• من قدّیس نیستم؛
تا در جُلجُتای شهادت،
میخ از دست و پایم برکَنَند
و بر رنج هایم بگریند. ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۱۴ خرداد ۱٣۹۵ -  ٣ ژوئن ۲۰۱۶

برایِ حمید اشرف و آسمانِ آبی ی بی انتهایش...

 من قدّیس نیستم؛
تا در جُلجُتای شهادت،
میخ از دست و پایم برکَنَند
و بر رنج هایم بگریند.
در آسمانی که کبوترانش
با افتخار می مردند،
من دلم می خواست عقاب باشم.
کبوترانِ شهید، در خون خویش می مُردند،
و من بر چلیپایِ خویش،
در حسرتِ آن گوشه از آسمان بودم،
که رنگِ آبی اش از یادم رفته بود.

اسن. آخر اردیبهشت ۱٣۹۵


* تصویر متن: عیسای مصلوب. اثر سالوادور دالی، در موزه گلاسکو، اسکاتلند.

** چلیپا نمادِ باستانی ی مدنیت های ایرانی و بین النهرین است. این که نمادِ مسیحیت شده، پدیده ی تازه‌ای نبوده و تقریبا دو هزار سال پیش از پیدایش مسیحیت نماد آشوری‌ها بوده است. مصریان نیز همین نماد را سمبل زندگی جاوید می‌دانستند. در آیین ستایش مهر یا میتراییسم، صلیب نماد خورشید بود. نمونه ی آن در "نقش رستم" وجود دارد. اما خود صلیب که وسیله ی نفرت بارِ زجرکش کردنِ بردگان بود، با مصلوب شدن مسیح به نماد عشق تبدیل شد. عاشق تر از او اما، اسپارتاکوس بود که آرمان های زمینی داشت؛ بی چشمداشتی از آسمان...