• کاهیدن در اجبارِ ناگریز
و اضمحلال
          در تنگِ منگنه گونه‌یی از هیهات و دلهره . ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۲۷ دی ۱٣۹۶ -  ۱۷ ژانويه ۲۰۱٨

 
کاهیدن در اجبارِ ناگریز

و اضمحلال

          در تنگِ منگنه گونه‌یی از هیهات و دلهره .



آرمانِ ما هم از آغاز تعالیِ انسان بود ،

و رسالتمان ترغیب عزیمت از دوزخای ابتذال .



سر انجام

       در تسلسلِ حادثه‌ها ،

هراسِ عدول از تلقینِ اندیشه‌های باستان فروکاست

و تنی چند از ما ز تمکین به اندرز‌های بی‌ ارج تن زدیم .

***

ما طاغیان

       - به رغمِ موعظتِ خواجه‌ی شیراز -

اگر چه بس بسیار غمِ جهان خوردیم ،

"اسرارِ غیبِ " نهان در پسِ پرده آشکاره نشد ،

"حالِ دوران" همچنان یکسان بماند ،

و "کلبه‌ی احزان" گلستان نشد که نشد ؛

یعنی‌ :

    عمری گران بر ما گذشت

                              و "دورِ گردون بر مرادِ " مردمان نگشت !



دروغِ وعده‌های مکرّر -

                      پنداری

تلبیسِ دلخوشکنکی را می‌‌مانست،

چرا که "خدای حال گردان" حالِ ما ندانست،

و "یوسف گم گشته"

                هرگز باز نیامد .



پس-

   به ناچار

          لفظِ امید در سخن

                         ندرتی شد،

و کلامِ سرخوردگی

                  ترجیعِ مکرّر .

***

ضمانِ باورِ ما

             خود وضوحِ تاریخِ قرن هاست ؛

ما

این زمان دگر به پندِ پیر وقعی نمی نهیم

و عریانی تلخِ حقیقت را

بر فریبِ دروغِ مصلحت آمیز

                            رجحان می‌‌دهیم .

***

بگذار

    تا خوش باورانِ پند نیوش

شاعرانِ صراحت را بر دارِ تهمتِ بدگمانی بیاونگند

و تابوتِ واژگانِ جوانمرگ را

گرد بر گردِ گورِ فراموشی تشییع کنند .



ما اما غمِ جهان خوردیم

و نابکامیِ آرزو‌ها را

                     برای نسل ها

                                 سرودی کردیم .

                                    ***********

جهانگیر صداقت فر

لوس آنجلس - ۹ ژانویه ۲۰۱۸