• اتحاد جمهوریخواهان ایران خواستار پذیرش قطعنامه ۱۷۳۷، تعلیق غنی سازی اورانیوم، همزمان آغاز مذاکرات با اتحادیه اروپا بر مبنای بسته پیشنهادی ۵+۱ و همکاری بی قید و شرط با آژانس بین المللی انرژی اتمی برای شفافیت بخشیدن بر پروژه هسته ای کشور است ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۱ اسفند ۱٣٨۵ -  ۲۰ فوريه ۲۰۰۷

هیات سیاسی اجرایی اتحاد جمهوری خواهان ایران در جلسه هفتگی خود موضوع بحران هسته ای و موضع رهبران جمهوری اسلامی ایران در قبال قطعنامه ۱۷۳۷ را مورد بحث قرار داد و تصمیم گرفت نگرانی جدی خود را از ادامه روند کنونی و خطراتی که متوجه کشور و مردم ایران است، اعلام نماید:
در حالی که چند روز دیگر به پایان مهلت برای پذیرش قطعنامه ۱۷۳۷ شورای امنیت سازمان ملل نمانده است، رهبران جمهوری اسلامی هم چنان از قبول درخواست های شورای امنیت سر باز می زنند. حتی پیشنهاد محمد البرادعی دبیر کل آژانس بین المللی انرژی هسته ای، برای تعلیق همزمان غنی سازی اورانیوم در ایران و تحریم های سازمان ملل را، که راه حلی برای تخفیف بحران بود، با اما و اگر به موضوع اتلاف وقت تبدیل کرده اند.
کشور ما در آستانه یک انزوای بین المللی قرار گرفته است، تحریم های اقتصادی وسیع تر در راه است؛ خطر جنگ و حمله نظامی امنیت مردم و کشور ما را تهدید می کند. حاکمیت جمهوری اسلامی در سمتی حرکت می کند که می تواند نه تنها لطمات انسانی، اقتصادی و سیاسی جبران ناپذیری را سبب شود؛ بلکه تمامیت ارضی و موجودیت کشور را نیز به مخاطره افکنده و به فروپاشی آن بیانجامد. زمینه های این شرایط بحرانی را سیاست خارجی ایدئولوژیک و تنش زای جمهوری اسلامی، فراهم آورده است؛ اما انتخاب محمود احمدی نژاد به ریاست جمهوری و اظهارات او در محو اسرائیل و انکار هولوکاوست (کشتار میلیون ها یهودی توسط رژیم نازی در آلمان)، بر دامنه آن به شدت افزوده و تمامی تلاش های دولت های قبلی برای فاصله گرفتن از این رویکرد و در جهت تشنج زدائی و مهار بحران را نیز، محو کرده است. دولت احمدی نژاد، راه حل مشکلات و بن بست های حکومت را در بازگشت به سیاست های ابتدای انقلاب جستجو می کند: سیاست هائی که در عرصه داخلی بسط اختناق سیاسی ـ فرهنگی و در حیطه سیاست خارجی آمریکا ستیزی و پشتیبانی از جریانات بنیادگرای مذهبی در منطقه خاور میانه را هدف خود قرار داده است. امروز، همین سیاست به زیور شعار دستیابی به انرژی هسته ای نیز آراسته شده و خودکفائی هسته ای را هم بر محورهای تبلیغاتی خود افزوده است.
دولت جمهوری اسلامی تاکنون، با تبدیل غنی سازی اورانیوم به خط قرمز خود، تمام تلاش های دیپلماتیک برای حل بحران اتمی را به بن بست کشانده است؛ از جمله بسته پیشنهادی کشورهای غربی (۵+۱) را، که منافع ملی ایران را تا حد زیادی تامین می کرد و دستکم، نقطه آغازی برای تنش زدائی و حل بحران از طریق دیپلماتیک بود، بدون توجه به عواقب امتناع خود، نپذیرفته است و با ادعای تسریع و گسترش فعالیت غنی سازی هسته ای به نگرانی بیشتر درباره ماهیت برنامه هسته ای ایران دامن زده است. نتیجه چنین سیاست هائی تصویب قطعنامه الزام آور ۱۷۳۷ با ضرب الاجل ۶۰ روزه به ایران، بوده است.
