یادداشت سیاسی سیاسی دیدگاه ادبیات زنان جهان بخش خبر آرشیو  
  اجتماعی اقتصادی مساله ملی یادبود - تاریخ گفتگو کارگری گزارش حقوق بشر ورزش  
   

دیگرگونه نگاهی‌ به پیاله‌یی از تهی لبریز


جهانگیر صداقت فر


• از این پس، بر آن سرم که پندِ پیر بنیوشم :
ننگرم دگر به هیبتِ ابرِ سربیِ کوتاه
که سقف برزده آفاقِ جهان را ؛
به سخاوتِ باران بیاندیشم ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۲۱ مرداد ۱٣۹۵ -  ۱۱ اوت ۲۰۱۶


 
از این پس، بر آن سرم که پندِ پیر بنیوشم :

ننگرم دگر به هیبتِ ابرِ سربیِ کوتاه

که سقف برزده آفاقِ جهان را ؛

به سخاوتِ باران بیاندیشم

که زودا برهوتِ زمین را سیراب می‌‌کند ،

و به نوازشِ بوسه‌ ی خورشید

که هر آینه ،

          بهتِ سرابِ یخ زده را

                              آب می‌‌کند.



بر آنم

    که به اعتقادِ سرشاریِ جامِ نیمه تهی

                                        پا سفت کنم

و غریوِ تندر را

             منادیِ پا به زاییِ سحاب

                                     به حساب آرم،

و باور کنم

          که جنگلِ سوخته

                            دوباره می‌‌شکفد ؛

و کوچِ چلچله‌ها را

                  فالی‌ خوش به شمار آرم

که دیگر بار

            فصلِ سفر فرا می‌‌خواهد رسید

تا لک لک‌های عاشق

به ساحلِ تالابِ به گل نشسته

                            فراز آیند .

                        

                        



باری -

سرِ آن‌ دارم از این پس ،

که بسته راه دیده و پنبه به گوش ،

به فردایِ سرنوشتِ اهلِ زمین

                              خوش بین باشم

گیرم که ابر

          همچنان

                سترون بماند

و آفتاب از پسِ پرده

                     رخ ننماید .

                                    **********

جهانگیر صداقت فر

تیبوران - ۵ آگست ۲۰۱۶


اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:

Facebook
    Delicious delicious     Twitter twitter     دنباله donbaleh     Google google     Yahoo yahoo     بالاترین balatarin


چاپ کن

نظرات (۱)

نظر شما

اصل مطلب

بازگشت به صفحه نخست