یادداشت سیاسی سیاسی دیدگاه ادبیات زنان جهان بخش خبر آرشیو  
  اجتماعی اقتصادی مساله ملی یادبود - تاریخ گفتگو کارگری گزارش حقوق بشر ورزش  
   

خود آموزی


جهانگیر صداقت فر


• ...آنگاه -
          به خود آموختم
که تهاجمِ توفان و باد را به همان مایه دوست بدارم
که رامشِ تالاب را در آغوشِ خنیاگرِ نسیمِ سحر گاه. ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۱۴ مهر ۱٣۹۵ -  ۵ اکتبر ۲۰۱۶


 
...آنگاه -

          به خود آموختم

که تهاجمِ توفان و باد را به همان مایه دوست بدارم

که رامشِ تالاب را در آغوشِ خنیاگرِ نسیمِ سحر گاه.



آموختم

      که سحاب

             خصمِ آفتاب نیست ؛

هیاهوی باد

          ویرانگرِ سکوتِ حجله‌ی مهتاب نیست.

و آزمودم

که انعکاسِ انوارِ امید در شوره زارِ گذاره‌ی هستن

الزاماً

      فریبِ سراب نیست.



پس آنگاه دریافتم

                که زوال

                      خود واپسین رباطِ فرایندِ حیات است ،

و که لایزالیِ زمان

                مصداقِ جاودانگیِ جان آدمیان نباید بوده باشد،

و قصه‌ی ققنوس تلبیسی اساطیری ‌ست

تا از ناگزیری مرگ نهراسیده باشی‌ .

                            ********

جهانگیر صداقت فر

تیبوران - ۲۶ سپتامبر ۲۰۱۶


اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:

Facebook
    Delicious delicious     Twitter twitter     دنباله donbaleh     Google google     Yahoo yahoo     بالاترین balatarin


چاپ کن

نظرات (۲)

نظر شما

اصل مطلب

بازگشت به صفحه نخست