اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۲۵ اسفند ۱٣٨۵ -  ۱۶ مارس ۲۰۰۷

امکان و فرصت برای دفع خطر و دستیابی به فناوری اتمی
بودجه پرابهام است
بدعهدی روسها در قبال پرونده هسته ای ایران
حضور در شورای امنیت فرصت بزرگی برای گفتگو با افکار عمومی
موسسات امپریالیستی را با افشای ۱۷ میلیارد سرمایه گذاری انجام شده در ایران رسوا کنیم!!

روزنامه کارگزاران اظهارات دکتر ولایتی وزیرخارجه پیشین و مشاور مقام رهبری در امور بین المللی را با عنوان زبان دیپلماتیک مورد بحث قرارداده ونوشته است:
دکتر علی اکبر ولایتی وزیر امور خارجه پیشین ایران و مشاور کنونی مقام معظم رهبری در امور بین الملل دیروز در گفت وگویی تفصیلی دیدگاه های خود را درباره پاره ای مسائل سیاست خارجی تشریح کرد. بیشتر آنچه ولایتی گفت کمابیش همان است که دیگر مسوولان نظام نیز با تعابیری دیگر پیشتر گفته بودند. اما تفاوت گفته های ولایتی با دیگران و قرب بیانی او با زبان معیار دیپلماتیک در جهان پدیده ای است که دیگر مسوولان بویژه مقام های قوه مجریه و شورای عالی امنیت ملی می توانند از آن بهره مند شوند.جانمایه سخنان علی اکبر ولایتی این بود که ایران در پرونده هسته ای نیز می تواند طبق الگوی زمان جنگ رفتار کند. الگویی که ایران در دیپلماسی دوران جنگ دنبال می کرد مبتنی بر دو اصل بنیادی بود؛ اول حفظ کیان ملی ایران و جمهوری اسلامی و دوم پایان شرافتمندانه جنگ به گونه ای که به غرور ملی ایرانیان و اعتبار بین المللی دولت، خدشه وارد نشود. قطعنامه ۵۹٨ که پس از جرح و تعدیل چند قطعنامه دیگر به تاییدایران رسید، همه آنچه را که ایران در جریان دفاع مقدس تعقیب می کرد دربرنداشت اما مواردی در آن لحاظ شده بود که میدان تاخت و تاز را از عراق می گرفت واین برای ایران فرصتی مغتنم بود. در واقع ایران با قبول قطعنامه ۵۹٨ ماشین جنگی دشمن را از حرکت انداخت و به این فرصت دست یافت که حقوق خود را در شرایط عادلانه تری که مبتنی بر قواعد حقوق بین الملل بود پیگیری کند. اگر تحولات عراق مسیر طبیعی خود را طی می کرد و ایران می توانست از عراق غنیمت بگیرد به فاتح بلامنازع جنگ تبدیل می شد. زیرا هم دفع تجاوز کرده بود و هم بخشی از حقوق از دست رفته اش را اعاده می کرد. اما بازی سیاسی غیرمتعارف صدام حسین به سرنگونی رژیم وی انجامید وایران اکنون بنا به ملاحظات منافع ملی ناگزیر است به دولت عراق برای پرداخت غرامت مهلتی غیرقابل پیش بینی بدهد.اما اکنون نیز که عراق از مسیر طبیعی خارج شده، ایران به لحاظ سابقه حقوقی، طلبکار جنگ به شمار می رود و امکان پیگیری حقوق خود را در آینده دارد.اگر آنگونه که دیپلمات کهنه کارایرانی پیشنهاد کرده است اعضای شورای امنیت سازمان ملل، قطعنامه ای همسنگ قطعنامه ۵۹٨ درباره برنامه هسته ای ایران صادر کنند، این امکان و فرصت در اختیارایران قرار می گیرد که در یک فرایند زمانی منطقی ابتدا از خود دفع خطر کند و سپس به فناوری هسته ای دست یابد. امید که طرف های مناقشه هسته ای ایران، این پیشنهاد علی اکبر ولایتی را با جدیت و مداقه بررسی کنند.

