• هیچیک از افراد و تشکلاتی که به نام نمایندگان کارگران ایران در اجلاس سازمان جهانی کار شرکت می کنند، نمایندگان واقعی کارگران نیستند، بلکه تشکلات دست ساز دولتی می باشند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۱٣ خرداد ۱٣۹۵ -  ۲ ژوئن ۲۰۱۶

با سلامهای گرم،
همانطور که مطلع هستید سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه که بزرگترین شرکت اتوبوسرانی درون شهری ایران می باشد از سال ۸۳ فعالت های سندیکایی خود را در قالب آموزش سندیکایی به رانندگان و کارگران برای آگاهی دادن در مسایل حقوق کارگری آغاز کرد. از همان ابتدا فشارها و تهدید ها علیه اعضای سندیکا توسط کارفرما وشوراهای اسلامی کار و عوامل خانه کارگر و عوامل امنیتی شکل گرفت، بطوری که در ۱۹ اردیبهشت ۸۴ ، به قصد از بین بردن سندیکای نوپای شرکت واحد، با هماهنگی عوامل خانه کارگر و شوراهای اسلامی کار، با چوب و چماق به محل سندیکای کارگران شرکت واحد در روز روشن و در حضور پلیس و عوامل امنیتی حمله کردند. انتخابات سندیکای کارگران شرکت واحد در تاریخ ۱۳خرداد ۸۴علیرغم تمام فشارها و تهدید ها بعد از حدود بیست و هفت سال برگزار شد. طی این مجمع عمومی اعضای هیات مدیره به عنوان نمایندگان کارگران شرکت واحد توسط هزاران عضو سندیکا انتخاب گردیدند و فعالیتهای سندیکایی در مورد مطالبات انباشته شده کارگران شرکت واحد را دنبال گرفتند. اما عدم پاسخگویی مدیریت و عدم توجه به مطالبات انباشته شده کارگران و رانندگان شرکت واحد، سندیکا را واداشت تا جهت تحقق خواسته های کارگران دست به دو اعتصاب در ماههای بهمن و اسفند۸۴ بزند. در جریان این دو اعتصاب که در سی سال گذشته به نوع خود بی سابقه بود بیش از ۳۰۰ تن از رانندگان و کارگران شرکت واحد دستگیر شدند. دستگیرشدگان با همکاری و تایید شوراهای اسلامی کارشرکت واحد که زیر نظر خانه کارگر اداره و تغذیه میشوند از کارشان اخراج گردیدند که با تلاش های سندیکای کارگران شرکت واحد اکثریت کارگران اخراجی درمدت شش ماه به کارشان بازگشتند، به جز ۴۹ تن از اعضای هیئت مدیره و فعالین سندیکا که سالها از کارشان اخراج بودند که آنها هم به استثنای یک تن همگی با ۴ و۵ و۶ سال دوری از محیط کار به کارشان بازگشتند. در همان سالهای ۸۵ و ۸۶ تعدادی از اعضای هیئت مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد به حبس های طولانی و حبس های تعلیقی از سوی دادگاه انقلاب به علت فعالیت های سندیکایی محکوم شدند. اما فعالیت های سندیکایی همچنان ادامه داشت و اعضای سندیکا علیرغم تمام فشارها و تهدیدها دست از تلاش برای همکاران خود برنداشتند و همچنان در طول این مدت از طرف عوامل مدیریت و عوامل امنیتی تحت فشار بودند.

در این گزارش باید به عرض برسانیم اقای رضا شهابی عضو هیات مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد به دلیل فعالیت های سندیکایی و پیگیری حوق حقه رانندگان در سال ۸۹ در حین کار و جلو چشم مسافران اتوبوس ایشان را متوقف کردند و با ضرب و شتم به بازداشتگاه ۲۰۹ اوین منتقل کردند. بعد از ۱۹ ماه انفرادی و بلاتکلیفی در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب، رضا شهابی به شش سال حبس تعزیری و پنج سال محرومیت از فعالیت های سندیکایی و هفت میلیون تومان جریمه نقدی محکوم گردید. رضا شهابی به دلیل فشارهای جسمی و شکنجه از ناحیه گردن و کمر دچار اسیب شدید شد که از هر دو ناحیه تحت عمل جراحی قرار گرفت و در حال حاضر بعد از تحمل پنج سال زندان به تشخیص پزشک قانونی در مرخصی پزشکی به سر می برد. شایان ذکر است رضا شهابی در طول مدت حبس به دلیل بی توجهی به وضعیت پزشکی و درمانی خود و بی حس شدن سمت چپ بدن چهار بار دست به اعتصاب غذا زد که اخرین اعنصاب غذای وی ۵۲ روز به دلیل تبعید به زندان رجایی شهر طول کشید. رضا شهابی مجددا در اسفند ماه ۹۴ از سوی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب به اتهام “تبلیغ علیه نظام” به یک سال حبس محکوم شد و این رای در دادگاه تجدید نظر تایید گردید. ایشان در حال حاضر بدون هیچ گونه در آمدی در وضعیت بد معیشتی به سر می برد و پیگیری های جهت بازگشت بکار در وزارت کار تاکنون نتیجه ای نداشته است؛ اما وزارت کار ایران طی گزارشی به سازمان جهانی کار اعلام کرده است رضا شهابی از زندان آزاد شده است و به سر کار برگشته است در صورتی این ادعای وزارت کار به هیچ عنوان صحت ندارد.

