• احمدی نژاد قرار است از روز جمعه سفری را به آمریکای لاتین آغاز و از جمله با رواسای جمهور ونزوئلا و بولیوی دیدار کند. لازم است با استفاده از این موقعیت کوشش گردد در راستای اولین خواسته بخش عظیمی از خانواده شهدای ۶۷ یعنی مشخص شدن محل دفن این جان باختگان اقدامی عاجل از سوی نیروهای چپ ایرانی صورت گیرد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۲۲ دی ۱٣٨۵ -  ۱۲ ژانويه ۲۰۰۷

الف) بدون شک قتل وعام زندانیان سیاسی در تابستان سا ل ۱٣۶۷ یکی از غم انگیزترین وقایع تاریخ معا صرایران است.اینکه هنوز با گذشت قریب به دو دهه چگونگی انجام این جنایت آمار کامل جان باختگان و حتی مکان دفن
قربانیان جها لت واستبداد مشخص نیست ؛ اندوه جانکاه ناشی از آنرا بویژه برای خانواده ؛ همفکران واحزاب وسازمانهای سیاسی که این قربانیان عضو و هوادار آن محسوب می شدند را چندین و چند برابر می کند
این در حالی است که برای جلو گیری از تکرار چنین جنایاتی یکی از وظایف مبرم نیروهای بشر دوست هر چه بیشتر واکاوی و آشکار کردن این جنایت ومعرفی کردن جنایت کاران تا حد محاکمه آمرین و عاملین؛ اعاده حیثیت از قربانیان و پرداخت خسارات مادی قابل برآورد به خانواده های آنان می باشد.
در همین راستاست که از زمان افشای این جنایت تاکنون همواره اپوزسیون جمهوری اسلامی چه در داخل وبخصوص در خارج به دلیل فضای باز موجود، در راه نشان دادن ابعاد این فاجعه ملی کوشا بوده است. و البته به موفقیتهائی نیز نائل شده است. ولی نمی توان پنهان گذاشت که در امر پیش برد این موضوع بطور قطع از همه ظرفیتها استفاده نشده وشاید اگر به واقعه فاجعه ملی چونان یک پروژه داراز مدت نگریسته می شد موفقیتها می توانست بیش از این باشد.

ب) اگر چه سال گذشته سال خشونتهای خونین در خاور میانه بود. خشنوتهائی که بدون شک راست افراطی از هر دو سو در آن نقش تعیین کننده داشت و اخبار منتشره از آن دل همه دوستاران صلح و آزادی رابه درد می آورد. اما جهان در گوشه ای دیگر یعنی در آمریکای لاتین با پیروزی نیروهای چپ ودمکرات این نوید را داد که نیروی عدالت خواه جهان جان تازه ای گرفته ودارد بسرعت پایه های ایجاد جامعه ای نوین در پس چکمه نظامیان خون آشام را مستحکم می کند. پیروزی پی در نیروهای چپ ودمکرات منادیان صلح و سوسیالیسم در شیلی؛ بولیوی؛ ونزوئلا و نیکاراگوئه نه تنها توده های مردم در این کشورها را شادمان کرد و نوید آینده ای بهتر را به ارمغان آورد بلکه شعفی دیدنی در سیمای همه پیروان صلح وسوسیالیسم در سراسر جهان بوجود آورد. پرداختن به این تحولات طی مطالب گونا گون در مطبوعات کشورها و سایتهای اینترنتی؛ ارسال پیامهای شادباش بویژه از سوی نهادهای مدنی کشورهای مختلف و شادمانی حامیان صلح و سوسیالیسم در رویاروئیها روزمره از نمونه های ذهنی این رویدادها بودند. شادمانی نیروهای چپ و دمکرات جامعه ایرانی نیز از این قاعده مستثنی نبود. در میان نیروهای ایرانی البته دوستداران صلح و سوسیالیسم در راس این قافله شادی قرار داشتند. اما در این شادکامی ایرانی جای بخش عظیمی از دوستاران مخلص آزادی صلح و عدالت اجتماعی خالی بود. جای آنانی که به انسانیت عشق می ورزیدند . برای استقرارجامعه ای عاری از فقرو فحشا؛ مدرن ومتمدن از هیچ کوششی مضایقه نمی کردند. آری جای آنان خالی بود و به دلیل این غیبت رفقای   آمریکای لاتینی ما حق دارند گله مند باشند. عدم حضور چنین بزرگ مردان و زنانی در جشن پیروزی رفقایشان جای گله هم دارد. اما آنان غایبان غیر موجه نبودند. آری آنان را در سال ۱٣۶۷در تصمیمی جنون آمیز قتل و عام کردند.آنان را اعدام کردند چون جرمشان عشق به انسانیت بود.
در سال ۱٣۶۷ بخش عظیمی از متفکرین روشنفکران ودر یک کلام سرمایه های ملی کشور ما را نابود کردند. آنها حتی به کشتن آنان اکتفا نکردند بلکه با دفن کردن آنان در گورهای مخفی اقدام در محو این ارزشهای اجتماعی ایران؛ یاد و خاطره آنان ودر نهایت بردن آنان به بوته فراموشی نمودند. در شادمانی سال گذشته برای پیروزی چپ در آمریکا لاتین واقعا" جایشان خا لی بود. اما حالا ما باید برای رفقایمان در آمریکای لاتین دلیل این غیبت را بگوئیم. بله دلیل این غیبت را بگوئیم وخواست حداقل خود را نیز با آنان مطرح کنیم. خواست رفیقانه ای که در بین چپها خواست بزرگی نیست.

موضوع
محمود احمدی نژاد رئیس جمهور جمهوری اسلامی قرار است از روز جمعه سفری را به آمریکای لاتین آغاز کند.
بنا به اخبار منتشره او قرار است از جمله با رواسای جمهور ونزوئلا و بولیوی دیدار کند.
از انجا که نگاه بخش اعظم نیروهای چپ ایران به این دو رئیس جمهور نگاهی مثبت و رفیقانه است. لازم است با استفاده از این موقعیت کوشش گردد در راستای اولین خواسته بخش عظیمی از خانواده شهدای ۶۷ یعنی مشخص شدن محل دفن این جان باختگان اقدامی عاجل صورت گیرد. لازم به تذکر است که نویسنده این سطور پی گیری موضوع قتل عام زندانیان سیاسی را بمثابه یک پروزه می نگرد و در این مورد خاص یعنی ارسال نامه برای این دو رئیس جمهور در خواست حداقلی یعنی کوشش در راه مشخص شدن محل دفن این عزیزان را مطرح و پیشنهاد می نماید.
۱- بسرعت نامه ای تهیه و برای این دو رئیس جمهور ارسال وضمن طرح موضوع تاکید شود که از جمله توانمندترین وزیر جناب احمدی نژاد یعنی آقای مصطفی پور محمدی وزیر کشورایشان یکی از از اعضای کمسیون سه نفره موسوم
به کمیسیون مرگ بوده که در این قتل وعام نقش کلیدی داشته.
۲-این نامه همچنین بوسیله فعالین سیاسی در شکل هیئت های نمایندگی به سفارتخانه ها یا دفاتر نمایندگی کشورهای بولیوی و ونزوئلا ارائه شود در عین حال از حداکثر برد رسانه ای برای انعکاس این اقدام استفاده گردد.