• ۱۰ سال فعالیت صرف اقتصادی در عسلویه، بدون نگاه اجتماعی و فرهنگی, باعث بروز فاجعه در منطقه شده و انواع مختلف آسیب‌‏های اجتماعی مانند اعتیاد به مواد مخدر در ۷۵ درصد کارگران مهاجر, معضلات اخلاقی در کمپ‌‏ها, بیکار شدن افراد بومی, ناامنی اجتماعی و غیره در منطقه بیداد می‌‏کند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۲٣ بهمن ۱٣٨۵ -  ۱۲ فوريه ۲۰۰۷

زمانی نام عسلویه یادآور تبعیدگاه خلافکاران بود، جایی که تقریباً کمتر کسی آنجا را می‌‏دید یا اطلاعی در مورد آن داشت، اما امروز نام عسلویه بین ایرانیان و کشورهای منطقه تبدیل به یک اسم آشنا شده است.
این منطقه از سال ۷۵ به منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس تبدیل شد. اتفاقی که برای عده‌‏ای چندان خوشایند نبود و زندگی مردم منطقه و شاید افراد زیادی از شهرهای کشور را تحت تاثیر قرار داد.
از سال ۷۵ بود که آدم‌‏ها و شرکت‌‏های مختلف، با نگاه‌‏های صرفا اقتصادی به سمت این منطقه سرازیر شدند و با همین نگاه اقتصادی, زندگی, رفاه, فرهنگ و آینده ساکنان منطقه عسلویه را متاثر کردند.
منطقه عسلویه پیش از سال ۷۵, ۲۴ هزار نفر جمعیت داشت که بیشتر آنان از طریق ماهی‌‏گیری, دامداری و بعضاً تجارت‌‏های قانونی و در برخی مواقع غیرقانونی روزگار می‌‏گذراندند. بومی‌‏ها از صنعت, نفت, آلودگی هوا, مهاجرت بی‌‏رویه, تورم, مشکلات اخلاقی، آسیب‌‏های اجتماعی, اعتیاد و غیره بی‌‏خبر بودند تا اینکه از بخت نامراد ساکنان منطقه، پروژه‌‏های مختلف اقتصادی در این منطقه آغاز شد.
شروع فعالیت‌‏های بی‌‏رویه اقتصادی باعث خشک شدن زمین, آلودگی بیش از حد هوا و آب و بی‌‏رونق شدن تجارت شد و ساکنان منطقه که در هیچ‌‏کدام از پروژه‌‏های اقتصادی به کارگرفته نشدند، در حاشیه و انزوا قرار گرفتند.
به گفته حاجیانی، رییس کمیته اجتماعی منطقه عسلویه, در حال حاضر جمعیت مهاجر منطقه حدود ۶۰ هزار نفر است که این موضوع ترکیب جمعیتی عسلویه را برهم زده و مشکلات فرهنگی و اجتماعی برای ساکنان به وجود آورده است.
حاجیانی با انتقاد از عدم استفاده از ساکنان منطقه در کارهای اقتصادی شرکت‌‏های مختلف, بیکاری بخش اعظمی از ساکنان را مهم‌‏ترین مشکل مردم می‌‏داند.
۱۰ سال فعالیت صرف اقتصادی در عسلویه، بدون نگاه اجتماعی و فرهنگی, باعث بروز فاجعه در منطقه شده و انواع مختلف آسیب‌‏های اجتماعی مانند اعتیاد به مواد مخدر در ۷۵ درصد کارگران مهاجر, معضلات اخلاقی در کمپ‌‏ها, بیکار شدن افراد بومی, ناامنی اجتماعی و غیره در منطقه بیداد می‌‏کند.
طبق گفته مسوولان بومی منطقه, سالانه حدود ۱۰ تا ۱۵ فرد معتاد که بیشتر آنان از کارگران مهاجر هستند بر اثر اعتیاد فوت کرده و انواع مواد مخدر به راحتی خرید، فروش و مصرف می‌‏شود.
این در حالی است که پیش از شروع پروژه‌‏های اقتصادی به دلیل فرهنگ و تعصبات مذهبی، خرید و فروش و حتی مصرف سیگار در منطقه ممنوع بوده است؛ اما در حال حاضر مواد مخدر جزء زندگی روزمره مردم منطقه شده است.
زندگی سخت و بدون امکانات کارگران مهاجر به حدی است که مسوولان و کارشناسان معتقدند؛ اگر کارگری به سمت مواد مخدر گرایش پیدا نکند، بیمار است!
هر روز مسوولان با افتخار بر پیشرفت‌‏های اقتصادی منطقه تاکید می‌‏کنند؛ در حالی که در این منطقه به دلیل کمبود امکانات رفاهی, فرهنگی, معضلات اخلاقی و اعتیاد به یک فعالیت تفریحی در بین کارگران تبدیل شده و متاسفانه کارگران کشورهای مختلف نیز شاهد این اتفاق هستند.
قطعاً چنین پروژه‌‏های اقتصادی برای کشور ضروری است و گسترش این نوع اقدامات، باعث پیشرفت کشور می‌‏شود؛ اما نباید اجازه داد چنین کارهایی فرهنگ و عقاید اسلامی را در کشور زیر سوال برده و توجیهی برای رشد آسیب‌‏های اجتماعی باشد.
مسوولان باید به فکر آینده کودکان این منطقه باشند, کودکانی که به زعم مردم منطقه با رشد آلودگی هوا و مصرف مواد مخدر آسیب خواهند دید.
در چنین فضای ناامن و پرآسیبی نمی‌‏توان امید به بارور شدن نسلی سالم و پرانرژی داشت. نسلی که با موادمخدر, بیکاری, آلودگی هوا, معضلات اخلاقی و ناامنی همنوا باشد، نسلی خموده, منزوی و آسیب‌‏دیده خواهد بود.
اگر وضعیت اجتماعی و رفاهی عسلویه با همین شرایط ادامه یابد, باید منتظر بروز فاجعه باشیم، زیرا معضلات اجتماعی این منطقه بمب ساعتی است که هر لحظه می‌‏تواند به انفجار درآید.
عسلویه را دریابیم، در غیر این صورت .... .