• فاصله ها ی تو
هنوز
چگونه
به سرزمین های باد
می رسند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۱٣ دی ۱٣٨۵ -  ٣ ژانويه ۲۰۰۷

 
فاصله ها ی تو
هنوز
چگونه
به سرزمین های باد
می رسند
همچون
 نگاه دریچه ای کوچک
 بر ارتفاع شانه های من و
  تما م دروازه ها ی این باران 
نگاه کن
تماشا ی چه رنگین کمانی ست 
اینان
 اما چگونه
 می آیند و
 می روند
 راستی
 طلسم این همه قاب های پا ییزی        
 
اینک
تا کجای چشم ها ی تو
پیش می رانند
زیرا
گوشه های این خانه
 کسی
 بی صدا ی تو
 هرگز
 باز و باز نمی شناسد
آه
می بینی
 مردم  سقوط های شبانه
 از سکوتی دوباره
 نه
تنها
 به زبانی عاشقانه
می روند و
 می میرند
 چقدر
 مگر چقدر
 ما
 هلاک همین بودن ها و
نبودن های خودیم
انگار
زنی  بی چراغ و
 مردی
 از کنار روزهای تو
می گذرند
 چترت را با زکن
 رفیق
 ما
 براین پنجره ها ی بسته
 چه ابلهانه
 می کوبیم
 من
 آخرین رای ام را 
به تارها ی  گلوی تو 
می سپارم
 بازهم می گویی
 در ساعت های ۵ مرگ
 کسی  به زاویه های تو 
بر نمی گردد
 مزخرف نگو
 شاعران زنده
 هنوز
 بی  پشم و
 بی کلاه
 تنها
  بر پرچم ها ی کمی ماند ه
 به سرخ
 سرمی کشند
 همه خیا بان و
 تمام برگریزان پا ییزی
 یادما ن باشد
 پنجشنبه ها ی درکه
 از بام ها ی برف و
خاطره
 می آیند
 گفتم
 مزخرف نگو
 کافی ست
  کمی به سطرها ی دوباره 
برگردی
 کسی
 از انکا ر دست ها ی تو
 هرگز
 چیزی به عصر های ما
 نمی گوید
 این
  همه دوست داشتنی ست
 که از تو
 هنوز
 به یاد
 می آورم
  درختان این سال را
 دیگر
 چه کسی
 شماره می کند
  
محمود معتقدی
آذر ٨۵