اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۱۷ خرداد ۱٣۹۵ -  ۶ ژوئن ۲۰۱۶

نامهٔ سرگشاده به کمیتهٔ مرکزی و همهٔ اعضای سازمان اتحاد فداییان خلق ایران
رسیدن به آماج مشترک هم‌گرایی، اتحاد و وحدت در صفوف چپ ایران
تنها از راه تعامل همگانی و پرهیز از انشقاق در صفوف مشترک ما میسر است!

رفقای گرامی، درودهای رفیقانهٔ گرم و صمیمانهٔ ما بر شما!
سال‌ها پیش، زمانی که روند نزدیکی و هم‌گرایی و راه تشکیل تشکلی گسترده‌تر با شما رفقای گرامی را در پیش گرفتیم، همهٔ کوشش و آرزوی ما این بود که با گام‌هایی سنجیده و امیدوارانه بر بختک پراکندگی و تفرقه در میان بخشی از جنبش چپ ایران غلبه کنیم، به ویژه این که دو سازمان فدایی و کنش‌گرانی از این تبار نیروی اصلی این تلاش وحدت‌گرایانه بودند. این تلاش می‌توانست و به باور ما هنوز هم می‌تواند در پیوند با پایگاه اجتماعی ما در خاک میهن با گرد هم آوردن دوبارهٔ بخش بزرگی از فداییان خلق در یک تشکل واحد، جانی تازه به نیروی اجتماعی فدایی و چپ بدمد و از این طریق امیدهای تازه‌ای در نسل جوان چپ برای حرکت به سوی اتحاد و هم‌کاری و هم‌دلی بر انگیزد.

در شرایط کنونی با کناره‌گیری «شورای موقت سوسیالیست‌های چپ ایران» و با توجه به نتیجهٔ به دست آمده از کنگرهٔ فوق‌العادهٔ شما رفقای گرامی پیرامون «پروژهٔ شکل‌دهی تشکل بزرگ چپ» و کمیسیون منتخب سازمان‌تان در این زمینه و واگذاری تصمیم‌گیری نهایی به کنگرهٔ پیش روی سازمان شما، این «پروژه» دچار تغییرات اساسی در مختصات نیروهای دخیل در آن شده است. تغییراتی که به نظر ما نویسندگان این نامه، نیازمند بررسی مشترک راه طی شده و چاره‌یابی در راستای برون‌رفت از وضعیت کنونی و تعیین سرنوشتی شایسته و مشترک برای این عزم و تلاش مشترک است. ما عمیقاً بر این باوریم که این بررسی و چاره‌یابی و به طریق اولی پیش‌برد هر نوع و سطحی از هم‌گرایی، اتحاد و وحدت باید بیش و پیش از هر چیز بر بستر هم‌کاری‌ها و هم‌فکری‌ها، در روندی دموکراتیک و با مشارکت همهٔ اعضای سازمان‌ها و رفقای کنش‌گر صورت گیرد. روندی که بر این بستر نباشد، نمی‌تواند آن اهدافی را برآورده کند که «پروژهٔ شکل‌دهی تشکل بزرگ چپ» پیش روی خود داشت.

در این رابطه ما برخورد رسمی سازمان شما در تکیهٔ بر قانونیت دموکراتیک درون‌سازمانی را ارج می‌نهیم و آن را پاسخی مسئولانه به شرایط پیچیدهٔ کنونی ارزیابی می‌کنیم. ما نیز به سهم خود می‌کوشیم تا با پای‌فشاری بر پای‌بندی به روندهای مبتنی بر قانونیت دموکراتیک در سازمان خود راهی هم‌سان را طی کنیم. همهٔ تلاش ما نویسندگان این نامه در سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) این است که در وضعیت جدید راهی که با هم شروع کرده بودیم را در یک فضای آرام و بدون تنش و مبتنی بر روندهای مبتنی بر قانونیت دموکراتیک به روز کنیم.

از سوی دیگر با اراده‌ای برگرفته از اشتیاق همگانی برای وحدت‌بخشی دوباره به جنبش تاریخی فداییان خلق و فراتر از آن ایجاد هم‌گرایی در جنبش چپ سوسیالیستی ایران کماکان باور بر آن داریم که اگر هم‌فکری و تعامل گستردهٔ همگانی میان همهٔ ما جایگزین شیوه‌های بوروکراتیک و کانالیزه‌شده در صفوف مشترک‌مان شود، امکان و امید آن وجود دارد که در فضایی برخوردار از علنیت و شفافیت در طرح مسائل، مشکلات، دغدغه‌ها و انتقادهای تاریخی، اندیشگی و سیاسی با خودداری و پیش‌گیری از انشقاق و فروپاشی در صفوف هر یک از ما و راه‌هایی برای گره‌گشایی از انشقاق دیرپا و سخت‌جان در صفوف مشترک ما گشوده شود؛ راه‌هایی که توان ما را بار دیگر در رزمی مشترک به هم تنیده‌تر سازد و افقی بازتر فراروی آرمان‌های انسانی ما بگشاید.