در سال۹۴ دو روز مانده به روز جهانی کارگر دو تن از اعضای هیئت مدیره سندیکا بنام های ابراهیم مددی و داود رضوی دستگیر می شوند. ابراهیم مددی، نایب رئیس سندیکای کارگران شر کت واحد، که در گذشته چند بار توسط عوامل اطلاعاتی برای فعالیت های سندیکایی دستگیر شده بود و در یک مورد توسط دادگاه انقلاب به ۳ و نیم سال حبس محکوم گردیده بود و تا آخر محکومیت خود را در زندان اوین سپری کرده بود، بار دیگر در یک بامداد ۹ اردیبهشت ماه ۹۴ توسط مامورین امنیتی در منزل شخص اش بازداشت می شود. او با قرار وثیقه صدمیلیون تومانی بعد از ۲۲ روز انفرادی از بند ۲۰۹ زندان اوین آزاد می شود و در ۲۸ فروردین ماه سال ۹۵ در دادگاه انقلاب شعبه ۲۶ برای فعالیت های سندیکایی بار دیگر محاکمه شده ولی حکم دادگاه تا این لحظه ابلاغ نشده است. داود رضوی، از اعضای دیگرهیئت مدیره سندیکا، یک بامداد ۹ اردیبهشت همزمان با دستگیری ابراهیم مددی، بازداشت می شود. عوامل امنیتی به منزل نامبرده مراجعه می کنند و در همان شب در منزل شخص اش دستگیر می شود و به بند ۲۰۹ اوین منتقل می شود. داود رضوی بعد از ۲۲ روز با قرار وثیقه صد میلیون تومانی از زندان آزاد می شود و در ۲۳ دی ماه توسط دادگاه انقلاب در شعبه ۲۶ برای فعالیت های سندیکایی محاکمه می شود و از سوی دادگاه انقلاب به ۵ سال حبس تعزیری محکوم می گردد که با اعتراض وکیل نامبرده پرونده در شعبه ۵۴ دادگاه تجدید نظر در حال رسیدگی است . قاضی پرونده به صراحت محکومیت ۵ سال حبس داود رضوی را ادامه فعالیت های سندیکایی و پی گیری مطالبات کارگران شرکت واحد از طریق تجمع های مقابل شهرداری تهران و شرکت در مراسم اول ماه مه و شرکت در تجمع مقابل وزارت کار برای درخواست دستمزد عادلانه برای کارگران اعلام کرده است.

در سالهای گذشته سندیکا با وجود به رسمیت شناخته نشدن توسط دولت و با جود کلیه سرکوبهای انجام شده و زندان و تهدید و اخراج، دستاوردهای مهمی برای اعضای خود و جنبش کارگری ایران بطور عمومی داشته است، که به موارد ذیل به اختصار اشاره می کنیم: تلاش جهت تحقق مسکن رانندگان و کارگران؛ با توجه به اینکه بیش از ۵هزار تن از کارگران شرکت واحد فاقد مسکن می باشند و از هیچ تسهیلاتی برای مسکن استفاده نکرده اند سندیکا توسط اعضای خود پیگیری های متعدد و تجمع هایی را مبنی بر خواست مسکن در مقابل شورای شهر تهران و شهرداری تهران انجا م داد که منجر به گرفتن مسکن، و تسهیلات مسکن بلاعوض، برای تعداد زیادی از رانندگان شد که کماکان تحت پیگیری می باشد. ما همچنین شاهد دو مرحله افزایش دستمزد بودیم که به دنبال تلاشهای انجام شده جهت اجرای طرح طبقه بندی مشاغل صورت گرفتند؛ افزایش حق مسکن؛ مزایای رفاهی از جمله ورزشی، سیاحتی و تفریحی؛ گرفتن دو دست لباس کار برای کارگران؛ دریافت پاداش های مستمر نقدی و غیر نقدی به صورت بن کارت که در هر ماه در فیش حقوق ثبت می شود و پرداخت می شود؛ دریافت شیر و کیک برای صبحانه کارگران…. یکی از دستاوردهای مهم و ماندگار سندیکای کارگران شرکت واحث تهران افزیش آگاهی کارگران شرکت واحد و بخشهای دیگر در ایران نسبت به حقوق بنیادی خود و حق تشکل مستقل بوده ست. سندیکای واحد اولین تشکل مستقل کارگری ایران بعد از حدود ۲۷ سال محسوب می گردد و ایجاد سندیکای کارگران شرکت واحد یک رویداد مهم تاریخی در کشور ما محسوب می گردد.

