• بنظر وینگ تی وو پرفسورونظریه پرداز درخصوص گمانه های اقتصادی واجتماعی در دانشگاه پکن و دانشگاه بروکلین آمریکا، در طی ده سال آینده اقتصاد چین دچار بحرانی عمیق وغیرقابل کنترل خواهد شد. اقتصاد چین نمی تواند با چنین سرعتی به رشد خود ادامه دهد. علت در مشکلات مالی فزاینده، تخریب محیط زیست و شکاف های اجتماعی روزافزون است ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۲۱ اسفند ۱٣٨۵ -  ۱۲ مارس ۲۰۰۷

بنظر وینگ تی وو پرفسورونظریه پرداز درخصوص گمانه های اقتصادی واجتماعی در دانشگاه پکن و دانشگاه بروکلین آمریکا، در طی ده سال آینده اقتصاد چین دچار بحرانی عمیق وغیرقابل کنترل خواهد شد. اقتصاد چین نمی تواند با چنین سرعتی به رشد خود ادامه دهد.
پروفسور وینگ علت آن را در مشکلات مالی فزاینده، تخریب محیط زیست و شکاف های اجتماعی روزافزون می داند.

پرفسور وینگ که به دعوت انستیتوی تحقیق درامور بازرگانی وصنعت به استکهلم آمده است توضیح می دهد که اقتصاد چین ماشینی را می ماند که درحال سقوط است. تخریب و درهم شکسته شدن یک وسیله نقلیه می تواند مولود چند علت باشد. یا این وسیله نقلیه دچار اشکال مکانیکی است. یا سوخت کم دارد ویا اینکه راننده بدی دارد. متاسفانه چین هرسه را باهم و همزمان دارد. او درادامه توضیحات خود از جمله اشاره می کند که بخش مالی دچار بحران است. اکثر بانک ها که تحت کنترل دولت هستند با بحران مالی روبرو شده اند و نیاز شدید به کمک مالی از طرف دولت دارند، تا بتوانند بازپرداخت های بتعویق افتاده را بپردازند. علت این است که اکثر شرکت های تحت کنترل دولت با کسری بازپرداخت بدهی های خود روبرو شده اند که به نوبه خود تاثیری مستقیم بر بنیه مالی این بانک ها گذاشته است.
سیستم نادرست مالیاتی و نیز موارد بالا تاثیرات مخربی بر اقتصاد پولی دولت بجا گذاشته است. پروفسور وینگ معتقد است که اوضاع مالی کشور بسیارنگران کننده تر از آنست که در آمار منتشرشده از طرف انستیتوهای بین المللی آمده است.
او به فقری که در اکثر روستاهای کشور که تهیدستان این مناطق نمی توانند بدون اجازه مسئولین محلی محل سکونت خود را ترک کنند، اشاره کرده و می افزاید که مسئولین محلی اکثر این مناطق فاسد و رشوه گیر هستند و بدون اعتراضات خشونت آمیز نمی توان بر تصمیمات آنان اثر گذاشت.
ناآرامی های اجتماعی که در آمار بین المللی به آن اشاره شده است شدیدا رو به افزایش است. از اشغال زمین های کشاورزی تا آلوده سازی محیط زیست گرفته تا به آتش کشیدن مراکز پلیس را می توان نام برد.
از طرف دیگر ما شاهد رشد سریع رفاه اجتماعی در پاره ای از شهرهای بزرگ از جمله پکن و شانگ های هستیم. گرچه حتی در این شهرها نیز شهروندان وضعیت اجتماعی خود را امن احساس نمی کنند، چرا که در چین بیمه تامین اجتماعی به آن معنا وجود نداشته و شهروندان بایست خود هزینه نیازهای پزشکی خود را بپردازند. وجود چنین ناامنی اجتماعی بخودی خود موجب می شود که شهروندان بجای آنکه درآمد خود را درعرصه مصرف در بازار هزینه کنند، بخشی از درآمد خود را پس انداز کرده تا بتوانند درصورت نیاز آنرا مصرف کنند. چنین پدیده ای در عرصه دولتی نیز عمل می کند. دولت سالانه از طریق بازپرداخت خریداران کالا درآمد بسیار بالائی دارد. ولی بجای اینکه این مازاد درآمد را درعرصه رفاه اجتماعی مصرف کند، آنرا در زمینه صنایع رقابتی سرمایه گذاری می کند.
درحال حاضر چین بر خلاف آمریکا که سالانه با کسری بودجه هنگفتی دست وپنجه نرم می کند، مازاد بودجه دارد. از این طریق عملا چین در بی ثباتی اقتصاد جهانی کمک می کند. بعبارت دیگر چین در رقابت بین المللی به قطبی تبدیل شده است، که یکی دیگر از قطب های آن آمریکا است، با کسری بودجه هنگفت سالانه. بنظر می رسد که چنین روندی سال ها ادامه یابد تا آنجا که چین بتواند از رقیب خود یعنی ایالات متحده بلحاظ حجم تولید پیشی گیرد. درچنین صورتی بطور قطع چین دچار مشکلات عظیم محیط زیستی خواهد شد که این امر بنوبه خود باعث خواهد شد که آمریکا این امکان را بدست بیاورد که به بهانه افزایش حجم بیش از حد مجاز دی اکسید کربن چین این کشور را تحت فشارهای شدید قرار دهد.
پروفسور وینگ معتقد است که تعداد ۱۲ تا از ۲۰ شهر بزرگ دنیا که دچار آلودگی شدید هوا هستند در چین می باشند. تغییرات شدید جوی در چین شروع شده است و خود را در شکل خشکسالی در شمال وباران های شدید و سیلاب در جنوب کشور نشان داده است. دولت مجبور شده است جهت مهار این آب ها، اقدام به اجرای سه پروژه عظیم کانال کشی از جنوب به شمال دست بزند که جدا از مشکلات و هزینه های سرسام آور، تاثیرات مخرب بسیار زیست محیطی نیز به همراه دارند.
تخریب محیط زیست وبه طبع آن آلودگی هوا از مرز کشورهای محدود گذشته است و به مسئله ای جهانی تبدیل شده است. چین در این زمینه به آلودگی هوای جهانی که ما در آن زیست می کنیم کمک زیادی می کند.
این مشکل آنجا که به چین برمی گردد، تا زمانی که حکومت گران این مشکل را دریک فضای باز سیاسی به بحث نگذارند، مسئولیتش بعهده آنهاست. کمیته مرکزی حزب کمونیست حاکم به رهبری رئیس جمهور هو جین تائو در پائیز گذشته اعلام کرد تا رسیدن به یک جامعه هارمونیک راه زیادی در پیش است ومی تواند تا سال ۲۰۲۰ طول بکشد و تا آن زمان باید خیلی چیزها تغییر کند. این بیانات در واقع خود اعترافی آشکار به ناهنجاری های موجود در جامعه فعلی چین است.