اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۲۲ خرداد ۱٣۹۵ -  ۱۱ ژوئن ۲۰۱۶

۳۰ خرداد ۱۳۶۰ یک نقطه عطف مهم تاریخ ایران است. این مقطعی است که سرنوشت انقلاب آزادیخواهانه ۱۳۵۷ رقم میخورد و ضد انقلاب اسلامی روی تلی از جنازه و دریائی از خون حاکم میشود. چه آنهائی که جریان اسلامی را سر کار آوردند و چه آنهائی که از این ارتجاع حمایت کردند و حتی آنهائی که توسط نیروی انقلاب سرنگون شدند، جملگی تحرک انقلابی مردم در ایران برای آزادی و برابری را "انقلاب اسلامی" می نامند. تحریف و جعل تاریخ بحدی سنگین و گسترده بوده است که بخشی از نسل جوان امروز واقعا فکر میکنند که نسلهای قبلی شان برای اسلام و خمینی و حجاب و قوانین شریعه "انقلاب" کردند!

انقلاب ۵٧ ایران علیرغم همه کمبودهایش یکی از انقلابهای چپ گرای قرن بیستم بود. کارگران و مردم علیه نابرابری اقتصادی و شکاف وسیع طبقاتی، علیه اختناق و سرکوب شاه و ساواک، علیه حاکمیت فردی و استبداد سلطنتی، علیه تحقیر فردی و اجتماعی بمیدان آمدند و آزادی و برابری و یک زندگی بهتر خواستند. اما وقتی چشم انداز سقوط رژیم سلطنتی برای شرکای غربی مسجل شد، حامیان دیروز رژیم سلطنتی از وحشت "خطر" قدرتگیری کارگر و کمونیسم، آنهم زمانی که شعار "کارگر نفت ما رهبر سرسخت ما" زبانزد نیروهای انقلاب شده بود، جریان اسلامی خمینی را از گورستان تاریخ بیرون کشیدند. خمینی را از نجف به پاریس و نوفل لوشاتو بردند، زیر نور قرار دادند، حمایتش کردند و به کمک رسانه ها از وی یک "رهبر انقلاب" ساختند. حکومت اسلامی نه محصول انقلاب بلکه محصول کنفرانس گوادلوپ و مهمترین معادله سیاسی دوران جنگ سرد و محصول بیعت سنتهای اصلی اپوزیسیون ایران به خمینی و ضدانقلاب اسلامی، محصول تمکین سنت ملی و باصطلاح لیبرالی جبهه ملی و محصول حمایت سنت حزب توده از "امام ضد امپریالیست" و محصول حمایت سنت منحط ضد مدرنیست، ضد "غرب زدگی"، بیگانه گریز، گذشته پرست و اسلام زده حاکم بر بخش اعظم جامعه هنری و روشنفکری و چپ ایران است. دولتهای غربی خمینی و جریان اسلامی را آوردند تا کار ناتمام رژیم شاه را تمام کند. انقلاب را درهم بکوبد و سرمایه داری ایران را نجات دهد. از موضع نیروهای انقلابی و خواهان تغییر، شاه و خمینی یک هدف داشتند: سرکوب انقلاب!

فرصت کمی از قیام ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ گذشته بود که ضد انقلاب اسلامی در ٣٠ خرداد سال ۱۳۶۰تهاجم گسترده به مخالفین سیاسی را با قتل عام وسیعی آغاز کرد. قبلتر حمله نظامی به کردستان و ترکمن صحرا٬ حمله به زنان، شلیک به اجتماع و اعتصاب کارگران بیکار در اصفهان٬ سرکوب و انحلال شوراهای کارگری٬ سازمانهای زنان، تهاجم به تجمعات و آزادیهای ناشی از دوره انقلاب شروع شده بود. اما هنوز جمهوری اسلامی قدرت مسلط نبود و هنوز مردم صحنه سیاسی را واگذار نکرده بودند. ٣٠ خرداد ۶٠ سرآغاز دوره ای جدید است که انقلاب آزادیخواهانه ایران توسط ضد انقلاب اسلامی در خون غرق میشود. قتل عامی شبیه به آشویتس در آلمان هیتلری، شبیه به قتل عامهای کمونیستها در اندونزی و شیلی. بدستور خمینی و همفکری و همگامی امثال رفسنجانی، با ریاست جمهوری خامنه ای و نخست وزیری میر حسین موسوی و گوش به فرمان بودن دسته جمعی شخصیتهای حکومتی از هر جناح٬ هولاکاست اسلامی را در ایران راه انداختند. رژیم اسلامی وحشیانه به جان مردم افتاد و هر آنکس که اثر و نشانی از مخالفت و ضدیت با نظام کثیف اسلامی داشت، به قتل رساند. از کودک ۱۲-۱۳ ساله که یک ورق اعلامیه در جیب داشت تا هر کسی که ظاهر اسلامی نداشت، همه را ضربتی پس از شکنجه های وحشیانه به قتل رساندند. هر روز چند صد نفر تیرباران میشدند و با افتخار خبر آنرا در روزی نامه هایشان بچاپ می رساندند. فاصله دستگیری و اعدام خیلی ها به چند ساعت نمیرسید. بقای حاکمیت نظام اسلامی در گرو این کشتار وسیع بود. بی دلیل نیست اخیرا عنصرقصی القلبی چون نوه خمینی و سران رژیم ، نظامشان را مدیون فرمان کشتار وسیع سی خرداد به دستور سرکرده جنایتکارشان خمینی میدانند.

خمینی، خامنه ای٬ رفسنجانی، میر حسین موسوی، کروبی، احمدی نژاد٬ گیلانی، موسوی تبریزی، صانعی، لاریجانی٬ جنتی، بهزاد نبوی، حجاریان، گنجی، سازگارا،روحانی، محسن رضائی، صفوی٬ لاجوردی، خلخالی، طائب، شریعتمداری و کلیه عناصر موسوم به "اصولگرا" و "اصلاح طلب" و "معتدل" و "حزب الله" و ... تحت رهبری خمینی، آمران و عاملان این کشتار دستجمعی بودند.

همین جماعت بعد از پایان جنگ ایران و عراق، در تابستان ۱۳۶۷ با فرمان دو خطی خمینی قتل عام زندانیان سیاسی را شروع کردند. هزاران زندانی سیاسی را در فاصله کوتاهی در مساجد زندانها دار زدند. جمهوری اسلامی در دهه ۶۰ هر گوشه ایران را خاوران و "لعنت آباد" کرد.

حزب حکمتیست در این مناسبت هولناک تاریخ معاصر ایران، ضمن ابراز همدردی عمیق با بازماندگان و خانواده های جانباختگان، اعلام میکند که جنبش آزادیخواهانه هیچکدام از این جنایتها را نه فراموش میکند و نه بر جانیان میبخشد. سران و کاربدستان جنایت علیه مردم در حاکمیت جمهوری اسلامی، نه بجرم عقایدشان بلکه بدلیل جنایت و قتل نفس علیه مردم و شهروندان، باید در دادگاههای علنی و عادلانه محاکمه شوند.

در سالروز ۳۰ خرداد ۶۰ بر گسترش تلاش سازمانیافته برای سرنگونی کلیت جمهوری اسلامی٬ بر نفی اعدام بعنوان قتل عمد دولتی، و بر آزادی بیقید و شرط کلیه زندانیان سیاسی تاکید میکنیم. یاد جانباختگان گرامی است!

حزب کمونیست کارگری ایران- حکمتیست
خرداد ۱٣۹۵ – ژوئن ۲۰۱۶