• پیشروی "میلی متری" بسمت آزادی و حقوق بشر تحت هر ایده و مسلکی و از سوی هر کس منجمله شیخ کروبی هم که باشد سزاوار پشتیبانی ست، حتی اگر راه بهتر و طریق برتر و ارجح تری جهت تسهیل امر دموکراسی ، حقوق بشر و آزادی فراهم گردد، نافی آن نیست تا "میلی متر" های دیگر از دیده سیاست پنهان بماند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۱۲ دی ۱٣٨۵ -  ۲ ژانويه ۲۰۰۷

۱- تحول ساختاری: موجب آن شده تا قطب بندی طبقاتی به گونه ای روشن تر خود را بنمایاند، امروز نظام فکری زنان ایران راجع به حقوق پایمال شده خود از جانب سیستم مردسالار، مانع و رادع جدی برای اعمال نفوذ و سیطره جامعه مرد سالار شده است، تلاش مستمر برای شرکت در بازارکار از سوی آنها که صرف یک تصمیم نیست بلکه ضرورت یک زندگی انسانی با حقوق اجتماعی آن است، این نیمی از جمعیت کشور را برای رستن از چهار دیواری خانه و آشپزخانه به عنوان حکم ازلی و دائمی به بیرون از خانه و در جهت فعالیت های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی رهنمون می سازد، چنین انگیزه ای بنیان ها و زمینه های حقوق شهروندی بوده و منجر به تقویت آن در جامعه می گردد.
نسل جوان ایران حتی المقدور برای تحقق آرزوها و امیال زندگی خود از زبان خشونت پرهیز نموده و شیوه های جدید منجمله نافرمانی مدنی، تحمیل مطالبات خود به حکومت را می جوید و تجربه می کند. دانشجو سنبل آگاهی و بیداری و مبارزه علیه دیکتاتوری و هر نوع مظاهر استبدادی و دانشگاه سنگر آزادی است. شاخه های مختلفی از دانشجویان فعال در امور سیاسی با صدایی رسا و علنی حکومت وحکومت مداری را به نقد و چالش می کشند.
  ۶۵ در صد جمعیت کشور ایران را جوانان ۲۵ تا ٣۵ ساله ای را تشکیل می دهند که خواب و آرامش حکومتیان را بواسطه سرپیچی از هر نوع تکلیف و فرامین آشفته ساخته اند.
کارگران ایران برای دستیابی به حقوق معوقه و بسیاری از خواستهای صنفی خود در عمل دریافتند که فقط با تشکل و سازمان صنفی می توانند پیگیر مسائل خود باشند ودر این راه برای تشکیل سندیکای کارگری به جد تلاش می ورزند. تشکیل سندیکای اتوبوسرانی تهران و حومه و مقاومت در برابر تلاش خانه کارگر که قصد انحلال آن را در سر دارند و عدم موفقیت نوچه های کارگری حکومت در غیرقانونی کردن این سندیکا، عجز و زبونی دولت محمود احمدی نژاد را به نمایش گذاشت.
نزدیک به ٨۰ در صد جمعیت ایران را با سوادان تشکیل داده و بخش بزرگی شهرنشین هستند، طبقه متوسط جامعه را همین با سوادن وشهرنشینان تشکیل می دهند، نقش این طبقه برای پیشبرد امر دموکراسی بر کسی پوشیده نیست.
در همه این موارد ngo ها می توانند نقش سازمانگری قابل توجهی را دنبال نمایند، تقویت و تحرک بیشتر آنها قادر خواهد بود توازن قدرت را بنفع اصلاحات ساختار نظام حقیقی و حقوقی برهم زده و شکاف ها وآرایش جدید قدرت سیاسی را در رأس و پیرامون قدرت بوجود آورد، تقسیم و تکثر قدرت سیاسی بین نهاد ملت و دولت ازمیان همین شکاف ها و آرایش سیاسی می گذرد. همه این موارد، تحول در ساختار اجتماعی ای است که دگرگونی در حوزه های دیگر ساختارهای جامعه و از آنجمله نظام سیاسی ایران را دستخوش تغییر خواهد ساخت. هنجارهای طویل المدت ممارست به قوانین شرع بر آمده از فرهنگ دینی به تدریج موقعیت خود را از دست داده و قوانین عرفی بر بستر هنجارهای شکل جدیدی از شیوه زندگی که حقوق بشر مرکز صقل آن است، جایگزین می شود.  
 