بودجه پرابهام
روزنامه اعتمادملی با عنوان: بودجه پرابهام نوشته است:
داستان بودجه کشور از آن دست موضوعاتی است که در نوع خود جالب است. اولین مساله در زمانبندی تدوین و ارائه بودجه از سوی دولت نهم به مجلس شورای اسلامی صورت پذیرفت. هیچگاه و هیچ دولتی آن قدر که دولت فعلی کتاب بودجه را با تاخیر به مجلس تحویل داد، عمل نکرده است. از سوی دیگر علی رغم مخالفت صریح روسای کمیسیون ها، نمایندگان منتقد و حتی نمایندگان موافق دولت با کلیات، محورها و کارایی بودجه، در فضایی غیر روشن بودجه رای آورده است. یعنی بودجه سال آینده کشور در حالی در مرحله جمع شدن است که هیچ کدام از طرفین مساله نمی توانند با قاطعیت از آن دفاع کنند. برای نادر موقعیتی برای تبصره های بودجه به صورت کلی و بدون انجام مباحث کارشناسی رای گیری شده است. نحوه برخورد هیات رئیسه مجلس خاصه یکی از نواب رئیس با کلیت تصویب بودجه به شکل عیانی غیرتخصصی و حتی رندانه بوده است. تکلیف موضوعات مهمی از جمله بنزین که با سرنوشت مردم به صورت مستقیم در تماس است چندان روشن نیست. هر یک از طرفین ماجرا، یعنی دولت و مجلس در تلاشند بار مسوولیت پذیرش تصمیم خود را عهده دار نباشند. دولت مصمم است هزینه افزایش قیمت ها و تصمیم های پردردسر را مجلس بر دوش بکشد. برخی از نمایندگان هم از اهمیت این موضوع غافل نیستند. از هم اینک زمزمه هایی به گوش می رسد که تعدادی از نمایندگان درصدد هستند پس از تعطیلات نوروزی طرحی را برای اصلاح برخی از مصوبات خود و یا برنامه های دولت در بودجه تقدیم صحن علنی نمایند. بااین اوضاع و احوال خدا به داد مردم برسد. سال جدید که برای ایران و موقعیت جهانی آن زمانی بسیار حساس و سرنوشت ساز است. چرخه مدیریت اقتصادی کشور به سامان نمی گردد. قیمت ها گوش به فرمان نیستند، افسار بسیاری از حوزه های مالی و بازار اجناس رها شده است.
در چنین شرایطی امید می رفت دولت با یک برنامه منسجم و سیاست مهارکننده نگرانی ها را کاهش دهد و علی رغم وجود تهدیدات، به مردم این اطمینان خاطر را بدهد که قادر به کنترل امور است. اما از مجموع شواهد چنین اطمینان خاطری حاصل نمی شود. بودجه که سند مالی و تخصیصی یک ساله کشور است، با ابهامات زیادی جمع شده است. بر همه کارشناسان مبرهن است که سال آینده هم مجلس و هم دولت مجبور به دست اندازی های مکرر در سازمان تصمیم ها و تبصره ها، اهداف و ارقام بودجه خواهند شد. هزینه ای که در شکل کلان از جیب مردم شریف ایران پرداخت خواهد شد.

بدعهدی در مورد پرونده هسته ای
روزنامه رسالت با عنوان: بدعهدی روسها! نوشته است: بدعهدی روس ها در قبال موضوع پرونده هسته ای ایران چنان که دبیرشورای عالی امنیت کشور بیان داشت، نشانه و گواه مستندی براین است که هیچ تضمینی برای دریافت سوخت هسته ای وجود ندارد. ادعای اختلاف مالی از سوی روس ها و تاکید مستند سازمان انرژی اتمی ایران مبنی براینکه هیچ گونه بدحسابی از طرف ایران در قبال ادای تعهدات مالی در کار نبوده است، به روشنی از بهانه جویی روس ها حکایت می کند. بویژه اینکه این بار پنجم است که پیمان کار روس در تکمیل و راه اندازی نیروگاه بوشهر بدقولی می کند.
