اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۲٣ اسفند ۱٣٨۵ -  ۱۴ مارس ۲۰۰۷

روز دوشنبه ۱۴/۱۲/٨۵ یکی از دانشجویان دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز به نام «آرمان کیان پور» توسط خودروی نهاد رهبری دانشگاه چمران در محوطه دانشگاه زیر گرفته شد و پس از ۲۴ ساعت در اثر شدت جراحات در بیمارستان گلستان اهواز درگذشت.
پس از درگذشت آرمان کیانپور دانشجوی ترم آخر دانشگاه شهید چمران اهواز، جمعی از دانشجویان و دوستان او به نشانه ی اعتراض به نقض حقوق انسانی دانشجویان و گرامی داشت یاد و خاطره ی او در روز دوشنبه ساعت ۱۲ ظهر در محل حادثه گرد هم آمدند و اعتراض خود را با بستن مسیر محل حادثه نشان دادند و خواهان پاسخگویی مسئولین و ریاست دانشگاه شدند و پس از ۲ ساعت بستن مسیر تردد دانشگاه و عدم رسیدن به مطالبات خود به سمت ساختمان مرکزی حرکت کردند و تا ۱ ساعت پس از اتمام ساعت اداری به تحصن مقابل ساختمان مرکزی ادامه دادند که متاسفانه از سوی مسئولین دانشگاه هیچگونه پاسخی را دریافت نکردند.
تجمع ساعت ٣ به پایان رسید و تصمیم گرفته شد که سه شنبه مجددا به اعتراض خود ادامه دهند که در روز سه شنبه در ساعت ۱۲ در سرسرای دانشکده کشاورزی گرد هم آمدند که پس از خواندن بیانیه، به علت درخواست خانواده ی مرحوم آرمان کیانپور تصمیم گرفته شد به تجمع پایان داده شود.

متن بیانیه دانشجویان چنین است:
«انسان دشواری وظیفه است…»
در گذشت جانسوز مرحوم آرمان کیانپور در اثر بی مبالاتی و بی احتیاطی (سرعت و سبقت غیر مجاز) یکی از کارکنان دانشگاه در فضای دانشگاه موجب جریحه دارشدن عواطف و احساسات پیکره‌ی دانشجویی شد و جامعه ی دانشگاهی را در اندوهی عظیم غرق نمود.
آرمانمان در زمستانی خاموش تنهایمان گذاشت و به بهار جاودانگی پیوست. درد فراق یک دوست وصف ناشدنی است،اما دردناک تر از آن بی اعتنایی عریان کسانی است که عامل اصلی این فاجعه‌ی انسانی بودند، تا حدی که زحمت حضور در مراسم تشییع آن مرحوم و هم دردی با خانواده‌ی داغدار او را به خود نداده تا بیش از پیش احساسات پاک دانشجویان را بر انگیخته سازند، و تنها با سخنی نسنجیده اتوبوس حامل دوستان داغ دیده‌ی او را بدرقه کردند.
روند غیر پاسخگویی، مسئولیت ناپذیری و حق ستیزی مسئولین دانشگاهِ خموده و به خاموشی کشیده شده‌ی ما شکل تازه‌ای به خود گرفته که در قتل این دانشجوی بی گناه بیش از گذشته تسریع شد، و حتی تجمع ٣ ساعته‌ی دانشجویان ظلم ستیز همچون تذکرات و اعتراضات مکرر در رابطه با ایمن سازی مسیرهای تردد دانشگاه در گرمای سوزان بی تفاوتی مسئولین و در راس آنان رئیسِ «دانشجوگریزِ» دانشگاه بی پاسخ ماند و برگ تیره‌ای بر دفتر ننگین بی احترامی مسئولین دانشگاه نسبت به دانشجویان افزود و ماهیت آنان را واضح تر نمود. اما وجدان بیدارِ دانشجویان مسئول و دادخواه نشان داد که دانشگاه هنوز زنده است و احترام به ارزشهای انسانی در کالبد آن جریانی پیوسته دارد و در برابر هرگونه تضییع حقوق انسانی و لگدمال شدن خواسته‌های به حق دانشجویی سکوت نمی‌کند و می‌ایستد و فریاد اعتراض خود را بر می آورد. در این راستا و در ادامه ی تجمع دیروز که نشأت گرفته از حرکتِ خود جوش و سرزنده‌ی دانشجویی بود، امروز نیز برای نشان دادن اعتراض بیش از پیش خود همچنان راسخ و خستگی ناپذیر و متحد با هم برای رسیدن به پاسخی در خور شأن دانشجویان پافشاری می‌کنیم.
بدرود آرمان بدرود
از طرف جمعی از دانشجویان دانشگاه شهید چمران