پیگیری مطالبات اعضای سندیکا منجربه برخورد نیروهای امنیتی با نمایندگان سندیکایی شده است. آقای حسن سعیدی در طول این فعالیتها پنج بار اخراج شده است. حسن سعیدی، وحید فریدونی، ناصر محرم زاده و خانم فرحناز شیری چهار تن از فعالین سندیکا، بیش از ۴ سال است از کارشان اخراج هستند و با تایید وزارت کار و فشارهای نهادهای امنیتی نتوانسته اند بکارشان برگردند. حسین کریمی سبزوار از اعضای دیگر این سندیکا از سال ۸۴ از کارش به دلیل فعالیت های سندیکایی اخراج گردیده است، و از سوی وزارت کار بیش از ده سال است که از بازگشت به کارش جلوگیری شده است. اقایان اکبر پیرهادی و حسن کریمی دو عضو سندیکا که در سال ۸۴ برای فعالیت های سندیکایی از کارشان اخراج گردیده بودند با تلاش های بسیار خودشان و سندیکا توانستند بعد از شش سال باز گشت بکارشوند اما متاسفانه با توجه به اینکه کارفرما باید مطالبات دوران بیکاری و حق سعی و حق بیمه این دو عضو سندیکا را براساس رای صادره پرداخت میکرد با مخالف وزارت کار مطالبات و دستمزد و پاداش ها و بیمه ایام تعلیق پرداخت نشد. وزارت کار با وجود اینکه از نظر قانونی برای دفاع از اینگونه حق کشی ها وظیفه دارد نه تنها هیچ تلاشی برای رسیدگی به درخواست های اعضای اخراجی سندیکا نکرده بلکه با گزارش های واهی و دروغ و با مکاتبه با سازمان جهانی کار اطلاعات نادرست انتقال می دهد.

وزارت کار و عوامل آن اصرار زیادی دارند تا به هر روشی شوراهای اسلامی کار که دست نشانده دولت و کارفرما می باشند و هیچ پشتوانه کارگری ندارند را به عنوان نمایندگان کارگران معرفی می کنند. با توجه به مدارک بیشماری که اعضای سندیکای واحد از تقلب های این شوراها در سطح شرکت واحد به وزارت کار ارائه داده اند این وزارت خانه اقدامی مناسب و رسیدگی خاصی در این خصوص انجام نداده و همچنان پافشاری دارد این نمایندگان فرمایشی و تحت فرمان کارفرما و حراست را جایگزین نمایندگان کارگران سندیکای شرکت واحد قرار دهند.

تمامی موارد فوق نقض آشکار و کامل حقوق کارگری و مقاوله نامه های بین المللی کار است که دولت ایران در مجامع بین المللی ادعا داد که آنرا مراعات می کند. اما در عمل سندیکای کارگران شرکت واحد و دیگر سندیکاها و تشکلات مستقل کارگری از ابتدایی ترین این حقوق برخوردار نیستند. همچنین کارگران بخشهای دیگر با شرایطی طافت فرسا مواجه اند و هر گونه اعتراضی با سرکوب پاسخ می گیرد. نمونه آن دستگیری و محاکمه کارگران بافق و خاتون آباد در ماههای اخیر و یا اجرای بی رحمانه و ظالمانه حکم شلاق علیه ۱۷ کارگر معدن “آق دره” در استان آذربایجان غربی در روزهای اخیر است.

حداقل انتظار ما این است که که نمایندگان دولت ایران و تشکلات دست سازدولتی که به نام کارگران در اجلاس سازمان جهانی کار شرکت می کنند در ارتباط با تدوام نقض حقوق بنیادی کارگری و سندیکایی در ایران مورد مواخذه جدی قرار گیرند. ما خواهان پیگیری کلیه شکایات موجود به سازمان جهانی کار در ارتباط با نقض حقوق ابتدایی اعضای سندیکای کارگران شرکت واحد و دیگر کارگران و تشکلات مستقل کارگری، و به خصوص تداوم اذیت و آزار کارگران و معلمان زندانی، در ایران هستیم. ما همچنین بار دیگر اعلام می کنیم که هیچیک از افراد و تشکلاتی که به نام کارگر و یا “نمایندگان کارگری” در اجلاس سازمان جهانی کار شرکت می کند (یعنی “کانون عالی شوراهای اسلامی کار”، کانون عالی انجمنهای صنفی کارگران ایران” و “مجمع عالی نمایندگان کارگران ایران” نمایندگان واقعی کارگران نیستند، بلکه تشکلات دست ساز دولتی بوده و نباید به آنها تحت عنوان “نماینده کارگری” یا “هیئت کارگری” اعتبار نامه داد.

با تشکر فراوان
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه
۱۲ خرداد ۱۳۹۵

رونوشت: فدراسیون جهانی کارگران حمل و نقل؛ کلکتیو سندیکاهای کارگری فرانسه؛ ال او-سوئد و سندیکای ترانسپورت سوئد ودیگر تشکلات کارگری بین المللی