باید گفت اگر تا دیروز در نگاهی کاملا خوشبینانه کمی می توانستیم نسبت به تضمین انتقال سوخت از سوی روسیه یا غربی ها امیدوار باشیم، بدعهدی روس ها نشان داد به منظور بهره گیری از انرژی هسته ای و استقلال یابی در حوزه انرژی جایگزین انرژی فسیلی، هیچ راهی جز تکمیل چرخه سوخت هسته ای توسط دانشمندان ایرانی وجود ندارد.
نکته دیگر روش برخورد با بدعهدی روس ها و بهانه تراشی های آنان است. پنج ماه پیش رئیس سازمان انرژی اتمی ایران جناب آقای آقازاده و پس از وی دکتر سعیدی معاون وی در حوزه امور بین الملل تاکید کردند که بدون روس ها هم می توان به تکمیل نیروگاه بوشهر پرداخت.
بنابراین اگر پاره ای مصلحت اندیشی های سیاسی را به کنار بگذاریم، پافشاری تهران مبتنی بر پایان دهی کار نیروگاه بوشهر توسط روس ها کاملا درک می شود.
تردیدی نیست که روس ها در گیر و دار فشار غرب به ایران بر سر موضوع پرونده هسته ای، از یک سو به بالا بردن سقف امتیازگیری از تهران و از دیگر سو به گونه ای از همراهی با غربی ها برای جلوگیری از پرداخت هزینه بر سر تعامل با ایران می اندیشند. در برابر یکی به نعل یکی به میخ زدن روس ها، تهران باید به یک راه بیرون رفت بیندیشد.

فرصت حضور در شورای امنیت
روزنامه ایران با عنوان: چراحضور در شورای امنیت؟ نوشته است:
…در شرایط کنونی، همه خبرگان سیاسی متفق القولند پرونده هسته ای که بخشی از غرب برای ایران تدارک دیده است، در واقع گرایانه ترین وضعیت به دنبال محروم کردن ایرانیان از حق بهره مندی از فناوری هسته ای است و از همین روست که رویارویی بااین تهدید آشکار برای ملت ایران، به یک موضوع دست اول، حیاتی و ملی تبدیل شده است.
در چنین فضای سیاسی و روانی، حضور رئیس جمهور در شورای امنیت سازمان ملل برای دفاع از حق هسته ای ملت ایران، تصمیمی مبتکرانه و شجاعانه تفسیر می شود که به روشنی می توان دستاوردهای آن را بسیار فراتر از مضرات احتمالی و ناچیزش دانست.
بی تردید اینگونه تصمیم ها نتیجه تدبیر، کشف فرصت ها و همچنین داشتن شجاعت تصمیم گیری و جرأت در اقدام است؛ مقوله ای که در مباحث استراتژیک کاملاً تعریف شده است. ایران هم اکنون در میدان جنگ رسانه ای و ظلم سازمان یافته ای است که اگر نتواند دراین پیکار عظیم، اقدام فعالانه ای در جهت شکست فضای روانی به وجود آمده داشته باشد، در آینده هم نمی تواند به بازیگر مهم جهانی تبدیل شود و از میراث و تمدن ایرانی و اسلامی خود صیانت کند.
ازاین رو، دستاوردهای سفر آتی رئیس جمهور به سازمان ملل بدون شک بسیار فراتر از دو سفر پیشین خواهد بود؛ چرا که در این مرحله دکتر احمدی نژاد بدون حضور سران سایر کشورها و در شرایط ویژه ای که توجه افکار عمومی معطوف به مسأله هسته ای جمهوری اسلامی ایران است، در شورای امنیت سازمان ملل حضور می یابد و منطق ملت ما را در موضوع هسته ای شدن و استفاده صلح آمیز از آن بار دیگر از تریبونی جهانی مطرح می کند.