با این همه ما با توجه به روندها و مباحثی که هم در درون سازمان شما و هم در درون سازمان ما در جریان است، نگران روند هم‌گرایی در راستای تشکیل تشکل بزرگ چپیم، نگران این که مبادا بعد از سال‌های طولانی که فداییان خلق علیرغم اختلافات زندگی کردن با هم مبتنی بر دموکراتیسم تشکیلاتی را یاد گرفته بودند، دوباره و این بار به بهانهٔ جمع شدن بخشی از ما، انشعاب و بحران بر همهٔ ما تحمیل شود. از این منظر است که ما به برآمد ارائه شده در مصاحبه‌های اخیر تارنمای «عصر نو» مبنی بر پیش‌بردن «پروژه» با مشارکت نیروهای باقی‌مانده به دیده‌ای انتقادی می‌نگریم.

ما هم‌چنان بر این باوریم که همهٔ ما می‌توانیم علیرغم داشتن نظرات گوناگون در یک تشکل واحد فداییان خلق گرد هم آییم. اما در عین حال نه دچار توهم‌ایم و نه می‌خواهیم هم‌گرایی، اتحاد و وحدت به هر بهانه و بهایی پیش برده و تازانده شود. ماندن در تشکل‌های مختلف و هم‌کاری و اتحاد عمل‌های ممکن را بر وحدتی بر بستر تحمیل بحران، انشعاب و تفرقه و بر خدشه‌دار شدن اعتمادها که بر هم‌کاری‌ها و روابط دوستانه و رفیقانه سایه افکند ترجیح می‌دهیم.

شما فداییان خلق در سازمان اتحاد فداییان خلق ایران قادر بوده‌اید با تلاش پیگیر خود و با سازمان‌دهی وحدت‌های پیاپی، سازمانی سیاسی برای تاثیرگذاری در سپهر سیاسی میهن‌مان شکل دهید. ما فداییان خلق در سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) نیز توانسته‌ایم در نزدیک به ۳۵ سال گذشته با تکیه بر تنوع موجود درونی و تضمین و ارزش‌مند دانستن آن با موفقیت از ایجاد زمینه‌های انشعاب در سازمان خود پیش‌گیری کنیم.

ما نویسندگان این نامهٔ سرگشاده، با نگرانی عمیق از پا نهادن در راه‌هایی که علیرغم اشتیاق صادقانه به وحدت در آینده می‌تواند ناخواسته موجب تضعیف و گسست پیوندهای موجود و رساندن آسیب‌های جبران‌ناپذیر و جدی به تلاش در راه هم‌گرایی، اتحاد و وحدت چپ دموکراتیک و سوسیالیستی گردد، عزم جزم کرده‌ایم تا از هیچ تلاشی فروگذار نکنیم که مانع از انشقاق در صفوف هر یک از ماست و بر هر راهی پای‌فشاریم که ما را گامی هم که شده به یکدیگر نزدیک‌تر و صفوف ما را قدری هم که شده به هم فشرده‌تر سازد. ما برآن‌ایم که تلاش تاریخ‌ساز مشترک ما در راه انسجام صفوف‌مان تنها هنگامی ثمربخش است که بر پایهٔ تحکیم و تعالی پیوندهای موجود برپا شود.

نگرانی ناشی از روندهای جاری پیرامون «پروژهٔ شکل‌دهی تشکل بزرگ چپ» موجب نوشتن این نامهٔ سرگشاده از سوی ما به شما رفقای گرامی است.

با آرزوی پی‌گیری رزم تاریخی مشترک در سنگری واحد و با امید به هم‌گامی در شکستن بن‌بست پراکندگی، بی‌اعتمادی و آشفتگی و تلاش برای تعمیق اعتماد در صفوف نیروهای آزادی‌خواه و دادپژوه در میهن و جهان مشترک، آغوش ما برای رزم هم‌سنگر در راه آرمان‌های تاریخی جنبش فداییان خلق ایران همواره به سوی شما گشوده و چشم امید ما برای این نبرد تاریخی میان عدالت و غارت به قلب‌ها و گام‌های پرشور شماست.

فریادهای ما، اگر چه رسا نیست، باید یکی شود!

با درودهای رفیقانه
شنبه، ۱ خرداد ۱۳۹۵ (۲۱ مه ۲۰۱۶ میلادی)

نویسندگان نامه:
احمد فرهادی
بانو صابری
بیژن اقدسی
جعفر حسین‌زاده
حسن نادری
داریوش وفا
رضا - غلام
رضا کاویانی
سیامک فرید
علی صمد
وهاب انصاری

این نامهٔ سرگشاده روز شنبه ۱ خرداد ۱۳۹۵ (۲۱ مه ۲۰۱۶) آمادهٔ ارسال و انتشار شد. با این حال ما نویسندگان آن تصمیم گرفتیم تا ارسال و انتشار آن را به پس از نشست حضوری شورای مرکزی سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) در روزهای شنبه و یک‌شنبه، ۸ و ۹ خرداد ۱۳۹۵ (۲۸ و ۲۹ مه ۲۰۱۶ میلادی) موکول کنیم.