• بر دفترچه مشق های مدرسه ام
بر نیمکت کلاس و بر درختها
بر تُردی برف
می نویسم نام ترا ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۱٣ شهريور ۱٣۹۵ -  ٣ سپتامبر ۲۰۱۶

 Paul Éluard   (۱٨۹۵-۱۹۵۲)
پل الوار
Liberté
آزادی


شاعر و یکی از بنیان گذاران مکتب سوررئالیسم ، پل الوارمتولد شهر سن دنی واقع در حومه شمال پاریس می باشد.
در سال ۱۹۲۶ به همراه بسیاری از اعضای این مکتب به حزب کمونیست می پیوندد و در سال ۱۹٣٣ از حزب اخراج می شود و در دل جنگ جهانی دوم دوباره به حزب می پیوندد و این بار از مکتب سور رئالیسم فاصله میگیرد. با وجود این رفت و امد باید گفت که در کنار وفاداری به مطالبات مکتب سور رئالیسم که تاثیرش را برای مثال در اجتناب از نقطه گذاری و نیز اهمیت ساختار تخیلات ذهنی در اشعار شاعر میتوان دید، پل الوار کمونیستی است متعهد و مبارزی بی امان، مدافع و حامی شعر اجتماعی، شعری از جنس مردم. او را به شاعر به شاعر عشق و شور می شناسند، اما از ورای ان به حکایت درد می پرداخت. درد عشق، درد زندگی و درد آزادی. نقطه اتصال این هر سه مقوله والهام بخش شاعر زنان زندگیش بودند، سه همسرش، گالا که کتابی با عنوانی پیچیده، "درد اساسی" یا "مرکز درد" را در سال ۱۹۲۶ در کنارش می نویسد. بعد از انکه گالا شاعر را بخاطر سالوادر دالی در سال ۱۹٣۰ ترک میکند، شاعر در یک سفر به دور دنیا با ماریا بنز اشنا میشود، که کتاب "عشق"، و "زندگی بی درنگ" را با الهام گرفتن از او به چاپ می رساند. بعد از مرگ همسرش در سال ۱۹۴۶ شاعر در نا امیدی غوطه ور میشود و در سال ۱۹۴۹ برای بار سوم با دمینیک (به نام واقعی اش اودت لومر) ازدواج میکند که کتاب "ققنوس"(۱٣۵۱) حاصل و شاهد عمر دوباره شاعر است .   
همچنان در امتداد نقش زنان به مثابه الهام بخش در اشعار پل الوار، شعر آزادی که ترجمه ان را در زیر خواهید یافت در واقع در ابتدا برای تجلیل ازمقام یک زن در سال ۱۹۴۱ سروده شده است، زن الهام بخش شاعر، همسردومش. زنی که درنگاه شاعر، نقطه اتصال و واسطه میان دنیای شعر و جهان است .
اما بتدریج شاعر متوجه میشود که شعر از یک مناجات عاشقانه در محدوده شخصی فراتر رفته واز عشقی سخن میگوید که هر انسانی میتوانسته در شرایط سخت دورانش بشناسد. بدینگونه است که عنوان آزادی به جای زن، برای شعر بر گزیده میشود، تا مدح عشق، مدح زندگی شود و این سروده، جاودانه حکایتی بر ضرورت و اجتناب ناپذیر بودن آزادی درعشق .



Paul Eluard (۱٨۹۵-۱۹۵۲)
پل الوار
Liberté
آ ز ا د ی

بر دفترچه مشق های مدرسه ام
بر نیمکت کلاس و بر درختها
بر تُردی برف
می نویسم نام ترا

بر اوراق خوانده شده
بر صفحات سفید همه
سنگ خون کاغذ یا خاکستر
مینویسم نام ترا

بر تصاویر طلائی
بر سلاح جنگجویان
بر تاج شاهان
می نویسم نام ترا

بر کویرو جنگلها
بر لانه ها بر ساقه ها
بر پژواک کودکی ام
می نویسم نام ترا

بر عجایب شبها
بر نان سپید روزها
بر پیوند فصل ها
می نویسم نام ترا

بر دستمالهای لاجوردیم
بر نمور برکه خورشید
برزنده دریاچه ماه
می نویسم نام ترا

بر دشتها بر افق
بر بالهای پرندگان
برآسیاب سایه ها
می نویسم نام ترا

بر هر هرم سحرگاهان
بر دریا بر کشتیها
بر کوهای سرگشته
می نویسم نام ترا

بر سپید کف ابرها
بر عرق رعد و برق
بر بی مزه باران سخت
می نویسم نام ترا

بر اشکال براق
بر زنگهای رنگها
بر حقیقت اجسام
می نویسم نام ترا

بر راههای مسحور
بر جاده های مفتوح
برمیدانهای لبریز
می نویسم نام ترا

بر چراغی که روشن می شود
بر جراغی که خاموش می شود
بر سراهایم با هم همه
می نویسم نام ترا

بر میوه دو نیم شده
از آینه و اطاقم
بر صدف خالی بسترم
می نویسم نام ترا

بر شکم فراخ سگ مهربانم
بر تیزشده گوشهایش
بر ناشیانه پایش
می نویسم نام ترا

بر سکوی پرش درخانه ام
بر اشیاء آشنا
بر شعله آتش مقدس
می نویسم نام ترا

بر هر پاره تن عطائی
بر پیشانی دوستانم
بر دستی که دراز می شود
می نویسم نام ترا

بر پنجره حیرانی ها
بر لبهای ملیح
بالا بلندی های سکوت
می نویسم نام ترا

بر پناهگاههای مخروبه ام
بر فانوسهای درهم ریخته
بر دیوارهای اندوهم
می نویسم نام ترا

بر غیبت بی تمنا
بر تنهائی برهنه
بر پلکان مرگ
می نویسم نام ترا

بر بهبودی باز یافته
بر خطری کز سر گذشته
بر امید بی خاطره
می نویسم نام ترا

و با اعجاز یک کلمه
از سر می گیرم زندگی ام را
به دنیا آمدم که بشناسم ترا
که بخوانم ترا

آ ز ا د ی.