اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۲۲ مرداد ۱٣۹۵ -  ۱۲ اوت ۲۰۱۶

روزنامه گاردین انگلیس درباره زهرا نعمتی نوشت: او می‌خواست به عنوان یک تکواندوکار در المپیک باشد. حالا او در المپیک حضور دارد اما نه به عنوان یک تکواندوکار بلکه به عنوان یک ورزشکار تیروکمان. او در جوانی عاشق هنرهای رزمی بود و همین موضوع باعث شد که به سرعت کمربند مشکی رشته تکواندو را به دست آورد و به تیم ملی ایران راه یافت.نعمتی در سن ۱٨ سالگی دچار سانحه رانندگی شد، ستون فقرات او دچار شکستگی شد و در نتیجه دیگر نتوانست از هر دو پای خود استفاده کند. ٣ سال بعد زهرا نعمتی برای نخستین بار حضور در بازی های المپیک را تجربه کرد و از صندلی چرخ دار برای جا به جایی استفاده کرد.استفاده وی از صندلی چرخ دار او را از دیگر ورزشکاران حاضر در رقابت ها متمایز می کند، چرا که هیچ یک از ورزشکاران برای شرکت در رقابت های پارالمپیک در ماه سپتامبر، به شهر ریو باز نخواهند گشت.این در حالی است که حضور در رقابت های پارالمپیک ریو، برنامه اصلی زهرا نعمتی است و او امیدوار است که از عنوان قهرمانی خود در پارالمپیک ۲۰۱۲ لندن دفاع کند و به نخستین زن ایرانی تبدیل شود که به نشان طلا در بزرگ ترین رویداد ورزشی جهان دست می یابد. ۱٣ سال بعد نعمتی در دومین المپیک خود در ریو حضور پیدا می‌کند. البته او با ویلچر به المپیک می‌آید. این مساله باعث می شود که او در بین ورزشکاران ریو برجسته‌تر باشد. هیچ کدام از ورزشکاران المپیک ریو دوباره در ماه سپتامبر به ریو نمی آیند تا در پارالمپیک شرکت کنند اما نعمتی قصد دارد که دوباره در پارالمپیک قهرمان شود. ورزشکاران بسیار کمی هستند که هم در المپیک و هم در پارالمپیک شرکت کرده‌اند.اسکار پیستوریوس یکی از آنها است که در سال ۲۰۱۲ موفق به این کار شد. پائولا فانتاتو ایتالیایی نیز در مسابقات ۱۹۹۶ آتلانتا در رشته تیروکمان در المپیک و پارالمپیک حضور داشت.
زهرا نعمتی در گفت وگو با روزنامه گاردین انگلیس افزود: در مسابقات ۲۰۱۲ لندن، می‌خواستم جوانان ایران را نشان دهم. به خصوص دختران را و بگویم که خانم‌های ایرانی چیزی کم از دیگران ندارند و ما می‌توانیم برنده مسابقات پارالمپیک شده و مدال بگیریم.می‌خواستم این کلیشه را بشکنم و خوشحالم که این کار را کردم.
برای نعمتی پذیرش این که نمی‌تواند در تکواندو قهرمان شود ساده نبوده است. او دیگر توانایی انجام ورزشی که دوست داشته است را ندارد. او اخیرا به گروه مستند ساز ژاپنی گفته است: این که به عنوان یک تکواندوکار نمی توانستم از پاهایم استفاده کنم مثل این است که یک پیانیست نتواند از دست‌هایش استفاده کند.
نعمتی بعد از گرفتن مدال طلا در پارالمپیک لندن، افزود: می خواستم به جوانان ایران به خصوص دختران بگویم که زنان ایرانی ضعیف تر از دیگران نیستند. ما حتی می‌توانیم در پارالمپیک قهرمان شویم و مدال کسب کنیم. می‌خواستم این تصور را از بین ببرم و خیلی خوشحالم که این کار را انجام دادم.
وی که کسب یک مدال طلا از پارالمپیک دیگر را هدف خود قرارداده، افزود: مهم‌ترین چیز این است که خودت را باور داشته باشی. آنوقت هر رویایی می‌تواند تحقق یابد.گزارشگر روزنامه انگلیسی به نقل از خانم فاطمه،‌ مادر زهرا نعمتی عنوان کرد زمانی که فرزندش چند سال قبل دچار حادثه شد، همواره لبخند بر چهره داشت و هیچگاه ناله و گریه نکرد.نشریه مذکور همچنین به نقل از یکی از هم‌تیمی‌هایش عنوان کرد: نعمتی همیشه مصمم در تمرینات شرکت کرده و زمانی که دیگران خسته از کار دست کشیده‌اند، وی همچنان با شور و اشتیاق به تمرین ادامه داده است.نعمتی همچنین به گاردین گفت: تیراندازی مرا مستحکم می‌کند و معنای قدرت و توانایی را برایم مشخص می‌کند. وقتی ۱٨ ساله بودم، قابلیت قدم زدن را در یک حادثه رانندگی از دست دادم. نزدیک بود زندگی‌ام را از دست دهم اما من شانس زندگی کردن داشتم.نعمتی در مورد عملکردش در ریو نیز اظهارداشت : تیراندازی همچنین نیاز به قلبی آرام دارد. من نهایت تلاشم را کردم و بهترین توان خود را ارائه کردم. اما حریف من واقعا خوب بود. همین خود عاملی برای شکستم بود.وی در مورد تفاوت المپیک با پارالمپیک نیز عنوان کرد: تفاوت پیکارها در استرسی است که اینجا داشتم. مسابقات المپیک بیشتر استرس دارد.نعمتی در پایان خطاب به همه ورزشکاران معلول جهان عنوان کرد: اجازه ندهید معلولیت شما را شکست دهد.