقتصادی قد علم کنند، که مدتها است کشورهای اتحادیه اروپا در حال تحمیل آن بر طبقه کارگر و شهروندان این قاره هستند. اعتصابات و اعتراضات میلیونی و میلیتانت نزدیک به سه ماهه اخیر فرانسه تا این لحظه این پیام امید بخش را گسترانده و پیشروی بزرگی را برای طبقه کارگر در چشم انداز ترسیم میکند.