ازاین منظر، حضور در شورای امنیت سازمان ملل فرصتی بزرگ برای گفت وگو با افکار عمومی جهان و اثرگذاری بر آن است و از جهاتی هم می تواند تصمیم شورای امنیت را متأثر از این منطق قوی کند. هرچندایران در شورای امنیت هم همراهانی را که دارای حق وتو هستند، دارد و تقویت موضع آنها بااین حضور امکان پذیر است.
از سوی دیگر، حضور رئیس جمهور به نمایندگی از ۷۰میلیون ایرانی در شورای امنیت سازمان ملل نمایانگر بر حق بودن ایران و نمایش ایستادگی ملت است وایرانیان را در موضعی بالاتر از گذشته قرار می دهد. این حضور برای افکار عمومی جهان نشان از آن دارد که ایران هیچگونه اقدام غیرقانونی نکرده است و فضای به وجود آمده کنونی را ناشی از اقدام های تبلیغاتی و رسانه ای دشمن می داند و می خواهد با منطق قوی و مستحکم خود با جهان گفت وگو نماید و شکستی در دیواره آهنین دروغ های بزرگ به وجود آورد.
براین اساس، سفر دکتر احمدی نژاد به سازمان ملل نمایانگر مقاومت وایستادگی ملت ایران و بیانگر آن است که ایرانیان دستیابی به انرژی صلح آمیز هسته ای را حق خود می دانند و از این مسیر عقب نشینی نخواهند کرد.
این اقدام نشانگر چهره دیگری از یک دیپلماسی فعال و پرتحرک از سوی کشورمان است و امکان افشا شدن دست های پنهان و پشت پرده رویارو با مسأله هسته ای ایران را نیزایجاد می کند.
طراحی و اجرای موفقیت آمیزاین برنامه نشان از وجود یک خواست ملی است و از این رو رئیس جمهور به نمایندگی و با پشتوانه ملت بزرگ ا یران در برابر دیدگان مردم جهان قرار می گیرد و حق آنان را از جامعه جهانی مطالبه می کند؛ همچنان که همین واقعه تاریخی به نوعی در موضوع ملی شدن نفت درایران آن روزگار اتفاق افتاد و تاریخ ساز شد.

ماجرای ۱۷ میلیارد سرمایه گذاری خارجی
مسعود بهنود نویسنده و روزنامه نگار ایرانی مقیم لندن درمقاله ای با عنوان بعد از یازده در روزنامه کارگزاران نوشته است:
آنچه وزیر صنایع مژده اش را داده است نه خبری ارزان است که بتوان از کنارش گذشت، شاید بتوان گفت مهمترین خبر اقتصادی ربع قرن اخیر می تواند باشد و اگر مجلس به بزرگداشت آن نرفته باید گله مند بود و اگر دولت به اندازه کافی به تبلیغش نکوشیده باید از فروتنی اش دانست. عجب باید داشت از هواداران دولت که گاه چه دانه های لغوی را برای بزرگداشت برمی گزیند و از چنین ماجرای بزرگی در می گذرند. من گمان دارم که بعد از اطمینان از صحت آن، جای اعلام جشنی عمومی است.