هم اکنون تحریم اقتصادی کشور ما از حدی که شورای امنیت سازمان ملل تصویب کرده ، به مراتب فراتر رفته و تاثیر مخرب خود بر اقتصاد کشور را آشکار ساخته است و در کنار سیاست اقتصادی بحران زای دولت احمدی نژاد، زندگی را بر بخش عظیمی از مردم غیر قابل تحمل تر ساخته است. بدون تردید ادامه این تحریم ها اثرات بمراتب مخرب تر و دیرپاتری در اقتصاد کشور و در زندگی مردم برجای خواهد گذاشت.
از طرف دیگر، تردید مجامع بین المللی در صلح آمیز بودن برنامه اتمی جمهوری اسلامی، زمینه را برای تهدیدات نظامی از سوی جناح های جنگ طلب در دولت ایالات متحده آمریکا فراهم نموده است. رهبری جمهوری اسلامی به عواقب درگیری نظامی برای کشور و منطقه، بی اعتناست و حاضر به تغییر سیاست خود نشده است. نتایج فاجعه بار حمله نظامی آمریکا به عراق، رهبران حکومت اسلامی را دچار این توهم کرده است که شرائط برای درگیری مستقیم با آمریکا و تبدیل شدن جمهوری اسلامی به یک قدرت منطقه ای فراهم است.
سیاست خارجی جمهوری اسلامی در ۲۸ سال گذشته، با تمام فراز و نشیب هایش، مانعی در برابر مسیر پیشرفت و آزادی و امنیت مردم و کشور بوده است. برای اولین بار در تاریخ سازمان ملل، شورای امنیت سیاست حاکم بر کشور ما را به مثابه تهدیدی برای صلح و امنیت جهانی شناخته است. رهبران جمهوری اسلامی بدون توجه به عواقب اقدامات بعدی شورای امنیت، هم چنان بر ادامه این سیاست ها پافشاری می کنند. ما بار دیگر شاهد تکرار تجربه رد قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت سازمان ملل هستیم، که رهبری جمهوری اسلامی بعد از سال ها پافشاری بر ادامه جنگ با عراق و برجای گذاشتن صد ها هزار کشته و خسارات اقنصادی جبران ناپذیر، مجبور به پذیرش خفت بار آن شد. واکنش امروز رهبران جمهوری اسلامی در برابر قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل، تکرار همان تجربه تلخ برای کشور ماست.
عاجل ترین وظیفه نیروهائی که دغدغه منافع حیاتی کشور و مردم آن را دارند، کمک به فراهم آوردن زمینه های پذیرش قطعنامه ۱۷۳۷ است. باید از تبلیغات کاذب ناسیونالیستی دولت جمهوری اسلامی، که مسئله غنی سازی را به موضوع مرگ و زندگی برای ایران بدل کرده است، فاصله گرفته شود و خطرات ناشی از چنین سیاستی برای مردم توضیح داده شود، نیز سانسور خبری در مورد سیاست اتمی دولت افشا و بر بی کفایتی حکومت در این برهه بحرانی تاکید گردد و درباره عواقب حمایت دولتمردان جمهوری اسلامی از جریانات بنیادگرای اسلامی در بحران های منطقه ای هشدار داده شود. در عین حال باید مقابل گرایشات جنگ طلب موجود در دولت کنونی ایالات متحده آمریکا در رابطه با ایران، ایستادگی کرد.
اتحاد جمهوریخواهان ایران نگران تحریم اقتصادی کشور و عواقب این تحریم ها در زندگی و گذران مردم، مخالف تهدید به جنگ در منطقه و حمله نظامی به ایران است. اتحاد جمهوریخواهان بنا به وظیفه ملی خود در این لحظات حساس اعلام می کند که تمامی مسئولیت عواقب عدم اجرای مفاد قطعنامه ۱۷۳۷ شورای امنیت بر عهده رهبران جمهوری اسلامی است؛ آن ها به هیچ وجه مجاز نیستند امنیت و معیشت مردم را بازیچه اهداف سیاسی خود سازند.
اتحاد جمهوریخواهان ایران خواستار پذیرش قطعنامه ۱۷۳۷، تعلیق غنی سازی اورانیوم، همزمان آغاز مذاکرات با اتحادیه اروپا بر مبنای بسته پیشنهادی ۵+۱ و همکاری بی قید و شرط با آژانس بین المللی انرژی اتمی برای شفافیت بخشیدن بر پروژه هسته ای کشور است.

هیات سیاسی اجرائی
اتحاد جمهوریخواهان ایران
۳۰ بهمن ۱۳۸۵
۱۹ فوریه ۲۰۰۷