۲- آزادی و دموکراسی محدود در درون حکومت و پیرامون آن: با بدست گرفتن قوای مقننه و مجریه از سوی اصلاح طلبان حکومتی تابوی ازلی و ابدی بودن قدرت متمرکز در جمهوری اسلامی شکسته شد و طیف های جدیدی از قدرت را موجب گشت که، با وجود تصاحب و تسلط دو باره اقتدارگریان به سه قوه همچنان بقوت خود باقی ست، زیرا گرایش به اصلاحات بر شالوده تحول اجتماعی و ساختاری گره خورده و این پروسه را تشدید خواهد کرد، بنابراین تفرق قدرت در حاکمیت ریشه در نوع نگرش مردم به مطالبات خود دارد.  
آثار و تبعات اصلاحات از چهارچوب حاکمیت جمهوری اسلامی خارج شده و نیروی بسیاری را در سطح جامعه به سوی خود کشانده و دامنه‍ی روشهای مدنی مبارزه و اصلاح طلبی هر چه بیشتر گسترده می گردد، در این راستا تجمعات جدیدی از حقوق بشر و از آن جمله تشکیل شاخه ای از حقوق بشر از سوی دفتر تحکیم وحدت حائز اهمیت است، عبدالله مومنی از اعضای رهبری این دفتر در مصاحبه ای دفاع از حقوق بشر را در سر لوحه کار این تشکل تازه تأسیس اعلام نموده است.
باری همه این تحولات که نطفه هایش بخشأ مربوط به دوران ریاست جمهوری رفسنجانی است محصولی شده که احمدی نژادها قادر نیستند آنرا لگد مال کنند، شکاف های جدید درون حکومت بعد از شکست اصلاح طلبان و رانده شدن آنها از حکومت بر کسی پوشیده نیست، آبادگران، و اصول گریان و هواداران مصباح یزدی و شدت گرفتن اختلافات مابین شان و زنده بودن اصلاح طلبی و گرایش و رویکرد گسترده مردم و نیز رأی پر معنای مردم در انتخابات خبرگان و شوراهای شهر و روستا حاکی از دور جدیدی از آرایش نیروها و احتمالأ چرخه ی آن به سود مجموع اصلاح طلبان می باشد، است. گرایشات متفاوت درون حاکمیت از صدر تا ذیل و در سطوح مختلف ماحصل تغییر و تحولاتی است که در بطن و متن جامعه بوقوع پیوسته، حکومت توان حذف جناح نسبتأ قدرتمند رفسنجانی را ندارد، مهدی کروبی ها را نمی توان خانه نشین ساخت، دهان اصلاح طلبان دیروز حکومتی را نمی توان بست.
به آزادی و دموکراسی محدود برای جناحین حکومت و بدنه و حتی بعضأ در عرصه جامعه و میان اقشار مردم گردن نهاده می شود، حکومت چاره ای جز عقب نشینی و تمکین در برابر مطالبات مردم ندارد، دور از واقعیت نیست اگر خواست انتخابات آزاد در جامعه به رژیم تحمیل گردد، در حوزه سیاست و کار سیاسی، آنکه چقدر"از خوان یغما برده" چندان در نظر نیست و به حساب نمی آید، در حالیکه عمل سیاسی شخصیت ها و نیروها و سمت و سوی حرکت، حد و حدود انطباق ها و مقاومت ها چه به سمت پیشروی آزادی ها و چه ممانعت در راه آن مشمول به تحلیل و بررسی ست. حتی "میلی متری" پیشروی بسمت آزادی و حقوق بشر تحت هر ایده و مسلکی و از سوی هر کس منجمله شیخ کروبی هم که باشد سزاوار پشتیبانی ست، حتی اگر راه بهتر و طریق برتر و ارجح تری جهت تسهیل امر دموکراسی ، حقوق بشر و آزادی فراهم گردد، نافی آن نیست تا "میلی متر" های دیگر از دیده سیاست پنهان بماند ویا آگاهانه به دور آن پرده ساتر کشید تا مبادا روزه کنفرانس های خارج کشوری باطل در آید.
 
در قسمت سوم و پایانی این سلسله مطالب به نقد نظر برخی تحریم کنندگان اشاره می شود
 
استکهلم
نیکروز اولاداعظمی
niki_olad@hotmail.com