در عین حال خرده گیران و منتقدان هم جا دارد که به گفته ها و دانسته های خود شک کنند. چه وقتی که در حدود یک سال کار کشور، موفق به جلب هفده میلیارد دلار سرمایه خارجی شده است، آن هم به دورانی که شورای امنیت سازمان ملل به تحریم ایران دست زده و شرکت های بزرگ اروپایی از ترس جریمه های آمریکا از سرمایه گذاری در زمینه های سودآور نفت و گاز هم می گریزند و بانک های بزرگ جهان اعلام داشته اند که حاضر به معامله باایران نیستند. رسیدن به جایگاهی که وزیر صنایع به درست ضرب و تقسیم کرده و دریافته سه برابر مجموع سرمایه گذاری هایی است که در دوران سازندگی و دو دوره اصلاحات درایران صورت گرفته است، چنان کاری است که به نظرم کوچک تر از جشن هسته ای نیست. این رقم را باید در صورت آنان کوفت که نگرانند که تحریم شورای امنیت با کشور چه کند. حتی آنان که معتقدند بعضی سخنان باید توسط رئیس دولت گفته نمی شد تا دیگران را علیه کشور تحریک نکند، امروز باید از استدلال خود عذر بخواهند چون با رقم اعلام شده معلوم می شود هرچه سخن های این چنینی بگوید میل بر سرمایه گذاری ها در کشور بیشتر می شود. اما پیش ازاینها به عهده مجلس محترم است که با طرح سوالی از وزیر صنایع بخواهند که بیش ازاین رقم هفده میلیارد دلار سرمایه گذاری خارجی در کشور را بی سروصدا و فروتنانه در خفا نگاه ندارد، بلکه برای نمایندگان مجلس توضیح دهد که هفده میلیارد که هفده میلیون هزار دلاری را در برمی گیرد و یا تشکیل می شود از هفده هزاربسته یک میلیون دلاری و در مجموع یازده رقمی است به واحد دلار با داشتن نه صفر، توسط کدام شرکت ها و کشورها در کدام طرح های ایرانی سرمایه گذاری شده است.
همزمان با مجلس وظیفه مطبوعات است که از کنار چنین رقمی آسان نگذرند و امکان ندهند که در هیاهو رقابت های جناحی و سیاسی و خدعه های دشمنان که با اعتلای اقتصاد خودمحور دولت عدالت شعار مخالفند، چنین موفقیتی گم شود. مطبوعات باید کاری کنند که وزیر محترم اجزای تشکیل دهنده این خبر را برای آنان باز گوید. حتی اگر خدشه ای هم وجود دارد و صفری به خطا افزوده شده و یا در نقل و انتقال جا به جایی هایی صورت گرفته، مثلا ًبه اضافه ای ضرب شده، تقسیمی به اضافه شده، باز بهترست که پنهان نماند. بخصوص که اهل اقتصاد به ما می گویند چنین رشدهایی به تنهایی صورت نمی گیرد بلکه ستون های همسایه مانند رشد اقتصادی، درصد تولید ملی و میانگین درآمدهای خالص و ناخالص را هم تکانی می دهد. در نهایت بر قوه اقتصادی و قدرت پول ملی هم می افزاید. خلاصه آنکه این دارو خاصیت های فراوان دارد اگر در بازار یافته شود.
یکی از مهمترین کارها که مطبوعات ملی می توانند با چنین خبری انجام دهند، کوبیدنش بر سر بانک سرمایه گذاری جهانی است که حتی در آخرین آمار و پیش بینی هایش هم به هفده میلیارد سرمایه گذاری درایران که هیچ به یک سوم آن هم نزدیک نشده بود. این موسسات امپریالیستی و صهیونیستی که بیهوده خود را موسسات معتبر جهانی جا زده اند و بیهوده اعتماد مردم جهان را برانگیخته اند بهتر است رسوا شوند. واین کاری است که با افشای هفده میلیارد دلار سرمایه گذاری خارجی درایران ظرف یک سال می توان کرد.
گفتند شاگردی در جواب ۲ ضربدر سه به اضافه چهار چند می شود نوشته بود ۱۲٣۴، معلم حساب، پدر آن شاگرد را خواست به دفتر و در حضور او از شاگرد پرسید چطور محاسبه کردی. شاگرد در حالی که ته مداد را می جوید شروع کرد به محاسبه و گفت سه را ضربدر… پدر حرف او را قطع کرد و گفت زحمت نکش تو تا یازده بیار بقیه اش را من خودم می برم.

منبع: روزنامه ی اطلاعات بین المللی