یادداشت سیاسی سیاسی دیدگاه ادبیات زنان جهان بخش خبر آرشیو  
  اجتماعی اقتصادی مساله ملی یادبود - تاریخ گفتگو کارگری گزارش حقوق بشر ورزش  
   

گفت او که دوست دارم ات و باورم نشد:
غزل


اسماعیل خویی


• گفت او که دوست دارم ات و باورم نشد:
دلدارِ من چه گونه شود؟ دلبرم نشد.

تنهایی ام سزاست که گوشِ دل ام کر است:
گفت او که دوست دارم ات و باورم نشد. ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۲۱ مرداد ۱٣۹۵ -  ۱۱ اوت ۲۰۱۶


 
گفت او که دوست دارم ات و باورم نشد:
دل در برم بماند و او دلبرم نشد.*
تنهایی ام سزاست که گوشِ دل ام کر است:
گفت او که دوست دارم ات و باورم نشد.
می خواست وا رهاندم از کین، نخواستم:
حسرت کشم کنون که چرا یاورم نشد.
پیمان شکن نبوده ام، ای کُشتگانِ عشق!
رفتم که عهدِ خویش به جای آورم ، نشد.
از داغِ مرگ تان دل ام آتش گرفت، لیک
این نیمسوز مشعلِ روشنگرم نشد.
تا سوختن ز خامی ی خود رفتن ام- دریغ!-
جُز رهنمون به سردی ی خاکسترم نشد.
صحرا نشینِ کین شده ام: این بُوَد که عشق
همسایه نیز با دلِ کین پرورم نشد.
نخل آمدم به گوهر و کین کرد حنظل ام:
شیرن و خوشگوار، از این رو، بَرَم نشد.
کین کور و کر کند دلِ ما را: شگفت نیست
گر عشق رهبرِ دلِ کور و کَرَم نشد.
آخر به دیولاخ رسیدم: که، از نخست،
کین ام به راه بُرد، خِرَد رهبرم نشد.
عشق است، بی گمان، خِرَدی برتر از خِرَد:
روشنگرِ ره این خِرَدِ برترم نشد.

یازدهم امرداد۱٣۹٣،
بیدرکجای لندن

* یا: دلدارِ من چگونه شود؟ دلبرم نشد.


اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:

Facebook
    Delicious delicious     Twitter twitter     دنباله donbaleh     Google google     Yahoo yahoo     بالاترین balatarin


چاپ کن

نظرات (۰)

نظر شما

اصل مطلب

بازگشت به صفحه نخست